Ik heb het over mailart, het (in mijn ogen) belangeloos versturen van een klein kunstwerkje. In mijn geval waren dat kleine tekeningetjes ter grootte van een postkaart. Om hier weer een draai aan te geven heb ik besloten alles te versturen zonder postzegel. Alleen de kaartjes zijn voor betaald, maar aangezien die ook drie keer niets en een stukje touw hebben gekost is alleen de moeite die ik in de tekeningetjes steek van waarde. Alleen wilde ik de ontvangende partij ook weer niet opzadelen met onvoorziene kosten. Er is niets vervelender dan iets per post ontvangen en er zo'n briefje aan zien hangen dat je porto moet bijbetalen. In het geval van ongefrankeerde post moet je zelfs straf-porto betalen, dus zou het extra lullig zijn. Daarom heb ik voordat ik mijn artmail-kaartjes ging versturen een testpubliek ingesteld. Zij weten niet dat ze in het testpubliek zaten en ook niet dat ze een postkaart van mij hebben ontvangen. Het enige wat mijn testpubliek hoefde te doen was hun sociale media instellen mét locatievoorziening. Dat was vrij essentieel om een adres te achterhalen, maar zolang iemand de locatievoorziening op sociale media's aan laat staan kan je er precies achter komen waar ze wonen. En ze dus een kaartje sturen.
Aan mijn testpubliek heb ik iets van negen of tien postkaarten gestuurd, allemaal verschillende mensen. Ik wilde namelijk weten of postkaarten waar ik alleen de woorden "port betaald" opgeschreven had zouden aankomen. Gelukkig werkte ook bijna iedereen van mijn testpubliek mee door zich op de sociale media af te vragen van wie ze een postkaart hadden gekregen, op die manier wist ik dat mijn methode van versturen werkte. Hierdoor kon ik mijn kleine project waarbij ik mensen mailart ging toesturen in gang zetten.
Afgelopen maandag gooide ik uit het niets op twitter de vraag erin wie iets van mij zou willen ontvangen. Binnen één minuut had ik een reactie en een adres waar ik iets heen mocht sturen. Geen vraag wat ik ging sturen, alleen het verzoek geen rare dingen op te sturen. Dit is überhaupt iets wat ik nooit zal doen. Ik ben van mening dat wanneer je rare dingen wilt hebben je deze beter persoonlijk kan gaan halen. Bij mij of bij iemand anders die grossiert in rare dingen. Rare en vreemde dingen sturen naar mensen die daarop niet verdacht zijn is ook vragen om moeilijkheden en daar heb ik geen zin. Daarbij wilde ik mensen blij maken met een klein tekeningetje van mij (welke op zich al raar genoeg zijn) dus tekeningetjes zouden het worden. Ik heb niemand verteld wat ze gingen krijgen, alleen dat ze iets zouden krijgen. En enkele uren later had ik via twitter elf verschillende adres gekregen waar ik iets heen mocht sturen. Elf verschillende mensen die als enige verbindende factor hebben dat zij en ik elkaar volgen op twitter. Maar ik kon aan de bak. Ik mocht mijn kleine tekeningetjes gaan maken en versturen.
De eerste vijf heb ik dezelfde dag nog verstuurd. Ik had de tekeningetjes expres eenvoudig gehouden en mijzelf de regel opgelegd dat alles met pen (een Bic-pen, wat anders..) getekend moest worden. Met een pen tekenen is veel sneller, ik moet mijzelf dan beperken tot eenvoudige zaken en ik verdrink niet in details. Enige nadeel is wel dat een fout altijd zichtbaar blijft. Een streep gezet met pen is moeilijker weg te werken, dan iets gezet met potloden. Maar zelfs met deze beperkingen weet ik mij goed staande te houden, al zeg ik het zelf.
Een onrustige nacht en een hoofd vol ideeën verder kwam de eerste reacties binnen van mensen die van mij een artmail hadden ontvangen. Ondanks het eenvoudige karakter van hetgeen ze ontvingen waren de reacties unaniem lovend. Ik zal niet zeggen dat het mij verbaasde, maar aangezien niemand wist wat ze zouden ontvangen en dat het 'slechts' een kaartje met een tekening van mij was deed niets af aan het geheel. Iedereen is er blij mee en toen duidelijk werd wat ik precies verstuurde wilde meer mensen meedoen. Meer mensen wilde een tekeningetje van mij ontvangen en voor ik het wist had ik een hele lijst met namen. Toen nummer drieëntwintig zich bij mij meldde om ook op de lijst te komen vond ik het genoeg. Dat was precies het aantal dat ik voor ogen had, zoveel kaartjes wilde ik versturen.
Het gaat mij namelijk niet zozeer om de tekeningen, de kaarten of de mensen die iets ontvangen, maar om het geheel. Ik verstuur iets per post, zonder enige frankering behalve de woorden dat het voldoende gefrankeerd is. Hierdoor is het maar de vraag of het aankomt en dan is het ook nog de vraag wat de ontvangende partij van het kaartje vind. Het is toch een stukje kunst dat je ontvangt en dat moet je maar net mooi vinden. Dat ik het zelf durf weg te sturen zegt wel dat ik er zelf achtersta, dat ik het aan de wereld durf te laten zien, maar dat wil niet zeggen dat je het mooi moet vinden. Daarom verzamel ik ook de reacties van mensen, ten eerste om te weten of het kaartje is aangekomen en omdat de reactie zelf gewoon mooi is. Zelfs negatieve reacties zijn mooi, want het is een reactie. Al verwacht ik niet meer dat er op een mailart-kaartje een negatieve reactie zal komen, maar tijd zal het leren. De kans dat deze nu wel komt vanwege deze tekst is ook aanwezig, maar ik neem alles mee in mijn archivering dus ook die reacties.
En daarna? Dat weet ik nog niet zeker. Ik heb wel enkele ideeën, maar niet of dat uitvoerbaar is. Tot nog toe ben ik druk bezig met tekeningetjes maken, kaartjes schrijven en naar de brievenbus brengen. Natuurlijk ook druk met de reacties af te wachten en die weer verzamelen. Ik kan wel zeggen dat het één van de leukste projecten is die ik voor mijzelf verzonnen heb. En dat de kaartjes, de tekeningetjes nooit meer bij elkaar zullen komen vind ik niet erg. Ik vind het juist wel iets hebben dat er drieëntwintig kleine tekeningetjes over de wereld zwerven waar ik alleen de foto's nog van heb. Degene die er eentje hebben wens ik er in ieder geval veel plezier mee!
Ps: Mocht je nu balen dat je niet meegedaan hebt, dan heb ik goed nieuws voor je. Er bestaat ook een soort reservelijst. Je hoeft alleen je adres achter te laten en mocht ik zin (en tijd) hebben maak ik een kaartje voor je. Geen garantie dat je er eentje krijgt, maar er bestaat een kans. Een grote kans dan bij de staatsloterij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten