Nachtmerrie van een kattenbezitter

Ridder heette ze, Ridder de Draak. Het was eigenlijk een beetje een rare naam, maar rare namen horen bij katten. Een kat zonder rare naam is een kat zonder pit, zonder body en zonder inhoud. Maar Ridder is niet meer bij ons. Ridder heeft gekozen voor het eeuwige leven op een plaats die wij niet zullen kennen voordat we er zelf ook heen gaan. Voordat we zelf ook het tijdelijke voor het eeuwige gaan verruilen.

Ik wil dit eigenlijk niet vertellen, maar als ik het niet doe blijft het eeuwig en voor altijd door mijn hoofd spolen. Het beeld dat ik zag toen ik Ridder vond, gestorven op haar laatste rustplaats. Het was gisteren, nog vers in mijn geheugen. Een prachtige dag. Ik had de katten eten gegeven en we troffen voorbereidingen om de middag in het zwembad door te brengen. Tenminste daar zou ik niet heen gaan aangezien ik moest werken later op de ochtend, maar dat nam niet weg dat mijn vrouw en kinderen het zwembad konden vullen met hun aanwezigheid. Even gauw de wassen uitgezocht aangezien tevens een kleine vakantie voor ze voor de deur stond en onszelf klaar maken om boodschappen te gaan doen. Alles verliep gemoedelijk, nergens een vuiltje aan de lucht behalve de vuiligheid die onzichtbaar in het wasgoed zat. Een handdoekenwas koos ik als eerste, handdoeken zijn handig in een zwembad en aangezien de planning "zwembad" droeg leek het een logische keuze.

Handdoeken erin, progammaatje aanzetten met wat waspeoder en draaien maar. Ondertussen gingen wij de broodnodige boodschappen halen. Brood, kaas, drinken en wat ander benodigheden voor thuis en onderweg. Een gemoedelijke dag was begonnen, ik iets vooruitziend naar mijn werk waar ik binnen steeds kortere tijd aan zou gaan beginnen en de boodschappen dragen zoals ik meestal doe. Geen vuiltje aan de lucht, waarom zou het ook zo zijn. Er was niets om je druk over te maken. Helemaal niets, misschien dat het vervelend was om te werken op zo'n mooie dag maar dat sleet vanzelf weg. Ik neuriede misschien wat voor mezelf uit.

"Hang jij nog even de handdoeken op voor je weggaat?" vroeg ze aan me. Ik keek op dat moment op de klok en zag dat ik nog ruim in mijn tijd zat om dat te kunnen doen. "Dat is goed" antwoordde ik en begon de handdoeken uit de wasmachine te halen. Mijn armen vullende met het natte wasgoed, langzaam kan de inhoud van de trommel in mijn armen stromen. Ik pakte nog een handdoek en plots zag ik haar liggen. Ridder.... Ze lag bovenop een klein stapeltje handdoeken. Alsof ze sliep, haar pootjes gekrult in elkaar. Heel vredig, alsof ze sliep. Alleen haar vacht was helemaal nat. Ze was helemaal nat. Van de wasmachine, de handdoeken die op haar gelegen hadden en het water dat haar overspeold had. Ridder... in de wasmachine. Ik liet de handdoeken vallen, mijn hart sloeg over. Verschrikt stond ik op en deinsde achteruit onder het uitroepen van "o, mijn god! o, mijn god!" Ik kon niets meer zeggen, ik was verstard. Tranen welde omhoog in mijn ogen. "Wat is er aan de hand?" vroeg mijn liefste. Ik keek haar aan, ik kon niets uitbrengen terwijl het beeld van Ridder weer door mijn hoofd schoot. Het beeld van Ridder zoals ze daar lag op het wasgoed. Op het wasgoed in de wasmachine.

Ridder was meegewassen in de wasmachine. Ridder was dood. Ridder was meegewassen in de wasmachine. Meer schoot er niet door mijn hoofd en voor dertig seconden kon ik niets uitbrengen, helemaal niets. Ik kon alleen maar aan Ridder denken zoals ze in de wasmachine lag. Niet meer. "De poes..." zei ik. "In de wasmachine...... de poes zit in de wasmachine." Ik zag de schrik in haar ogen verschijnen. De vreselijke schrik die ik ook gehad moet hebben toen ik Ridder zag liggen. Het moment dat ik wist dat ze dood was ondanks het feit dat het leek alsof ze vredig lag te slapen. Ik herkende die vreselijke verschrikking in haar ogen. Dat vreselijke nachtmerrie-achtige beeld. Ridder in de wasmachine. Ik wil dat ding nooit meer aanraken, ik wil nooit meer wassen. Ik weet niet of ik het beeld van Ridder ooit nog kan kwijt raken. Ridder in de wasmachine.... meegewassen met handdoeken. Ik moet nog steeds huilen als ik eraan denk, terwijl ik dit opschrijf.

Met behulp, vooral met de hulp van de buren, hebben we haar een prachtige begrafenis gegeven. Ze heeft de hele dag opgebaard gelegen bij onze buren in huis. Omring door kaarsjes en bloemen met mooie muziek op de achtergrond. Ze was daar geboren en daar namen we allemaal afscheid van haar. We begroeven haar op een plek waar alleen de katten uit de buurt komen, geen kinderen spelen daar. Een mooie plek waar soms de zon schijnt, vogels rondhippen en katten hun vergaderingen houden. Onze buren, de beste vrienden die ik me kan wensen, hebben geholpen. Het was een mooie plechtigheid, eentje die het vreselijke beeld een beetje verzachtte. Ze lag er mooi bij in haar mandje. Haar vacht mooi gekamt en met mooie bloemen. Ik hield van die kat zoals ik van al mijn katten hou. Maar dit is de grootste nachtmerrie die waarheid werd, de grootste nachtmerrie die ik hoopte altijd bespaard te zullen blijven. Nu heb ik hem moeten doorgaan, ik voel me niet schuldig. Ik kan er niets aan doen. Nieuwsgierigheid is een kat eigen en Ridder was nieuwsgierigheid zelf. Ridder rust nu in vrede omringt door struiken, vogels en spelende katten. Ik zal haar missen.

Ridder de Draak, kattebeest bij uitstek. Rust zacht.
Je was kort bij ons maar ik zal je nooit meer vergeten.
Altijd zal ik je in mijn hart meedragen.
Ik hou van je.