In navolging op mijn eerdere berichten over de busstaking kom ik toch weer terug op mijn woorden over het fietsen. Ik was namelijk helemaal vergeten dat er grote nadelen aan lange afstanden fietsen kleven. Naast de al eerder geopperde zadelpijn is het weer de grootste vijand voor een fietser, tenminste dat is mijn mening. Je bent totaal overgegeven aan de Weergoden, welke je kunnen maken en breken met harde wind en striemende regen. Nu heb ik tot nog toe altijd het geluk gehad om door mooi weer te mogen fietsen. Een heerlijk warm zonnetje dat mijn gezicht, handen, armen en de rest van mijn lichaam verwarmd en een verkoelende wind om de boel niet te laten oververhitten. Soms was de wind wat harder waardoor ik meer kracht moest zetten om vooruit te komen, maar het was allemaal overkomelijk qua weersomstandigheden. Het enige zeer vervelende nadeel dat ik ondervond waren de insecten die kamikaze-acties op mijn gezicht aan het uitvoeren waren. In zeer korte tijd ben ik in de gelegenheid gesteld om de smaak van verschillende soorten vliegende insecten op mijn tong te proeven, uiteraard geheel onvrijwillig want insecten eet ik liever niet levend.
Vandaag was de eerste dag dat ik ervaarde hoe het was om door een lichte regenval te fietsen. Nu was dit absoluut niet de hoofdreden om op mijn eerdere woorden terug te komen, maar de berichtgeving die ik las in de verschillende kranten welke je kan vinden op treinstations. Het blijkt dat de vakbonden en de busmaatschappijen sinds vorige week woensdag niet meer om de tafel hebben gezeten. Zoals ze het zelf zeggen zitten de onderhandelingen helemaal vast, de busmaatschappijen willen dat er een bemiddelaar komt en de bonden willen hier weer niet aan meewerken. De bonden willen namelijk een informeel overleg gaan voeren, maar dat weigeren de busmaatschappijen weer. Intussen graven beiden partijen zich verder in hun loopgraven en wijzen ze naar elkaar om de schuld af te schuiven. En intussen staken ze rustig door omdat et blijkbaar niemand wat kan schelen dat er ook nog mensen zijn die WEL gebruik van de bus willen maken. Maar dat is een ander verhaal, de mensen die gedwongen zijn gebruik te maken van de bus zijn gewoon de dupe. De dupe van de kronkels van de busmaatschappijen en ook van de koppigheid van de vakbonden.
Het ziet er door deze hele impasse een grootscheepse staking aan zit te komen welke aanstaande zondag in zal gaan. Vanaf 1 juni gaan alle busmaatschappijen welke het streekvervoer verzorgen geheel plat. Dus geen bussen meer welke nog wel rijden in de spits, geen "gratis" busritten meer en nog veel belangrijker totaal geen zicht op hoe lang de staking überhaupt gaat duren. Ik vind het een zeer slechte ontwikkeling, staken is een goed recht maar dan moet er wel tegenover staan dat beide partijen met elkaar in overleg blijven. Gelukkig ben ik niet de enige en zijn er mogelijkheden om de geleden schade op de busmaatschappijen te gaan verhalen. Tenslotte is de Nederlandse Spoorwegen eens gedwongen om gedupeerde reizigers te compenseren voor de geleden schade. Dat moet ook maar bij de busmaatschappijen gaan gebeuren en ik steun deze gedachte van harte. Vanaf zondag ga ik elke dag een schadeformulier naar de Connexxion zenden waarbij ik een gedeelte van mijn OV-jaarkaart terug ga eisen en ook een vergoeding voor het alternatieve vervoer wil hebben.
Ik ben wel blij dat ik niet zelf een brief hoef te typen, noch zelf een schadeformulier moet verzinnen. Dat is allemaal voor mij en anderen gedaan door de mensen achter de website Stop de Staking. Hiermee wil ik iedereen, ook de mensen die absoluut niet met het streekvervoer rijden, het schadeformulier te downloaden en naar de streekvervoerder te sturen. Laat ze maar weten dat wij, het publiek, deze kolder meer dan zat zijn want dat ben ik het ook. Inmiddels wel, drie weken staken is meer dan genoeg. Ophouden met deze onzin! Stop de Staking!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten