Vanochtend herinnerde ik mij dat ik een tijd geleden gedroomd had over een man die mij een ansichtkaart gaf met een tekst erop. Het was een persoon die ik nog nooit gezien had, maar mij vertelde dat hij een boodschap van God had. Die boodschap was speciaal voor mij bedoeld en binnenkort zou hij deze doorgezonden krijgen om op zo'n zelfde ansichtkaart te schrijven welke hij aan mij gaf. Ik lachte er in mijzelf om, bedankte de man en las de ansichtkaart in mijn gedroomde woning. Er stond op geschreven dat degene die het geschreven had een hele godsvruchtige man was. Hij bid dagelijks, mediteert nog vaker en krijgt heel soms een boodschap van God door. Via het automatisch schrift komen deze tot hem en hij schrijft ze op allerhande materialen. Hierdoor kreeg hij de boodschap dat er binnenkort een bericht voor mij kwam en dat alleen ik deze mocht lezen. In ieder geval mocht alleen ik het als eerste lezen. Hij schreef op de ansichtkaart dat hij het op zo'n zelfde ansicht zou schrijven en onmiddellijk ongelezen in een enveloppe zou doen.
Ik lachte hardop toen ik dit allemaal las, zelfs in een droom was dit mij een beetje te belachelijk. Zelfs voor iemand die ik nog nooit eerder gezien had, nog nooit eerder over gedroomd had wist hij mijn onderbewuste uitermate amusant te benaderen. Ik hou wel van dit soort dromen. En niet veel later ontmoette ik precies dezelfde man weer in een droom. Nu vertelde hij mij dat de boodschap ontvangen was. Hij had de ansichtkaart alleen niet bij zich omdat hij niet wist dat hij mij zou treffen. Hij voegde eraan toe dat de boodschap uitgebreid was met een krantenbericht en een stuk tekst uit een boek. Hij zei dat ik wel zou begrijpen wat de bedoeling was als ik de boodschap gelezen had. Ik vroeg hem of hij al een tipje van de sluier kon oplichten, waarop hij verschrikt keek. Hij gaf aan de boodschap absoluut niet gelezen te hebben en zelfs de enveloppe niet met zijn blote handen wilde aanraken voordat ik hem in handen heb gehad. Alles was volledig in een trance bij elkaar gezocht en in de enveloppe gestoken. Zodra hij mij weer zag zou ik het krijgen en ik moest niet van dat soort godslasterende zaken vragen. Verschrikt liep hij weg en mijn droom ging op de normale surrealistische voet verder.
Inmiddels zijn we twee weken verder en was ik de hele man vergeten. Ik was zelfs vergeten dat ik de eerste ansichtkaart van hem gekregen heb. Volgens mij heb ik die ook helemaal niet bewaard omdat ik in mijn droom het zulke lariekoek vond dat ik het weggegooid heb. Niet dat het wat uitmaakt, afgelopen nacht ontmoette ik de man weer. Ik was op een of andere school, wat ik daar precies deed weet ik inmiddels niet meer maar dat maakt eigenlijk ook niet uit. Ik liep door de gang toen ik uit het niets aangesproken werd door de man. "Ha, daar ben je! Ik heb hier de boodschap voor je" Uit zijn tas haalde hij een handdoek en daarin gestopt zat een rode enveloppe met een ansichtkaart. Ik pakte het aan waarna hij gelijk de handdoek terug vroeg. Terwijl ik deze teruggaf keek ik gelijk in de enveloppe, ik ontwaarde de ansichtkaart (dichtgevouwen), een stuk papier en een groot krantenartikel. "Ik zal het allemaal lezen als ik thuis ben" antwoordde ik de man. "Het is hier te druk en dit lijkt mij belangrijk." Hij knikte. "Dat is het ook! Mag ik het wel lezen als je er klaar mee ben? Het is een boodschap van God en ik ben nieuwsgierig." Ik knikte dat het goed was, al kon ik beter zeggen dat hij het nooit te zien zou krijgen. Hierop liep liep weg door de gang naar het lokaal aan het einde hiervan. Ik wilde hem nog iets vragen en liep hem door de gang achterna. Kinderen zwierven de hele tijd al om ons heen, maar ze waren niet hinderlijk. Ik zag hem verdwijnen achter een deur en toen ik de deur opentrok zag ik mijn oudste telg aan een tafeltje zitten in de klas van mijn jongste telg. De man was verdwenen. Mijn oudste telg keek mij verbaasd aan. "Ik zoek meester.." zei ik tegen hem terwijl ik mij realiseerde dat ik helemaal niet wist wie hij was. Ik had geen naam of niets, al had hij deze wel op de eerste ansichtkaart neergezet. Iets van Matthew of iets dergelijks.
En de droom ging weer verder op de normale manier. Alleen bij het ontwaken bleef die ansichtkaart in mijn gedachten steken. Opeens herinnerde ik mij alle eerdere dromen met deze man. Wie was deze man? Ik droom vrij vaak van onbekende mensen, maar nooit meer dan één keer. En zij verdwijnen ook niet uit volledig afgesloten ruimten, dat klopt niet met mijn dromen namelijk. Eén ding weet ik in ieder geval wel en dat het niet deze man is. Al ben ik er momenteel niet helemaal zeker meer van, eigenlijk heb ik zijn gezicht nooit goed gezien. Of ik onthou zijn gezicht gewoon niet. Het kan net zo goed deze man zijn.
Wat doet het er ook toe, de boodschap is belangrijk. Alleen heb ik de boodschap nog helemaal niet gelezen. Ik weet niet wat er in het krantenartikel staat, noch op het stuk papier wat er bijgestopt is. Ik weet alleen dat ik een enveloppe met een belangrijke boodschap in mijn tas heb zitten en dat ik uitermate nieuwsgierig ben wat er allemaal geschreven staat. Ik ben benieuwd wanneer ik de ansichtkaart en alles wat erbij zit ga lezen. Ik wil gewoon weten wat de boodschap is. Het moet namelijk iets belangrijks zijn, gevuld van levenswijsheid en gebeurtenissen waarop ik mijzelf moet gaan voorbereiden. Alleen irritant genoeg heb ik niets over dit soort dromen te zeggen, ik weet het pas wanneer het moment daar is. Een soort van wordt vervolgd zeg maar..
