Een stroming genaamd: Franse New-Wave

Laten we het eens over een zeer ondergewaardeerde muziekstroming gaan hebben. Toevallig eentje waar ik al een groot aantal jaren fan van mag zijn, maar eigenlijk zeer tot heel weinig vanaf weet. Al komt dat laatste vooral doordat er heel weinig informatie uit de bands stroomt die ik wel ken en er zoveel kaf tussen het koren zit dat het goed en wel bijhouden gewoon niet mogelijk is. Maar toch wil ik spreken van een stroming die sinds de jaren tachtig al met veel bombarie aan de weg van de interessante, experimentele muziek aan het timmeren is. Nu weet ik pas sinds een aantal jaar dat het onder de noemer "Franse New-Wave" geschaard wordt. Voorop gesteld dat we het niet gaan verwarren met de film-beweging welke dezelfde naam draagt, al is deze weer juist de reden dat New-Wave zo heet. Zo is de cirkel toch weer mooi rond.

Toch vind ik de term "New-Wave" veel te beperkt voor de muziek uit Frankrijk die ik leuk vind. Het heeft zijn oorsprong misschien in de klassiekere New-Wave, toch zijn de bands veder geëvolueerd in hun muziek. Het begon allemaal ergens in de jaren negentig toen ik Deficit Des Années Antérieures (DDAA) leerde kennen. Ik kocht een elpee van ze die ik er wel geinig vond uitzien, niet wetende wat voor geweldige muzieken erop stonden. Kijk anders even mee naar twee clipjes van DDAA om de tijd verder even mee te doden. Om te beginnen eentje uit hun begin tijd en als afsluiter een zeer recente registratie van een optreden.





Deficit Des Années Antérieures - 25 pièces sont vides (1984)





Deficit Des Années Antérieures - live au bon accueil rennes (2007)

Dat DDAA nog steeds bestaat ben ik eigenlijk wel blij mee. Nu hebben ze al een gigantische voorraad albums om uit te kiezen en heb ik er al veel te weinig, maar om te weten dat er nog naar hartenlust door verzameld kan worden is goed om te weten. Niet dat ik in hele lange tijd ook maar iets gekocht heb dat ook maar in de verste verte op een franse New-Wave plaat lijkt, maar het gaat om het idee dat telt. Nu heb ik ook het grote probleem dat ik maar heel weinig bands uit de grote poel van franse New-Wave leuk vind. Tenslotte is het meeste gebaseerd op de daadwerkelijk New-Wave klassiekers en bijbehorende bands. Zij uiten zich niet in de vreemde teksten, nog vreemdere melodieën en vooral niet in de experimenten die ik zo kan waarderen.

Maar er zijn toch nog een paar bands die ik ook mag waarderen naast DDAA. Zo heb ik ook ooit op dezelfde manier kennis gemaakt met Achwghâ Ney Wodei door gewoon een leuk uitziende elpee te kopen. Van deze band heb ik vervolgens nooit meer iets gevonden, maar ze blijken ook heel weinig uitgebracht te hebben. Dat kan een hele goede verklaring zijn voor het schamele aanbod. Enkele jaren terug kreeg ik geheel per toeval een album van La Société des Timides à la parade des Oiseaux in handen gedrukt en wist dat de stroming nog geheel niet dood was. Het bleek hier om een band te gaan die zwaar geïnspireerd door DDAA muziek was gaan maken. Sterker nog, hun eerste albums waren geproduceerd door de mensen achter DDAA en hiermee was deze cirkel ook weer rond. Het blijven leuke band om naar te luisteren, heerlijk zenuwachtige muziek. Alleen jammer dat ik zo weinig goede franse bands ken die grasduinen in deze stroming. Maar aan de andere kant maar goed ook... er is al zoveel muziek om naar te luisteren.