Gelukkig kan je ook alleen zijn, dat weet ik allang. Ik hoef niet perse een relatie met iemand te hebben om mijn geluk te vinden. Ik kan dat alleen ook best. Iets wat mijn moeder gelukkig ook weet, vanwaar ze ook nooit (meer) vraagt of ik een vriendinnetje heb. Maar dat allemaal terzijde, mijn moeder is al jaren single dus mag zij überhaupt niets zeggen. Daarbij heeft zij geen zeggenschap over mijn doen en laten, dus vergeet maar weer dat ik over haar begon. Ik wil het met je hebben over het leven zonder een relatie of hoe je toch op zoek gaat om je lief en leed met iemand te delen.
Alleen dus, gewoon single. Iets wat ik nu alweer een tijdje ben. Toch heb ik wel verschillende relaties gehad, met hele leuke vrouwen. Met eentje ben ik zelfs getrouwd geweest en heb ik twee kinderen op de wereld weten te zetten. Het waren allemaal geweldige vrouwen, waar niets op aan te merken valt en toch viel uiteindelijk de liefde in het water. Die dingen gebeuren nu eenmaal en uiteindelijk sta je weer als een single in de wereld. Het proces van iemand leren kennen kan weer helemaal opnieuw beginnen. Dat doe je eenmaal als je weer als single op de wereld staat, want om de een of andere reden wil niemand echt alleen blijven. Zelfs ik, met mijn voorkeur voor eenzaamheid, heb een behoefte aan menselijk gezelschap. Gewoon iemand om lief en leed mee te delen, die je vasthoudt als je verdrietig bent, mee kan lachen en heerlijke seks mee hebt. Volgens mij heeft iedereen dat wel en ik ben hier echt geen uitzondering in. Ook ik heb normaal menselijke behoeftes, al kan ik soms doen alsof de wereld waarin ik leef geheel losstaat van de maatschappij (maar dat is allemaal schijn, spiegels, rook en soms de waarheid). Om het simpel te zeggen vind ik het ook prettig om in het gezelschap van een leuke vrouw te zijn en samen ontdekken wat allemaal mogelijk is. En er is veel mogelijk, dat weet ik wel. Ik ben al langer op deze wereld en heb genoeg meegemaakt om te kunnen delen. Andersom zal dat vast niet anders zijn, naar mate je ouder wordt doe je steeds meer ervaringen op en delen is fijn.
Dus ga je weer op zoek. Iets wat om de een of andere reden, in mijn ogen, vroeger makkelijker was. Toen ik jonger was en weer single ging ik naar de kroeg of iets dat daar voor door moest gaan. Het duurde nooit lang voordat ik in gesprek was met een leuke vrouw en van het een kwam het ander. Dat deed ik vroeger, toen ik nog behoefte had aan uitgaan en elk weekend aan de bar hangen. Inmiddels heb ik de magische grens van veertig bereikt, een gebeurtenis die ook alweer bijna drie jaar achter mij ligt. Ik heb geen behoefte meer aan uitgaan en de enige plaatsen waar ik nog kom om bier te drinken zijn concerten. Dat is geen plaats om leuke vrouwen te ontmoeten, als ik naar een concert ga wil ik de band zien en niet de hele avond praten over koeien en kalveren. Nu kan je volgens de televisie overal mensen tegenkomen, maar dat zijn grove leugens. Ik heb nog nooit iemand gehoord die beweerde dat hij zijn vriendin had leren kennen in de supermarkt of bij de sportschool. Dat is gewoon onzin. Niemand zit te wachten op gladde praatjes, terwijl je boodschappen op de band staat te laden. Ik ken ze in ieder geval niet en ik ga het ook niet uitproberen.
Kortgezegd moest er een ander oplossing komen. En daar komen de online-datingsites om de hoek kijken. Ik heb mij inmiddels bij verschillende sites ingeschreven. Eerst bij de meest bekende, die ook adverteert op de televisie, maar daar was ik snel van genezen. Het is toch belachelijk dat iemand woekerprijzen durft te vragen aan mensen die gewoon met elkaar in contact willen komen? Gelukkig zijn er ook 'gratis' alternatieven, sites waarbij je gewoon geheel vrijblijvend een profiel kan aanmaken en contact kan maken met mensen maar ook een lidmaatschap kan afsluiten. Met zo'n lidmaatschap heb je dan meer mogelijkheden, maar voor het normale online-daten heb je dat helemaal niet nodig. Het vrijblijvende karakter is prettig en een profiel snel aangemaakt. Je maakt een mooi verhaaltje over jezelf, paar foto's erbij, beantwoord enkele vragen over interesses en klaar. Je hebt een profiel op een datingsite, maar dan..
De eerste dagen waren vrij frustrerend. Sommige sites hebben een soort vleeskeuring, waarbij je kan aangeven of je iemand 'leuk of niet' vind op basis van een foto. Ik merkte al snel dat ik alleen populair ben bij webcam-girls. Van die vrouwen die je helemaal niet willen ontmoeten, maar geld aan je willen verdienen omdat ze een webcam hebben. Seks sells op het internet, alleen niet bij mij. Ik ben blij met de aandacht, alleen heb ik weinig behoefte aan een grietje dat zichzelf voor geld uitkleed voor een webcam. Daar bedank ik voor. Inmiddels negeer ik ze, allemaal. Geen webcam-girls voor mij, dus heb ik alleen nog oog voor de rest.
Punt is alleen dat ik geen meter snap van die datingsites. Ik zie genoeg vrouwen voorbij komen waarvan ik denk: "met jou zou ik best ergens koffie willen gaan drinken (of zoiets)" en dan druk ik op een knopje dat zegt dat ik haar leuk vind. Vervolgens gebeurt er helemaal niets. Af en toe komt er een mail binnen waarin staat dat er nieuwe matches gevonden zijn, maar waar ik ze kan vinden is dan weer een ander punt. Ik doe duidelijk maar wat en daarmee kan ik mijn hele online-dating avontuur mee omschrijven. Geen idee waar ik mee bezig ben, maar ergens heb ik de vage hoop dat ik hiermee leuke vrouwen ga leren kennen. Nu weet ik best dat ik veel meer actie moet ondernemen, vrouwen aanspreken op de datingsites en dergelijk. Alleen wanneer doe je dat? Op de ene site kan ik gewoon berichten sturen als ik iemand er leuk vind uitzien en op andere moet er weer een match komen. En als je dan zo'n match hebt spreek je dan de persoon gelijk aan? Of moet ik wachten tot iemand mij een keer aanspreekt? Wat op dit moment wel iets is wat ik doe, afwachten. Ik heb geen idee wat ik tegen iemand moet zeggen. Ik heb geen goede openingszin. Praten kan ik wel, onzin beweren ook. Ik kan best schrijven, maar wat zeg je tegen iemand die je leuk genoeg vind om te ontmoeten? Op dat moment loop ik vast, ook omdat ik niet zo goed ben in contact onderhouden. En praten over koeien, kalveren en het weer is ook niet mijn stijl. Allemaal punten waardoor ik beren op de weg zie.
Vandaar dat ik mij bij nog meer datingsites ingeschreven heb. Ik heb geen idee hoe ik het allemaal ga bolwerken, want nu moet ik ze allemaal gaan bijhouden. Kijken hoe mijn populariteit op deze sites stijg van niet-bestaand naar niet-heel-hoog en klikken op de foto's van vrouwen die voorbij komen. Uiteindelijk verzin ik vanzelf een goed moment om iemand aan te spreken en te kijken wat er gebeurt, maar voorlopig blijf ik nog rondhangen in mijn woning. Iets wat ik ook niet erg vind, maar na een jaar begint het idee dat het wel weer genoeg is vrij hard te kriebelen in het achterhoofd. Alleen dat daten, ik weet het niet. Ik kan ook zeggen dat ik daar helemaal niet geschikt voor ben, maar dan heb ik het idee opgegeven te hebben voordat ik überhaupt ergens voor gevochten heb. Ik ga er ook mee door. We zullen zien waar het schip strand (waarschijnlijk op een paar rotsen, maar ach..). We gaan ervoor!
Iemand zin om te gaan koffie drinken? Iets anders mag ook natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten