Kom, dan lopen we naar de achtertuin. Pas wel op voor de spullen in de keuken. Ik ben niet heel erg netjes, dus het zou goed kunnen dat er iets van de planken valt. En dat willen we niet! Maar ik heb het idee dat jij wel goed uitkijkt. Vandaar dat je ook eerst vroeg of je de schuur mag zien in plaats van afwachten tot je vanzelf de inhoud zou zien. Groot gelijk, zou ik ook doen als ik jou was.
Kom, de schuur staat in de schuur staat in de achtertuin. Ja, inderdaad. Waar anders! Haha, dat is een goeie. Ja, natuurlijk moeten we naar de achtertuin. De eerste schuur die in een voortuin gezet wordt moet hier nog gebouwd worden. Haha, grapjas. Ik mag jou wel! Kom, daar staat ie: de schuur. Het is op zich niet veel bijzonders. Gewoon een houten gebouw, stenen fundering waar de muren op opgetrokken zijn en een houten dak met van die tegels van teer. Ik heb het niet gebouwd, dat zou ik ook helemaal niet kunnen. Nee, toen ik dit huis toegewezen kreeg stond deze schuur er al. En ik was er blij mee, nog steeds. Het is een fantastisch gebouw en als het zou kunnen praten zouden er meer verhalen uitkomen dan in sprookjes van 1001 nacht. Alleen zouden het geen sprookjes zijn, in dit geval.. maar dat laten we maar in het midden.
Het raam. Ja, dat heb ik dichtgespijkerd. Dat leek mij beter. Niet dat ik bang ben dat iemand naar binnen zou kijken. Het is meer om.. Misschien kan ik het je beter laten zien. Kom mee, dan gaan we naar binnen. Kom, er is genoeg te zien! Wel graag de deur achter je sluiten. Ik hou er niet van als zonlicht te lang in de schuur schijnt. Iets van mijzelf, kleine eigenaardigheid. Niet op letten verder. Kom maar binnen, welkom in de schuur!
Niet schrikken, zij zal je niets doen. Ze kan ook helemaal niets doen, zoals je ziet. Die touwen om haar polsen zijn uitermate stevig. Maar ja, dat kan je zelf ook wel zien. Ze hangt er mooi in, vind je ook niet. Ik vind het altijd een prachtig gezicht om een vrouw te zien hangen aan beide polsen, terwijl haar benen over de grond kunnen slepen. Net genoeg ruimte om te kunnen staan en bukken, maar te weinig om te gaan zitten. Daar kan ik echt van genieten. Zeker als ze er net inhangen en nog niet goed doorhebben wat het betekend. Zij hangt er al een tijdje, zoals je kan zien. Ja, ik heb haar borsten er afgesneden. Eigenlijk heb ik dat net gedaan. Vandaag. Ik vond dat ze mooie borsten had en dat het zonde is om ze weg te gooien. Dus heb ik ze eraf gesneden. Ik was net bezig om ze te prepareren toen je aanbelde. Denk erover om er presse-papiers van te maken, maar ben nog niet helemaal zeker. Ik moet even uitzoeken hoe dat moet en of het mooi kan worden. Anders gooi ik ze gewoon in een weckpot, dan kan ik ze op tafel zetten en ook altijd naar kijken. Misschien is het de start van een mooie verzameling! Haha.
Wat? Nee, zij zal niets meer doen. Ik denk dat ze bewusteloos is van het bloedverlies en pijn. Kijk maar, ik kan haar schoppen zonder dat ze iets doet. Ze kermt niet eens. Eigenlijk ben ik bijna met haar klaar. Ze is bijna stuk, zoals ze uiteindelijk allemaal stuk gaan. Dat is normaal en ik vind het ook niet erg. Ik raak tegenwoordig snel op ze uitgekeken. Vroeger niet, vroeger kon ik mijzelf wekenlang met ze vermaken. Toen had ik ook nog een kooi daar in de hoek staan. Daar waar nu die tafel met spullen en gereedschap staat. Je mag er best even kijken, maar kon nergens aan. Ik heb een systeem in mijn spullen zitten en dat wil ik liever zo houden.
Als je het niet erg vind maak ik even af waarmee ik vandaag bezig was. Ik heb wel haar borsten afgesneden en was hiermee bezig, maar moest nog het spel afmaken waarmee ik vanochtend begonnen was. Neem aan dat je wel begrijpt dat ik ze hier als seksobject is, dus als je wilt... Nee.. Ook goed, dan ga ik even verder. Ik was nog niet klaar namelijk. Wel jammer dat ze bewusteloos is, al is het aan de andere kant ook een zegen. Op dit moment tenminste. Ik denk niet dat je haar geschreeuw, gekerm op prijs had gesteld. Dit is een vechtertje geweest, een leuk object om mee te spelen. Zo, we zijn weer binnen. Toch handig dat ze zo hangt, knieën mooi op de grond, kont naar achteren. Op deze manier kan je er goed bij en alleen voor haar is het vervelend. Als je wil mag je toekijken, maar je mag ook bij de hulpstukken gaan kijken. Zitten leuke dingen tussen en als je mij even die scalpel wil aangeven. Ja, die. Kijk, precies op het moment suprême snij ik haar hele rug open. Precies langs de ruggengraat, dan doe ik net alsof het een ritssluiting is. Dat is namelijk leuk! Komt ie!
Als je nog even een momentje hebt ruim ik even de boel op. Het is een beetje teveel een chaos naar mijn smaak en ik wil wel opgeruimd op je overkomen. Ik ben geen sloddervos, iemand die alleen troep maakt en nooit eens iets opruimt. Wat ik met de lichamen doe? Tja.. dat vertel ik alleen aan echte hard-core fans, zoals de politie. Vraag er maar niet naar, ik vertel het je toch niet. Moment, ik leg haar even in mijn huis en ben zo terug. Misschien vind je dit wel leuk. Is een boek over verschillende martelmethoden van de Spaanse inquisitie, wat hier uiteraard staat om inspiratie op te doen. Je mag er wel even inkijken, misschien zie je iets leuks om thuis te doen. Haha. Ik ben zo terug.
Zo, ze ligt in de badkuip. Straks een mooi klusje, wel een smerig klusje maar ik vind het altijd leuk om te doen. Eigenlijk is het hele proces fantastisch om door te lopen, van de eerste momenten dat ik een nieuw object zie tot de laatste momenten dat we samen doorbrengen. Ik geniet van alles. Maar goed, je kwam voor de schuur en niet voor een relaas over mijn veroveringen. Daarbij gaat dat jou helemaal niets aan! De schuur dus. Je hebt het belangrijkste eigenlijk al gezien, al is ze nu weer weg. De touwen zijn via katrollen aan het plafond gehangen. Zie je daar, ik heb zo'n speciale schroef in de dwarsbalk van het plafond gestoken. Het was nogal een zoektocht naar een goede ophangen, maar met een beetje geluk en googlen kom je een heel eind. Mijn instrumenten heb ik ook op die manier verkregen. Veel online zoeken en komen. Al heb ik ook veel zelfgemaakt. Zoals dit dingetje. Is een heel simpele metalen buis die ik een rubberen tip heb gegeven en kan aansluiten op die accu. Staat daar onder de werkbank. Daar, waar de boor- en schuurmachines liggen. Zie je hem. Ook een gedoe geweest, een goede accu te pakken krijgen. Die dingen zijn helemaal niet goedkoop en ook vrij zwaar kwam ik achter. Ik heb er fijne uurtjes mee gehad, dus klagen doe ik niet. Het is z'n geld en moeite waard geweest.
Wat hebben we nog meer. Boeken, altijd leuk boeken. Allemaal over de geschiedenis van martelen, wie het deed en op welke manier. Ik noem het mijn "bibliotheekje van pijn", dat is toch een leuke naam. Als ik hier een dame heb lees ik ze wel eens voor uit zo'n boek en daarna mogen ze hetzelfde ondergaan. Natuurlijk neem ik dan wel de kleine martelingen, voor een volledige pijnbank en alles heb ik geen ruimte. Dat lijkt mij logisch.
Goed, hier in de hoek stond vroeger een kooi. Dat had ik geloof ik al gezegd. Daar deed ik ze vroeger in tot er eentje bijna ontsnapte toen ik haar in de touwen wilde hangen. Tegenwoordig gaan ze gelijk in de touwen. Gaan ze wel minder lang mee, maar het is voor mij veiliger. Ik word er niet jonger op en sommige vrouwen kunnen best sterk zijn. Ook diegene die bijna ontsnapte. Ik haalde haar uit de kooi, geboeid natuurlijk en ze wist het voor elkaar te krijgen mij omver te duwen. Ze ramde met haar lichaam mij onderuit waardoor ik tegen de tafel aanviel. Niet deze tafel, dat is een werkbank. Nee, er stond vroeger een andere tafel met kaarsen erop en alles. Dat vond ik leuk, dat ze in romantisch kaarslicht zaten. Of kaarslicht zoals je in oude horrorfilms ziet, wat ze zelf maar wilden. In ieder geval ramde ik tegen die tafel, deed mijn rug goed zeer en de hele berg kaarsen viel brandend op de grond. Overal kaarsvet, overal vlammen. Ik had geluk dat ze mij tegen de tafel ramde, daardoor kon ik blijven staan en haar tegen de grond schoppen. Volgens mij is dat ook de enige keer dat ik er eentje doodgeschopt heb. Ik heb verder ook niets met haar gedaan, alleen doodgeschopt. Zo kwaad was ik. Vlak daarna heb ik de kooi weggedaan en de tafel met kaarsen ook.
Al gebruik ik nog steeds kaarsen zoals je ziet! In die doos in de hoek zitten er een heleboel. Soms maak ik de schuur gezellig met kaarsen, voor als er een meisje hier voor het eerst komt. Ik vind dat leuk. Dan komen ze in een mooi verlichte ruimte, terwijl ze weten dat ze er nooit meer uitkomen. Dat geeft een extra dimensie aan het spel. Niet dat ik het altijd doe. Het is nogal een gedoe en ik ben altijd bang dat de schuur in de fik gaat. Het is toch een houten gebouw, ondanks die stenen fundering. Je ziet daar nog de schroeiplek van de kaarsen toen ze omvielen. Weet je wel, toen er eentje bijna ontsnapte en mij tegen de kaarsentafel duwde. Dat was niet leuk, al liep het gelukkig wel goed af.
Ik weet niet wat je nog meer wilt zien. Dit is toch een beetje de schuur, zoals ik het gebruik. Instrumenten aan de wand en op de werkbank. Touwen in het midden, mooi opgehangen met dat katrolletje en alles. Mijn bescheiden bibliotheek en verder.. Ik weet het niet. Als je volgende week was langs gekomen had je mijn nieuwste aanwinst kunnen zien. Ik heb een oude tandartsstoel op de kop kunnen tikken, bij een of andere boedelverkoop in Nootdorp. Ben er erg blij mee, alleen kon ik het niet gelijk meenemen. Volgende week ga ik hem halen en waarschijnlijk ook gelijk uitproberen. Als je wilt ben je welkom. Mag je ook meedoen. Misschien wel leuk. Kijk maar. Ik moet je nu er wel uitgooien. Er liggen nog taken op mij te wachten. Dingen op te ruimen en zaken om mooier te maken.
Oke. Misschien zie ik je volgende week!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten