12 januari 2015

Het is oorlog!

De taal van de mensen die weigeren na te denken begint strijdbaar te worden. Het zijn vooral mensen die vanachter hun bureau roepen dat het oorlog is. Iets wat ze veelvuldig roepen op het internet, soms in kapitalen of onderbouwd met drogredeneringen die religieuzen liever laten liggen. Dat deze mensen, deze toetsenbord-activisten, daadwerkelijk geloven dat het oorlog is kan je vergif op innemen. Dat ze het roepen als een dwaze manier het volk te mennen is ook een mogelijk. Dom is het in ieder geval wel, zinloos ook. Roepen dat het oorlog is, omdat er mensen door terreur sterven is van alle dagen. Het is zelfs iets dat overal gebeurt, zonder enige uitzondering.

De oorlog die over ons afgeroepen wordt is niets meer dan de geschiedenis van gisteren. Er is niets om bang voor te zijn, behalve de angst zelf. Angst die opgedrongen wordt door de oorlogshitsers, de mensen die het bloed van minderheden in de straten willen zien stromen. Het liefste zien ze geloofshuizen afbranden. Als wat afwijkt van hun normen en waarden willen ze vernietigd zien. Hun oorlog is een strijd tegen alles wat zij niet willen zien, horen en denken. Hun mening is het enige wat je mag denken. Zelfs het enige wat je mag horen. Zij schrijven de wet voor, zij zijn de wet en de media. Hun leugens zijn de waarheid en alles wat daar niet binnen past wordt gedemoniseerd. Sommige dingen worden belachelijk gemaakt, andere worden de kop in gedrukt met belediging en intimidatie. Niets wordt geschuwd om het eigen gelijk het eigen gelijk te laten blijven (niets, behalve het grove geweld dat een echte oorlog kenmerkt)

Dat het naar hun mening oorlog is heeft alles te maken met het op scherp zetten van het publieke debat. Er is voor zowel links als (extreem) rechts geen gelijk meer te halen, dus kan je alleen nog de discussie dusdanig op de spits drijven dat angst achterblijft. Niet dat ze de tegenstand angst aan kunnen jagen, die doorziet de leugens perfect. De tegenstand maakt juist van dezelfde leugens en methoden gebruik. Het zaaien van angst komt in beide kampen voor. Angst zaai je ook niet in het andere kamp, maar de angst zaai je onder de zwijgende meerderheid. Bij de mensen die niet verder kijken en alleen op de wereld zijn om hun dagelijkse boodschappen te doen. Die mensen moeten bang worden, zij zijn namelijk degene die stemmen. Hoe banger een mens is, des te extremer hij zal gaan stemmen en dat is precies het kaf op de koren die de oorlog-hitsers zoeken. Hun denkbeelden moeten doorschemeren in de politiek, zoals ze steeds vaker doorschemeren in de moderne media. Angst verkoopt en angst moet regeren.

De mensen die roepen dat het oorlog is weten dit. Hoe harder zij roepen dat het oorlog is, dat de wereld brandt en het gevaar uit een idee, een geloof, komt des meer mensen bang worden en hun leugens kopen. En hoe meer zij hun leugens aan de man kunnen brengen, des te makkelijker het zal worden om de politiek te beïnvloeden. De media weet dit ook. Bange mensen kopen meer kranten en kijken gretiger naar het nieuws, want ze willen weten of de angsten al waarheid worden. Dus moet je de angsten voeden. Vertellen waar de pijnpunten zitten, kleine incidenten opblazen tot gigantische proporties en grote incidenten die je doel niet onderschrijven volledig negeren. Alles voor de verkoop en kijkcijfers. Dat de media leugens zijn gaan verkopen weten ze zelf ook wel, maar zolang het verkoopt behouden zij hun banen en met een baan kan je boodschappen blijven doen. Bange mensen schrijven makkelijker leugens op en bange mensen hebben geen reden om te twijfelen aan wat de media ze voorschotelt, waarmee de cirkel rond is.

Angst regeert en dat weten de mensen die roepen dat het oorlog is dondergoed. Zij willen juist dat je bang bent. Bang genoeg om al je vrijheden op te geven, bang genoeg om hun leugens voor zoete koek te slikken en bang genoeg om intolerantie tot nationaal speerpunt uit te roepen. Ze willen juist dat je alles wat afwijkt met argusogen gaat bekijken, want afwijkende zaken zorgen voor verandering. Dat is de jus die tradities afbreken en een maatschappij optilt naar een hoger niveau. Mensen die afwijken hebben andere ideeën en willen ook gehoord worden wanneer zij een mening over dingen hebben. Andere meningen zorgen dat onmenselijke maatregelen niet door kunnen gaan, dat mensen vrijheden hebben, krijgen en behouden. Alles wat niet meedoet met de grote, grijze massa en de ideeën die rechtstreeks uit de onderbuik komen, laat die massa juist nadenken over zichzelf. Over hoe je in het leven moet staan en wat je religie eigenlijk precies inhoudt. Afwijkende mensen zorgen dat angst voor het onbekende verdwijnt, al moet je het dan eerst leren kennen.

En dat is precies wat de mensen die roepen dat het oorlog is willen. Ze willen kostte wat het kost voorkomen dat we kennis nemen van datgene wat we niet kennen. Dat we de buurvrouw met een andere culturele achtergrond een hand geven en koffie (of thee) bij haar gaan drinken. "Koekje erbij, buurvrouw?" Stel je voor dat je mee zou gaan met de buurman naar de moskee of synagoge. Dat je eens een ander heilig boek dan de bijbel of Any Rand's Altas Shrugged oppakt en leest. Mensen die kennis nemen van andere culturen, interesse hebben in zaken die afwijken van hun normale leefwereld zijn niet bang. En mensen die niet bang zijn die geloven niet meer in de leugens die verspreid worden. Iets wat niet mag. Mensen die niet bang zijn kan je niet controleren. Mensen die niet bang zijn willen vrij zijn en gaan regering die bij alles wat ze doen over de schouder meekijkt. Bange mensen willen beschermt worden, mensen die niet bang zijn hebben geen bescherming nodig. Mensen die niet bang zijn denken voor zichzelf en dat kan niet. Je mag niet voor jezelf denken, je moet de leugens geloven en daarom is het oorlog. Het is oorlog!

Geen opmerkingen: