Avonturen met de bus

Afgelopen zondag nam ik eens een andere weg om naar huis te komen. Normaal gesproken reis ik altijd richting Leiden om halverwege ergens over te stappen op de bus naar het pittoreske plaatsje waar ik woon. Maar gisteren werd ik door de grote en minder wijze orakel van http://www.9292ov.nl verwezen richting de mooiste stad van Nederland om vlak daarvoor over te stappen op een bus richting het pittoreske plaatsje waar ik woon. Vol ongeloof probeerde ik nog andere meer bekende routes te ontsluiten aan het ov-orakel, maar het bleek dat de route richting Haarlem werkelijk de snelste was. Zodoende bevond ik mij in de bus richting Haarlem waar ik bij het instappen al een blik van ongeloof ontlokte aan de buschauffeur. Het is altijd handig als je veelvuldig gebruik maakt van de bus, op een gegeven moment gaan de verschillende chauffeurs je herkennen wanneer je de bus instapt. Vandaar dat het extra leuk is als je in een bus stapt welke je normaal gesproken nooit, maar dan ook nooit instapt. Het verbaasde gezicht van de chauffeur is goud waard. Jammer genoeg moet je gelijk weer doorlopen om geen argwaan te wekken en de andere passegiers geen last te bezorgen. Binnen dertig seconden zat ik op mijn plaats en kon de alternatieve route beginnen.Als je graag door bosrijke gebieden rond de woonplaats wil rijden blijkt dit een uitstekende route te zijn. Alle bossen die ik normaal gesproken nooit zie of alleen van een afstand mag bekijken ben ik doorheen gereden. Prachtige achterwegen welke je normaal gesproken nooit te zien zou krijgen mits je deze busroute dagelijks rijdt. Mooie bosrijke wegen waarlangs grote huizen staan, kasten van huizen waar de rijken des lands wonen. Persoonlijk zou ik er nooit willen wonen, maar het is prachtig om doorheen te rijden. Zelfs met het regenachtige weer was het bos weer prachtig om te zien. Ik hou eigenlijk ook van bomen en vooral van bosrijke omgevingen. Heerlijk om tussen de bomen door te rijden terwijl de druppels naar beneden vallen en de grond bedekt worden door bladeren. Maar daarvoor kwam ik daar niet, ik wist ook helemaal niet dat de bus zo'n mooie omgeving zou doorkruizen.Ik zat ondanks de prachtige omgeving toch niet geheel lekker in de bus. Mijn overstaptijd op de andere bus werd door de ov-orakel geplaatst op maximaal vier minuten. Op zich zou dat genoeg moeten zijn, maar aangezien ik niet precies wist wanneer ik de overstaphalte zou bereiken kneep ik hem een klein beetje. En toen kwamen we in een opstopping. Een hele vette rij auto's die maar door bleef gaan, eindeloos leek het wel. Iets wat door de grote hoeveelheid bochten die genomen moesten worden nog veel langer leek dan het uiteindelijk allemaal was. Alleen waar het uiteindelijk allemaal op neer draaide dat het stuk waar de bus normaal gesproken drie minuten over zou moeten doen het nu wel twintig minuten ging duren. Gevolg was dat ik mijn overstap met een groot overwicht ging missen en ook daadwerkelijk miste. De hele bus was nergens meer te bekennen en zou ook over lange tijd pas weer komen opdagen. Ik besloot te blijven zitten en in Haarlem een overstap te wagen om zodoende nog op een redelijk tijdstip thuis te komen.Alleen wierp dit ook een kleine tegenwerking op. De gigantische drukte die ik eerder mocht ervaren bleek op alle toegangsroutes richting Haarlem zich voor te doen. Overal stonden lange rijen auto's welke richting Haarlem moesten rijden, maar de buschauffeur was zo verkwistig ingesteld dat hij alle files waar het maar een beetje mogelijk was omzeilde. Hierdoor werd de filetijd die de andere auto's moesten ervaren voor ons passegiers aanzienelijk teruggebracht. Nog steeds kwam de bus veel te laat aan in Haarlem, maar toch was ik uiteindelijk in de mooiste stad van Nederland beland. Ik kon de benen weer strekken en gaan wachten op de volgende bus. Een bus die volgens de haltetijden informatie reeds geweest was waardoor ik mij genoodzaakt zag om iets anders te gaan doen. Ik was hier helaas genoeg binnen vijf minuten mee klaar dus zag ik mij alsnog een lange tijd op de bus wachten. Maar de Goden waren mij gunstig gezind, behalve dat zij mij een van de mooiste busroutes van Nederland lieten rijden kwam precies op het moment dat ik drieëntwintig seconden bij de bushalte stond te wachten de bus aanrijden. Tien minuten te laat, blijkbaar had ook deze bus last gehad van de opstopping die de richtingen Haarlem dicht deden slibben. Ik sprong in de bus en kwam vervolgens terecht op bekend terrein, alleen iets later dan beoogd. Gelukkig was dit niet veel later dan ik in Haarlem voor ogen had, maar toch kwam ik later. Zo zie je maar weer dat reizen met de bus altijd weer een avontuur kan opleveren. je moet het alleen even willen doorstaan en lezen.