Gedreven door demonen

Vele fantasyboeken zijn mijn handen gepasseerd, nog meer heb ik er ook daadwerkelijk gelezen. Ik hou ervan om fantasy te lezen. Ik hou er ook van om horror te lezen, maar ik hou er nog meer van om naar te kijken. Niet omdat ik in dat soort dingen geloof, maar omdat het gewoon even een momentje van ontsnapping is. Even in het hoofd van iemand anders duiken die het nog slechter heeft dan jij je op dat moment kan voorstellen. Het is gwoon heerlijk om te lezen of te zien hoe iemand door demonen, monsters en ander onderwerelds ongedierte aan stukken wordt gescheurt. De leden van het lichaam worden getrokken en de geestelijke gezondheid dusdanig op de proef wordt gesteld dat elk normaal denkend mens allang drie keer krankzinnig was geweest. Ik hou gewoon van fantasy en horror. Simpel.

Maar toch vraag ik me wat af. Ik vraag me soms wel eens af of demonen echt niet bestaan. Duivels, demonen, onderkruipsels uit de hellen, noem het zoals je wilt. Mij boeit het niet, ik geloof er niet in. Ik heb al moeite om te geloven dat er een spook huist in het oude huis van mijn overbuurvrouw, dus geloven in een demonische aanwezigheid gaat me net even een stapje te ver. Zelfs geloven in een god vind ik een loze bezigheid, dus laat ik me met de andere zijde al helemaal niet meer in. Al lees ik er wel graag over natuurlijk, maar ja... daar staat tegenover dat ik ook honderden keren over god of een god heb gelezen terwijl ik niet eens de bijbel opensloeg. God, demonen, spoken, kabouters, het zijn allemaal één pot nat. Verzonnen door de mens, maar weet ik dat wel zeker? Durf ik dat wel hard te maken?

Vandaag zat ik dat verhaal te lezen over die vrouw die een andere vrouw vermoordde door haar ongeboren kind uit de buik te knippen. Tevens had ze ook nog de andere drie kinderen van de zwangere vrouw vermoord, waarschijnlijk doormiddel van verdrinking, en ze in de wasmachine en -droger gestopt. Een beetje een plastische vertelling op deze manier, het is beter als de nieuws-site waar ik het zat te lezen het zelf verteld. Hier drukken voor het nieuwsverhaal

Het zat me in ieder geval aan het denken. Wat zou zo'n vrouw bezield hebben. De twee vrouwen waren sinds hun jeugd vriendinnen van elkaar, ze woonde samen in een huis. De vrouw paste zelfs op de drie eerder geboren kinderen van de vermoordde vrouw en heeft waarschijnlijk nooit eerder verontrustend gedrag vertoond. Tenminste ik neem nu aan dat ze nog nooit eerder verontrustend gedrag vertoond heeft, ze had zelf namelijk ook twee kinderen. Vijf kinderen in een huis waar een toekomstige moordernares rondliep, als er eerder signalen geweest waren zou iemand toch wel ingegrepen hebben? Ondanks dat het in het verderfelijke Amerika gebeurt is geloof ik toch dat er iemand ingegrepen zou hebben, maar zelfs dat maakt niet uit. Wat bezield zo'n vrouw?

Hoe kom je in vredesnaam van een jeugdvriendin, oppas van kinderen en moeder tot een persoon die iemand bewusteloos slaat en met een schaar een zeven maanden oude baby uit de moeders buik knipt. Een moeder die je beste vriendin is ook nog. Waarom zou ze überhaupt die baby uit haar buik geknipt hebben? Later beweerdde ze dat het haar eigen baby was, dat ze het kind in het park had gekregen. In het park heeft ze het kind inderdaad gekregen, het viel zomaar uit iemand's buik nadat ze even een schaar erin gezet had. Ergens heeft ze daar wel gelijk in, maar toch kreeg ze wroeging. Op de begrafenis van het kind vertelde ze haar vriend dat het niet van haar was. Dat het kind van haar jeugdvriendin was welke korte tijd later opengeknipt in het park werd gevonden (of daarvoor al, doet dat er toe?) Dan heeft ze dus haar jeugdvriendin opengeknipt, haar ongeboren baby eruit gehaald, mee rondgelopen door het park waarna het waarschijnlijk gewoon stierf omdat het nog te onvolgroeid was en het vervolgens laten begraven als haar eigen kind. Tot zover volg ik het eigenlijk nog wel.

Maar waarom heeft ze de drie andere kinderen van haar jeugdvriendin verdronken en in wasapperatuur verstopt? Wat hebben die kindern te maken met het feit dat zij graag de nieuwe baby van haar vriendin wil bezitten, al is dit natuurlijk alleen maar een grove aanname. Maar waarom die kinderen vermoorden? Ik vraag me ook af of ze dat voordat ze haar vriendin opengeknipt had heeft gedaan of dat ze eerst nog met baby (dood of levend) nog naar huis is gegaan om ze daarna te verdinken. Eigenlijk hoop ik wel dat ze het ervoor heeft gedaan, want een moeder die kinderen van één, drie en zeven jaar alleen thuis laat verdiend het om opengeknipt in een park teruggevonden te worden. Maar dat soort vragen worden ook al niet beantwoord. Belangrijke vragen zijn het wel, maar triviaal in de hoofdvraag hier. Wat bezielde deze vrouw?

Door dit soort vreemde moorden durf ik het bestaan van demonen en andere duivels ongedierte niet uit te sluiten. Een vrouw die uit het niets vier, zelfs vijf, brute moorden op haar geweten heeft is in mijn optiek een zaak met een luchtje. Eigenlijk zou ik een heel onderzoek moeten starten naar de achtergrond van deze vrouw. Gewoon om te weten te komen of er aanwijzing geweest zijn die naar deze bizarre daad geleden hebben, maar waarom zou ik dat doen. Ik laat de demonenwereld gewoon in het middel liggen. Misschien bestaat die, misschien bestaat die niet. Ik weet één ding zeker; ik moet nog een recentie schrijven over de nieuwe Stalaggh en daar komen al meer dan genoeg demonen in voor om een avond te vullen.