Krokodillenlerentasjes

Ik pleeg tranen voor jullie.
Grote dikke tranen van smart en treurnis.
Maar de wereld draait door, draait door rond zijn as.

Ik pleeg mijn tranen voor een leeg publiek.
Iedereen kijkt naar de clown die zijn kunsten maakt.
Ballonnen vouwt en knijpt in zijn neus.
De grollen van een clown, leeg en zonder diepgang.

De maan schijnt op de bungelende tranen.
Maar er is niemand om ze te zien. Niemand die de
schittering ziet die over mijn wang rolt.
Als een verlaten kind valt ze op de koude grond.
Opgenomen als een welkome voeding voor het gras.

Planten hebben meer gevoel voor drama dan het
gezeten publiek. Niemand kijkt naar de tranen.
Tranen welke mijn lichaam verlaten uit smart voor
de mensheid. Niemand kan het iets schelen.

Ik laat mijn tranen los in de hoop dat iemand ze
zal zien. In de hoop dat iemand me de hand reikt en
het zilte nat van mijn wang kust. Maar de enige lippen
die mijn gezicht beroeren zijn van de koude wind.
Koud en guur waait hij door het publiek.

Mijn tranen pleeg ik voor mezelf. In stilte en alleen.
Ik verwacht geen doekje voor het huilen. Niemand kan
de verlaten ziel in het midden van de piste iets
schelen. Alleen de clown mag het publiek vermaken.

Met ballonnen en gekke fratsen.

Was geschreven Godpipo, medio 2004