Nee, het getal 23. Dat is van een andere orde. Nu zal er vast iemand zijn die associaties krijgt bij de film The number 23 met Nicolas Cage in de hoofdrol, maar dat is zo'n ontiegelijk slechte film. Het laat alleen maar een man zien die geobsedeerd raakt door een getalletje, wat toevallig 23 is. De rest is één grote berg onzin. Een farce, een nare schijnvertoning van hoe obsessies werken. Ooit wilde ik die film graag zien vanwege de 23-ingang, maar al snel zat ik mij te ergeren aan het verhaal. Zelfs de hoofdpersoon vond ik een zeikerig, dom type dat werkelijk geen idee had hoe de werkelijke wereld in elkaar zat. Het was en is gewoon een film die je zo snel mogelijk weer moet vergeten. Of gaan kijken wanneer je zin hebt om je even dood te ergeren aan een slecht verhaal, slechte acteerprestaties en een hoofdpersoon die je het liefste in het scherm doodschopt.
Tot zover de toonzetting. Het getal 23 dus. Laat ik allereerst voorop stellen dat ik niet de enige ben met een voorliefde voor het getal 23. Ergens zullen er vast meer mensen zijn die 23 op hun lichaam getatoeëerd hebben, wat er ook vast veel meer dan 23 zijn. Het is een gegeven dat er iets is met 23. Meer dan met andere getallen. En dat begint al in de vroege historie. Laten we beginnen met de Egyptenaren, niet de huidige bewoners van Egypte maar degene die piramides gebouwd hebben. De mensen die leefden toen er farao's op de troon zaten en mensen heilig geloofden in Horus, Thoth en Ra. Toen de zon de hoogste macht in de hemel was en slavernij gewoon normaal bespreekbaar. In die tijd was 23 een machtig getal. Het stond voor magie en niet zo maar magie, maar de vorm die later bekend werd als "magick". En deze kennis werd over de jaren doorgegeven, over verschillende routes en langs wisselende religies. Uiteindelijk raakte de kennis weer verloren voor de meer mainstream-georiënteerde mens en kon zelfs de numerologie er geen kaas meer van maken. Maar diep onderhuids, ondergronds in organisaties die altijd bevreesd waren voor vervolging (wet op hekserij werd in Engeland pas in 1951 afgeschaft) bleef de kennis bewaard. Hiervandaan is het ook weer teruggekomen bij de mensen die geen kennis hadden van occulte zaken of er niets meer van doen hadden.
Het getal 23 heeft altijd een belangrijke plaats ingenomen in de geschiedenis, zelfs al realiseerde wij dit niet. In film, vooral oude films voor de jaren tachtig zie je altijd het nummer 23 voorbij komen. Een karakter in de film woont op nummer 23, heeft een telefoonnummer met een aaneenschakeling van 23 of kent 23 mensen die 23 keer overreden zijn door een hond op een scooter. Je kan het zo gek niet bedenken of in oude films zit een 23. In boeken zag je dit ook veel, vooral omdat boeken de voorlopers van films waren. Veel films zijn gebaseerd op een boek, dus als het boek "23" vermeld neem je dat in de film over. Maar ook op straat zien je het, als je ergens loopt is er altijd iets bijzonders aan huisnummer 23. Er zit een speciale organisatie of het is een huis met een lange geschiedenis. Er woont iemand die een gave heeft, bijvoorbeeld zeer knap met een tekenpen is. Om maar wat dingen te noemen. 23 is overal en overal is 23.
De eerste schrijver en kunstenaar die het 23-fenomeen naar het grotere publiek bracht was William S. Burroughs. In zijn verhalen en esseays schreef hij over de alom vertegenwoordiging van het getal 23. Dat je het overal in literatuur en films zag terugkomen. Dat overal waar je liep wel tegen het getal 23 bleef aanlopen, meer dan tegen andere getallen. Het werd hierdoor gemeengoed, een waarheid die zichzelf voorbij streefde. Filmmakers begonnen op te merken dat ze inderdaad constant kozen voor het getal 23 als ze een woonhuis een nummer moesten geven. Dat er altijd wel een 23 in een telefoonnummer zat. Op een gegeven moment werd het een gimmick, de spontaniteit van 23 verdween uit de film en literatuur. Eigenlijk is na de jaren tachtig geen film meer hetzelfde geweest. De films daarvoor hadden nog het onbewuste, vrije gevolg van het gebruik van voorwerpen en getallen. Niemand lette er echt op, ze namen wat ze mooi vonden. Wat lekker klonk en op beeld (echt of ingebeeld) er mooi uitzag. Voor kunst was het een mooie tijd en voor 23 waren de oude Egyptische tijden weer helemaal terug.
Door Burroughs kwam ik ook voor het eerst in aanraking met 23. Door zijn verhalen, zijn gedachten begon het bij mij ook te kriebelen. Het begon mij op te vallen en ik voelde ook de mystieke waarde van het getal 23. Dat het meer dan alleen een 2 en 3 bij elkaar gevoegd waren. Dat het meer is dan 22 en minder dan 24, het is veel meer dan de numerieke waarde die we er normaal gesproken aan verbinden. Als ik mag teruggrijpen op de oude Egyptenaren, het is echt het getal voor magick. Meer kan ik er niet van maken, maar verder dan dat kan je ook niet gaan. Na 23 is er niets meer, daarna houdt de wereld op met bestaan. Zonder 23 zou alles uit elkaar vallen en zouden wij niet eens zijn wat wij zijn (tenslotte hebben we 2 chromosoomparen van elke 23 chromosomen). In alles zit 23 en alles is 23.
Mijn liefde voor het getal 23.. Het is mijn liefde voor de wereld. De natuurlijke wereld, zonder de bemoeienis van mensen. Mensen die hun regels willen opleggen, hun eigenbelang voorop zetten en zichzelf verheven voelen boven een ander, met een andere mening. Het is de liefde voor de chaos van de natuur, de veerkracht van het leven en de wetenschap dat we allemaal doodgaan. 23 is leven, magick en chaos ineen. Wij zijn 23, maar je moet alleen goed kijken. En als je het niet ziet, niet getreurd.. 23 is er ook voor jou, daar hoef je niets voor te doen. Je hoeft niet eens te geloven, want er is niets om te geloven. 23 is een getal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten