Het leven

Voordat we doodgaan leven we. Het is dan ook zinvol om na een stuk over de dood het leven te vieren in alle glorie. Nu is dat voor mij een heel ander verhaal en moet ik mijn meningen over het leven steeds herzien. Ik ben ooit begonnen met het schrijven over de dood, omdat ik geen angst voor de dood heb. Ergens ben ik nieuwsgierig naar wat er aan het einde van het leven zal gebeuren. Is er een leven na de dood of verdwijnen we allemaal in een zwart gat. Doof het bewustzijn uit nadat we gestorven zijn? Ik weet het niet, al denk ik er wel over na en het is iets wat meer mensen doen. Gezien de vele religies, welke allemaal een andere uitleg geven aan de momenten na de dood, is het voor vele mensen belangrijk om te 'weten' wat er gebeurt als het leven ophoudt.

Toch leven we allemaal voordat we doodgaan. Ik ben daar geen uitzondering in en lange tijd heb ik uitgekeken naar het moment dat het leven mijn lichaam zal verlaten. Het zal voor veel mensen geen geheim zijn en voor andere misschien iets nieuws, maar ik heb altijd een hang naar doodgaan gehad. Het leven is zwaar als je mij bent, laat ik het daar ophouden. Niet dat het de lading dekt. Sterker nog, het dekt de lading voor geen meter maar ik heb geen zin om een ellenlange uitleg te geven over waarom ik lange tijd de dood als een welkome vriend zag. Ik wil het juist over het leven hebben en het plezier dat leven an sich is. Zelfs met de dood in je ogen kan je plezier hebben van het leven, tenminste dat is iets wat ik vind.

Een leven, het leven is een aaneenschakeling van toevalligheden. Je weet nooit wat er morgen, volgende week of zelfs over enkele momenten gaat gebeuren. Je leeft van het ene moment naar het andere, zonder dat je precies weet wat er gaat gebeuren. Je hebt evenveel kans om morgen door een auto overreden te worden als de loterij winnen (mits je aan de loterij meedoet natuurlijk). Niemand kan je vertellen wat er in de toekomst gaat gebeuren. De toekomst is een aaneenschakelingen van mogelijke gebeurtenissen, een plaats waar alles mogelijk is en alles kan gebeuren. Door het leven ben je in staat je weg te vinden in al deze mogelijkheden en gebeurtenissen. Je weet niet welke weg je zal terechtkomen, maar je kan alleen hopen dat je de juiste beslissingen neemt en het toeval je niet teveel rotzooi toebedeeld. Even voorop gesteld dat het toeval geen entiteit met een bewustzijn is. Toeval is gewoon iets wat in het universum bestaat en waar het hele gebeuren op gebouwd is. Zonder toeval geen leven en zonder leven zouden we het toeval niet opmerken.

Het is ook puur toeval dat ik altijd denk dat het leven beter kan ophouden en dat dit geheel niet erg is. Maar het is geen puur toeval dat ik van deze mening afgestapt ben. Sinds ik jou ken, of beter gezegd sinds jij mijn leven instapte ben ik anders gaan denken. Jij geeft mij een andere kijk op het leven. Je maakt mij nieuwsgierig naar de toekomst. Nieuwsgierig naar waar het toeval ons gaat brengen en welk pad we kunnen bewandelen om te komen waar toevallige gebeurtenissen ons kunnen brengen. Waar ik vroeger de dag van morgen als een diep zwart gat zag, breng jij een lichtje mee dat de duisternis een mening geeft. Het maakt niet uit dat ik niet weet wat de toekomst brengt, omdat ik weet dat jij naast mij staat. Je staat niet alleen naast mij, maar we lopen samen door de duisternis. We trotseren het toeval door het te laten gebeuren en te lachen om de eventuele ellende die het leven kan zijn. Ik durf best te zeggen dat jij mijn leven zin geeft op een manier die ik zelf niet zou kunnen. Je bent het licht op mijn pad en de reden dat ik nieuwsgierig ben naar wat de dag van morgen gaat brengen.

Het toeval dat ons samenbracht is al best bijzonder, zeker als je bedenkt wat er allemaal voor nodig was om dit te bewerkstelligen. Niet alleen de uitvinding van het internet, zoveel jaren geleden, maar ook de vele sites hierop hebben eraan meegedragen. Zonder deze zou ik nog dwalen in de duisternis en denken dat het leven niets meer dan een aaneenschakeling van toevalligheden in deze duisternis. Dan bleef ik denken dat ik in de wachtkamer van het leven zat te wachten op de dood. Nu zit ik misschien nog steeds in die wachtkamer, maar ik zie opeens alles wat er te doen is in die ruimte. Hoe het toeval jou bij mij bracht en hoe ik er naar uitkijk om meer toevalligheden met jou mee te maken. Het leven mag van mij nog lang duren, langer dan morgen en veel langer dan het idee dat er zo snel mogelijk een einde aan moet komen. De dood is nog steeds het einde van het leven en ik ben er nog steeds niet bang voor, maar tegenwoordig wil ik het leven ten volle leven. Je geeft mij zoveel zin in het leven dat ik hoop dat we het nog heel lang samen kunnen meemaken.

Ik ben blij met het toeval. Toeval dat je in mijn leven bracht, zoals toeval mij in jouw leven bracht. Hopelijk laat het toeval het toe dat het nog veel langer mag duren. En dan nog een beetje meer ook. Het toeval maakt het allemaal leuk, maar zonder jou zou er niet zoveel aan zijn. En dat mag iedereen best weten, toevallig.