Terwijl ik boven rustig mijn eigen gang aan het gaan was door heel druk te zijn met nog minder uitvoeren hoor ik opeens een schreeuw naar boven drijven. "Pap! Pap! Er zit hier een spin! Een spin op mijn speelgoed!" Blijkbaar was mijn kleinste telg tegen een achtpotig diertje aangelopen en om de een of andere vreemde reden zijn ze bang voor deze diertjes. Zelf snap ik het nog steeds niet, bij hun moeder thuis hebben ze een gigantische spin van een kleine vijftien, misschien twintig centimeter en daar is geen van beide bang voor. Maar een spinnetje in de grote van een vingernagel jaagt angst aan en zorg dat ze ver weg op stoelen gaan staan. Kinderen zijn maar rare wezens en die van mij zijn geen uitzondering. Ze geven ook grif toe dat ze voor grote spinnen niet bang zijn, maar voor kleintjes des te meer.
Kortom, ik mocht komen opdraven om een spin van wat speelgoed te plukken. Uiteraard was ik na de eerste tonen van de schreeuw al bezig om de gang naar beneden in te zetten, al ging ik bij de woorden "spin" niet sneller lopen. Beneden aangekomen stond mijn kleinste telg al op mij te wachten. Zijn kleine vinger wees naar de piratenboot van Playmobiel. "Daar zit een spin op." Ik pakte de boot van de grond en draaide het rond in mijn handen. Nergens was een klein achtpotig monster te ontdekken. Zelfs een spoor van een spin kon ik niet ontdekken. "Hij is weggelopen" zei ik tegen mijn jongste telg waarna hij de grond rond de piratenboot begon af te zoeken. Natuurlijk was er nergens meer een spinnetje te bekennen. Ik zette de boot weer op de grond en wilde weer verder gaan met het uitvoeren van niets bijzonders. Weer werd de boot goed bekeken. Opeens een kleine schreeuw: "Daar zit hij, pap!" en er werd gewapperd richting de mast van de boot. Ik keek nogmaals en zag een hooiwagen spinmoedig de plastic touwen beklimmen. Misschien was het beestje wel onderweg naar het kraaiennest om uitzicht te hebben over de uitgestrekte landerijen die mijn woonkamer vormen. In ieder geval zal hij (of zij) er nooit komen.
Heel voorzichtig pakte ik een pootje van de hooiwagen en tilde het van de piratenboot af. Zonder aarzeling schoot het lichaampje van de hooiwagen tegen mijn vinger en krulde hij zijn acht pootjes er omheen. In mijn achterhoofd schoot even de gedachte aan de gruwelijke giftigheid die hooiwagens schijnen te bezitten. Ooit heb ik eens gehoord dat ze de meest giftige spinnen op aard zijn, maar dat we niets van ze te duchten hebben omdat hun giftanden de huid niet kunnen doorboren. Toch zag ik het helemaal gebeuren, deze hooiwagen zou precies het geluk hebben dat mijn huid doorboord werd door zijn minuscule tandjes. Tenslotte zat het beest vlakbij een erg dun stukje huid bij mijn nagelriem. Ik voelde de tandjes al langzaam binnendringen, in mijn geestesoog zag ik de necrotische gevolgen van het spinnengif al door mijn vinger trekken en uiteraard erger. Voor ik er erg in had was ik in gedachten al dood neergevallen of minimaal schuimbekkend afgevoerd naar een of ander ziekenhuis. Maar aangezien mijn telgen een irrationele angst voor kleine spinnetjes hebben liet ik niets van deze gedachten merken aan de buitenkant. Voor mijn telgen was ik gewoon hun pappa die even een spin weghaalde en naar buiten wierp. Precies dat deed ik ook terwijl ik al die gedachten bedacht. Ik gooide de spin naar buiten en sloot de deur weer.
Nog even keek ik naar mijn vinger, naar de plek waar de hooiwagen zijn lichaampje neergedrukt had. Ik zocht naar tekenen van rode puntjes, een signaal dat mijn huis doorboort was door gruwelijke tandjes van een langpotig diertje. Niets vond ik, helemaal niets. Alleen de sensatie van een hooiwagen die zich vasthoud aan mijn vinger was achtergebleven en dat verdween met de seconde. Nu leerde ik net dat hooiwagens niet eens in staat zijn om gif te verspreiden, laat staan om mensen te bijten. Ze vreten alleen alles op wat ze tegenkomen, alles wat beweegt en naar leven riekt. Misschien probeerde het beestje mij wel op te eten, maar ik denk meer dat het zich aan mij vastklampte om niet zelf opgegeten te worden. Weer een ervaring rijker en een hooiwagen in huis armer. Ik weet niet wat beter is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten