Voor ik verder wil gaan neem ik eerst nog een bak koffie. Misschien zelfs een boterhammetje erbij, want ergens begint er een honger te klagen. Maar zelfs voordat ik jullie wil verlaten moet ik nog even klagen over enkele lichamelijke ongemakken. Vooral eentje die mij op dit moment zeer hinderlijk in de oren klinkt, letterlijk in dit geval. Mijn linkeroor zit namelijk helemaal dicht. Vastgeslagen met smeer en andere narigheid. Wat precies de oorzaak is dat de gehoorgang geheel geblokkeerd is weet ik eigenlijk niet, wat ik wel weet is dat het bruinig, zacht en zeer vasthoudend is. Ik heb gekeken met een klein buisje in mijn oor en daar zag ik het liggen. De onverlaat die mij probeert het gehoor te ontnemen. Gisteren vervloekte ik het nog even, maar niemand luisterde. Zelfs ik kon het maar halfzijdig horen.
Nu dit achter de rug is neem ik even een slok van mijn versgezette koffie. Heerlijk spul is het ook, dat zwarte water van de Goden. Ik drink het elke dag, meerdere keren op een dag. Als ik de kans krijg drink ik het zelfs tot ver in de avond. Voor mij is koffie meer dan een levensbehoefte, het is een manier van functioneren die je aan niemand kan uitleggen. Alsof de wereld niet zou bestaan zonder de koffie en de wereld zou stoppen met draaien als je het niet meer drinkt. Zoals ik al zei: ik kan het niet uitleggen. Ik wil het ook niet uitleggen. Wat ik heb met koffie is iets persoonlijk en dat gaat niemand verder iets aan. Ik kan je nu toch maar halfzijdig horen dus als ik op de juiste plek ga staan kan je klagen, klagen en klagen tot je een ons weegt zonder dat ik ook maar één onvertogen woord opvang. Ergens is zo'n dicht oor best handig. Lekker vind ik het overigens niet, in tegenstelling tot koffie maar dat lijkt mij duidelijk.
Over zwart kan ik ook nog iets toevoegen. Niet heel lang geleden vond ik een sticker met de woorden "Ecstatic Peace" erop. Het is een zwarte langwerpige sticker met in het wit die woorden erop geprint. De sticker vond ik bij een optreden van The Sunburned Hand of the Man (wat overigens geniaal was, maar ik niet kon afzien omdat het véél te laat begon en nog steeds een groot ongenoegen opwerpt) op de tafel waar ze hun merchandise verkochten. Ik zeg "verkochten" erbij, want toen ik de sticker van de tafel afplukte was alles en iedereen al opgeruimd. De goede man, als zijnde een van de leden van Sunburned Hand of the Man, was al druk bezig zijn instrumenten te stemmen en het podium te vullen met aluminiumfolie en dikke takken. De sticker stak ik in mijn zak en enkele dagen nadat ik weer thuisgekomen was heb ik deze op mijn voordeur geplakt. Nu krijg ik elke dag bij het verlaten van de woning de boodschap "Ecstatic Peace" toegeworpen en kan ik de wereld in die vorm tegemoet treden. Best een goed vooruitzicht.
En laat ik gisteren een album neergeladen hebben die precies dezelfde naam heeft. Een album van Fursaxa draagt dezelfde naam en hierdoor zou je bijna denken dat ze op de een of andere manier met elkaar te maken hebben. Tenslotte grasduinen ze beide in dezelfde muzikale hokjes, maar niets is minder waar. Nergens kan ik in enige mate een verbintenis tussen beide bands vinden en dat is in mijn ogen ook een goede zaak. Op deze manier is "Ecstatic Peace" niet voorbehouden aan slechts één band, aan enkele mensen met hele goede bedoelingen en muzikale ideeën. Het is net als koffie, ook dat mag niet voorbehouden blijven aan mijn persoontje en daarom drinken hele volksstammen het zwarte spul. Alleen zou ik mijn half afgesloten oor ook best willen delen met meer mensen. Het liefste op zo'n manier dat ik er geen last meer van hem en anderen juist des te meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten