In het Rijksmuseum te Amsterdam is het werk "For the Love of God" van Damien Hirst te zien. Waarschijnlijk is het werk bij de meeste mensen beer bekend als de schedel met al die diamantjes, maar dat is een benaming voor idioten en kunstn00b's. Ik zal het werk derhalve gewoon bij de naam blijven noemen zoals deze door de kunstenaar verzonnen is. Maar goed, er zijn altijd mensen die nog nooit van het werk "For the Love of God" gehoord hebben dus hier is een kleine, maar vooral korte introductie. We hebben hier te maken met een platina reproductie van een echte schedel. De man van wiens schedel gebruikt is zou rond 1800 gestorven zijn, wat het een vrij oude kop maakt maar gelukkig is deze nog geheel gaaf en mooi intact. Het werk "For the Love of God" bestaat naast een platina basis verder uit zesentachtighonderd en loepzuivere diamanten. Het voorhoofd van de schedel wordt bezet door een grote peervormige diamant van tweeenvijftig komma vier karaat, welke de toepasselijke naam Skull Star Diamond draagt. Volgens de overleveringen is de naam van het hele werk verzonnen door de moeder van Damien Hirst toen ze hem vroeg wat hij "for the love of god" nu weer ging maken. Waarschijnlijk kon zij ook niet bevroeden dat het deze schedel met diamanten kon zijn die schijnbaar weer synoniem staat voor de hoeveelheden die mensen willen uitgeven om de dood maar uit te stellen.
Om de schedel te maken mocht Damien Hirst flink in de buidel tasten. Het kostte hem maar liefst veertien miljoen britse ponden om te laten maken, maar aangezien hij het weer te koop liet zetten voor het aardige bedrag van vijftig miljoen pond hoeft hij niet bang te zijn opeens arm geworden te zijn. Mocht je willen weten hoeveel al deze duizelingwekkende bedragen omgerekend zijn in de mooie euro's zal je zelf op zoek moeten gaan naar een geldcalculator, mij interesseert het namelijk niet zoveel. Maar terug naar de schedel.... Het schijnt overigens dat Damien Hirst het werk zelf gekocht heeft via een door hem opgerichte investeringsmaatschappij om zodoende de prijs van zijn werken even flink op te drijven en dan vooral van dit werk, maar zoals ik al zei: dat zijn geruchten en niemand (behalve Damien Hirst) weet of deze waar zijn. In ieder geval is de schedel op wereldtoernee gegaan na de vermeende verkoop en Amsterdam is de eerste stad die hij aandoet.
Aangezien de tentoonstelling van "For the Love of God" nog maar tot vijftien december duurt vond ik het wel tijd worden om er even een blik op te werpen. Misschien zelfs een paar blikken, dus toogde ik vanmiddag naar het Rijksmuseum. Binnengekomen had ik gelijk al een meevaller. Omdat ik een rekening bij de Postbank heb bleek ik een vriend van het Rijksmuseum te zijn (de postbank steunt het Rijksmuseum) en mocht ik voor de helft van de prijs naar binnen. Dat scheelde al aardig in de begroting en hierdoor kon het museumbezoek helemaal niet meer stuk. Om mijn nieuwsgierigheid naar het werk van Damien Hirst te beteugelen begon ik rustig de normale collectie van het Rijksmuseum te bekijken. Helaas genoeg voor mij bestaat dit alleen maar uit werken van de meesters uit de zeventiende en achtiende eeuw en laat ik daar nu net een broertje dood aan hebben. Ook de grote collectie van werken van Rembrandt van Rijn kan mij eigenlijk gestolen worden. Ik vind de schilderijen van Rembrandt van Rijn totaal niet zo geweldig, al deed ik vandaag wel een verrassende ontdekking bij een van zijn schilderijen. Verrassend voor mij dan, want dat was allang bekend in het museum. Het stond zelfs op het bordje, maar dat terzijde. Ik kwam tenslotte niet voor de normale collectie van het Rijksmuseum en als ik dat wel deed zou ik veel liever naar het ,a href='http://www.teylersmuseum.nl">Teylers Museum,/A> te Haarlem gaan omdat hun collectie veel en veel mooier is (in mijn ogen).
Langzaam sloop ik door het museum, langs de vele toeristen en tussen de schilderijen en beeldhouwerken door. Soms bleef ik staan kijken bij een of ander zeer oud voorwerp, zoals een zeventiende eeuwse kast met ingelegde voorstelling of een gigantisch poppenhuis uit dezelfde eeuw. Enkele schilderijen wisten ook mijn aandacht te trekken en ik weet nu ook dat ik Johannes Vermeer's werk best heel erg mooi vind. Maar opeens stond ik voor de zaal waar "For the Love of God" zich bevond. Nog even gauw bekeek ik de oude meesters die door Damien Hirst waren uitgezocht om zijn werk te vergezellen en las zijn commentaren waarom hij deze schilderijen had uitgezocht, maar die deden mij net zoveel als de werken van Rembrandt van Rijn. Totaal niets dus, al kon ik hier en daar niet een glimlach onderdrukken. Op naar de schedel dan maar. Deze bevond zich geheel afgezonderd van alles en iedereen in een speciaal daarvoor gebouwde ruimte. Totaal verduisterd met alleen spotjes recht op de schedel gericht. Ik liep de ruimte in, sloeg de hoek om en daarna nog eentje waarna ik in de ruimte met de schedel geraakte. n het donker probeerde ik iets te ontwaren, maar de stemmen van de toeristen voor mij gaven mij een gevoel van desorientatie. Ik zocht naar de schedel, maar zag alleen duisternis. Voorzichtig zette ik enkele stappen en opeens zag ik de schedel liggen in zijn vitrine. Felle naar beneden gerichtte spotjes verlichtte het diamanten oppervlak van de schedel en ik keek recht in het gelaat van het voorwerp. Ik kon een blik van verbazing niet onderdrukken, maar deze ontging iedereen geheel in de duisternis.
Dat ik het werk mooi zou vinden had ik el verwacht, maar dat het van een oogverblindende schoonheid zou zijn was voor mij zelfs een verrassing. De schedel glinsterde en glimde in de verlichtte duister. Ik bracht mij gezicht dichter naar het gelaat toe om de details beter te bekijken. Het viel mij op de de schedel werkelijk van onder tot boven met diamantjes bezet was. Geen plaats was vergeten, zelfs de onderkant van de schedelbasis had een keurige rij diamantjes gekregen. De tanden waren duidelijk orgineel, al ben ik geen kenner en ga ik ook alleen af op wat mij verteld is. Voorzichtig liep ik op de vitrine waar de schedel in lag heen en verwonderde mij over het vakmansschap waarmee het voorwerp gemaakt was. Vijftig miljoen britse ponden moest dit kleinoodje kosten en ondanks ik het er niet aan af zag vond ik het absoluut zijn geld waard. Dit was een schedel zoals er maar één kan zijn en maar één van hoort te zijn. Ik ben blij dat ik even de tijd heb genomen om er naar te kijken.
Niet lang nadat ik de ruimte betreden had stroomde deze vol met toeristen en nog meer dagjesmensen zodat ik mijzelf genoodzaakt zag om de rest van het museum te gaan bekijken. Daarbij vond ik de rondstappende suppoost zeer op mijn zenuwen werken dus was het welletjes geweest. Ik had "For the Love of God" gezien en het was goed. De rest van het museum wachtte nog op mijn goedkeurende blik. Alleen was dat geheel niet zoveel meer. Het Rijksmuseum is door de verbouwing nogal drastisch in grote gereduceerd en daardoor de entreeprijs absoluut niet meer waard. Nadat ik mijn jas weer teruggehaald had van de garderobe (gelukkig wel gratis, Hollander als ik ben) stond ik weer buiten in het bijna winterse weer van Amsterdam. Maar voordat ik naar huis toogde moest ik nog even vlug een bezoek brengen aan de Hirst-space aan de zijnkant van het museum omdat je daar je mening over het werk kon achterlaten. Dat het niet meer dan een plek voor Damen Hirst-merchandise gericht op het enige werk binnen was kon ik ook niet bedenken. Ik had graag mijn mening achtergelaten, maar verliet de ruimte met een t-shirt en een gratis tas.
Mijn mening: Het werk "For the Love of God" is absoluut prachtig, maar aangezien de schedel het enige werk dat te zien is van Damien Hirst blijft het een magere oogst voor kunstliefhebbers. Ik had liever meer werk van zijn hand gezien voor de prijs die het Rijksmuseum durft te vragen voor de collectie oude meesters en meubelen. Ik zou er niet nog een keer heen gaan als de opstelling weer zo zou zijn.
Voor meer informatie over Damian Hirst zelf en zijn kunst zie: https://www.artsy.net/artist/damien-hirst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten