De hele dag komt het hemelwater in grote hoeveelheden naar beneden zetten. Soms klinkt er het gerommel van onweer doorheen nadat eerst de hele omgeving opgelicht is door een felle lichtflits. Eigenlijk zou ik nu even boodschappen willen doen. Gewoon even naar buiten gaan, onder de mensen komen en dingen doen die je normaal gesproken doet op deze dagen. Maar buiten dat ik er geen tijd voor heb zie ik het ook niet erg zitten om door de gietende regen te gaan lopen. Alleen zal ik later vandaag toch de stoute schoenen moeten aantrekken en de tocht naar de winkel gaan wagen. Het brood is namelijk op, net zo als de chocopasta en zo te zien is de koffie ook bijna op. Nog één bakkie koffie leek er nog in de pot te zitten en daarna word het een grote berg droogte. Koffiewijze gezien dan, er is nog water en andere vormen van drinken genoeg in huis. Edoch zijn brood en koffie eerste levensehoeften. Zaken die absoluut in huis dienen te zijn, wanneer men in huis zal zijn. Op dit soort dagen is het een vervelende aangelegenheid wanneer de dingen opraken Ik hou er niet van om door de stromende regen boodschappen te gaan doen. Hopelijk worden de stoute schoenen die ik zo ga aandoen niet al te nat, maar ik vrees het ergste.
Gisteren was eigenlijk een veel betere dag om boodschappen te doen, maar toen had ik nog geen last van producten die op dreigde te laten. Tenminste giseren was ik me er nog geheel niet van bewust dat er dingen waren die op gingen raken of zelfs geheel op waren. Daarbij had ik gisteren ook geen tijd om boodschappen te doen, al kan ik het beter een gebrek aan zin noemen omdat ik wel tijd had maar geen moeite wilde doen. Het was namelijk de dag dat ik voor het eerst in mijn voorbijvliende leven naar De Parade zou gaan en dat vooruitzicht wilde ik niet door allerlei winkelende bejaarden en ander volk laten verpesten. Ik had een goed humeur en boodschappen doen kan deze gemoedstoestand aanmerkelijk in gevaar brengen. Natuurlijk zijn dit allemaal excuses om het gemis aan goed weer voor de boodschappen te doen te compenseren en het feit dat ik gisteren eigenlijk gewoon naar de winkel had moeten gaan goed te praten. Maar al met al had ik heel veel goede zin om De Parade te gaan bezoeken en dat ik de hele dag weinig tot niets uitgevoerd had tot het moment dat ik wegging speelde daar zeker aan mee.
Nu kijk ik weer naar buiten en denk aan gisteren. De hemelsluizen staan zo ver opengespert dat ik niet eens naar de overkant van de straat zou kunnen lopen zonder gruwelijk nat te worden. Zelfs als ik een paraplu kan vinden zou deze weinig bescherming bieden aan vitale delen van mijn fysiek. Hoe ik ook zou gaan lopen, ik zal nooit droog overkomen en dus sta ik hier voor het raam naar buiten te staren. Weer dwalen mijn gedachten af naar gisteren. Waarom heb ik toen niet de stoute schoenen aangedaan en met de gigantische hoeveelheden tijd die ik tot mijn beschikking had gewoon even wat boodschappen gedaan? Gewoon zoals ik altijd doe op vrije dagen, maar nu is het te laat. Nu moet ik straks noodgedwongen door gietende regen en striemende onweersbuien naar de winkel voor brood en koffie. Soms is het leven ook voor mij té hard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten