Al enkele weken heb ik een soort van ruzie met mijn internet- en televisieprovider. Eigenlijk is het op de kop af precies twee maanden geleden dat ze begonnen met het versturen van nogal verontrustende en totaal niet op waarheid gebaseerde brieven. Brieven die niet eens van henzelf kwamen, maar verstuurd werden door een externe organisatie. Zelfs eentje die zich een deurwaarder durft te noemen. Waar deze bedrijven het lef vandaan haalde durfde ik niet te zeggen, niet dat ik bang voor een of de ander was maar omdat ik het werkelijk niet wist.
In ieder geval kreeg ik maanden geleden opeens de beschuldiging dat ik maanden geleden mijn rekeningen niet betaald zou hebben. Hier was ik het hartgrondig niet mee eens, rekening niet betalen is niet één van mijn sterkste punten. Al wil ik best toegeven dat ik in het verleden veelvuldig niet een van de snelste was als het op betalen van rekeningen aankwam, maar betalen deed ik altijd. Zo wist ik ook heel zeker dat deze rekeningen ook betaald waren. Mijn internet- en televisieprovider moest gewoon niet zeuren. Iets wat ik ze maanden geleden ook al had verteld, maar daar kreeg ik totaal geen reactie op. Zelfs geen zuchtje tegenspraak kwam mijn kant op en stom genoeg had ik het daarbij gelaten. Tot opeens de brief van die deurwaarder op de deurmat lag.
Ik denk dat ik niet hoef te vertellen dat het een flinke schok was wat ik daarin las. Rekeningen die niet betaald waren, vorderingen die opeens bij een deurwaarder op het bureau lagen en het ergste van alles was dat de rekening van de maand waarin we leefden ook gevorderd werd. Alle betalingen die ik schijnbaar moest doen waren gewoon doorgeschoven naar de incasso-partij en opeens moest ik gaan bellen met mensen die ik helemaal niet wil bellen. Maar voordat ik die stap deed heb ik heel even het internet bezocht. Ik was nieuwsgierig of het wel een daadwerkelijke deurwaarder was en niet een of andere vage oplichters-list om mij geld af te troggelen. Al snel leerde ik dat deze organisatie daadwerkelijk stond wat ze al in de brief schreven, maar dat veel meer mensen geheel ten onrechte zo'n brief hadden ontvangen. Ik stond niet alleen in het onrecht dat de administratieve chaos van mijn internet- en televisieprovider was. Dit sterkte mij weer in mijn volgende stap: het daadwerkelijke bellen!
Met een soort lood in mijn schoenen nam ik de telefoon ter hand en belde de mensen die ik nooit in mijn leven wil bellen, maar nu toe gedwongen werd. Het gesprek verliep geheel tegen mijn verwachting in heel vlot. Ik legde de situatie uit en werd verwezen naar een internet-site waar ik al mijn grieven en bewijzen kon achterlaten. Zij zouden dan met deze teksten en bewijzen gaan aantonen dat ik gelijk, dan wel ongelijk zou hebben. En aangezien ik duidelijk in het gelijk stond zou het weinig problemen gaan opleveren om de ontstane achterstanden als sneeuw voor de zon te laten verdwijnen. Ze zouden weer verdwijnen naar dezelfde diep-duistere kelder waar ze geheel tegen hun zin uitgetrokken waren. Zonder pardon liet ik mijn bewijzen met enkele bemoedigende woorden achter op de website en liet het erbij. Eigenlijk had ik verwacht binnen enkele dagen een bericht te krijgen dat alles opgelost was, maar die bleef ook weg. Wederom liet ik het stom genoeg op het beloop, vooral omdat ik totaal geen zin had om die mensen weer te moeten gaan bellen. Eén keer vond ik meer dan erg genoeg, zeker als het ten onrechte en dus gedwongen is.
Maar had ik het maar wel gedaan. Afgelopen dinsdag kwam ik weer eens thuis om te wachten op zaken die gedaan diende te worden. Het kan ook een andere reden zijn, maar helaas genoeg kan ik die mij niet meer herinneren. In ieder geval kwam ik thuis in een leeg en volledig stil huis. Ik zette mijn computer aan om mijn meel te bekijken en kwam tot de gruwelijke conclusie dat mijn internet nogal traag was. Zo traag dat ik net zo goed kon zeggen dat het niet werkte. Ik vloekte en vervloekte zelfs het programma waarmee ik het internet besurf. Vooral het feit dat ik mijn meel wel kon benaderen, maar de kleine hoeveelheid meeltjes niet kon bekijken frustreerde mij gigantisch. Toch dacht ik nog niet aan een probleem bij mijn internet- en televisieprovider. Dat inzicht kwam pas toen ik de televisie aanslingerde en tot de schokkende ontdekking kwam dat ik nog maar één zender kon bekijken. Nederland 1 om precies te zijn, toevallig ook nog een zender waar ik heel zelden naar kijk en dan alleen in de vroege ochtend. Ik kon wel huilen, maar aangezien het alleen om niet-werkend internet en televisie ging deed ik het niet.
Ik pakte mijn telefoon en belde onmiddellijk naar mijn internet- en televisieprovider om een storing te melden. Tenslotte had de stroom van mijn modem halen totaal niet het gewenste effect gehad en kon ik geen andere slimme oplossingen meer bedenken. Een vriendelijke jongen stond mij te woord en opeens sprak hij nogal bevreesde woorden: "Ik mag u niet verder helpen, meneer. Het ziet er naar uit dat u afgesloten ben vanwege achterstallige betalingen." De schrik sloeg om mijn hart. Weken hoor je niets van die lui, betaal je netjes de rekeningen (soms een dag of wat te laat, maar betaald waren ze) en dan krijg je dit te horen. Ik werd doorverbonden naar de administratie voor opheldering.
Dit keer kreeg ik een jongedame te spreken. Vriendelijk zal ik haar niet noemen aangezien het gesprek een hele bizarre wending aannam na een tijdje. Ze begon heel vriendelijk en behulpzaam. Al heel snel had ze de zogenaamde achterstallige betalingen erbij gezocht en kon ik wederom beginnen met mijn uitleg dat ze allang betaald waren. Ik had zelfs de bewijzen naar hun deurwaarder gezonden! Nu bleek dat zij die informatie ook kon inzien en ik dacht het snel opgelost te hebben, maar opeens kwam de administratieve chaos van mijn internet- en televisieprovider lelijk om de hoek kijken. De bewijzen waren volgens hen helemaal geen bewijzen, want die betalingen waren weer verrekend met andere achterstallige betalingen en bleven ze gewoon open staan. Wel sprak de dame aan de andere kant van de lijn de inmiddels legendarisch geworden woorden: "Goh, u heeft wel een heel vreemd betaal-patroon. De meeste mensen met achterstanden hebben gewoon een gat van een maand of wat. Bij u vertoond het overal gaten!" Ik dacht nog dat ze het eindelijk doorhad, dat ik niet het probleem was maar de hele administratie aldaar maar helaas... Ik maakte mij blij met een dode mus, zelfs het uitspreken van mijn gedachte bracht de dame niet van haar stuk.
Ik moest gewoon betalen, want eerder zou ik niet her-aangesloten worden. Op mijn vraag of haar werkgever altijd iedereen zonder een waarschuwing vooraf afsloot antwoordde ze in eerst instantie nog een volmondig "nee" en kreeg ik zelfs een excuus, maar dat trok ze later weer in. Ik moest gewoon betalen en verder niet zeuren. Als ik weer televisie wilde kijken en over het internet surfen kon ik gewoon niet anders en het volle bedrag was het enige juiste bedrag. Ik wist niet wat ik hoorde en als ik niet net een training in gesprekstechnieken had gekregen was ik geen discussie met deze dame aangegaan. Maar ze had pech, heel erg pech. Ik had er de pest in en weet helaas genoeg voor haar veel te veel over het voren van een telefoongesprek in een werkende situatie. Een half uur later liet ik haar maar los. Ik had wel de indruk dat ik haar gigantisch op de kast gekregen had en ze het gesprek nog lang zou heugen, maar dat kan ik ook verzonnen hebben. In ieder geval was ik een hoop frustratie opgeroepen door haar werkgever kwijt en kon ik weer verder. Gedwongen de zogenaamde achterstallige betaling voldoen bijvoorbeeld, waarvoor ik gelukkig de computer van mijn moeder voor mocht gebruiken. Internetbankieren is namelijk heel handig, maar alleen als je internet ook daadwerkelijk werkt.
En toen begon het afwachten. Wachten tot ik weer internet en televisie had, waarbij gisteren het grote dieptepunt was. Gisteren had ik opeens helemaal niets meer toen ik thuiskwam. Zelfs de ene zender die ik nog wel had bleek te zijn verdwenen. Internet deed het zelfs langzaam niet meer en mijn huis was opeen stiller dan ooit. Verlaten wil ik het niet noemen, maar stil was het wel. Gelukkig ben ik net bezig om de hele serie van Buffy the Vampire Slayer te kijken dus heel erg was geen televisie en internet ook weer niet. Nu kon ik tenminste lekker opschieten en tot diep in seizoen vijf doordringen. Het leven was al goed en daar kan zelfs bovenstaande onzin niets aan veranderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten