Ik geloof totaal niet in God, maar overal waar ik kijk zie ik hem (haar?) dansen in de lucht. Als een schaduw op de maan beweegt de vormen van zijn lichaam voor mijn geestesoog. Ik kan er niets aan doen als wolken mij een gevoel geven van macht, van beweging en wind in één dans. De dans van het leven, dood en alles wat erom heen hangt. Alles is voor mij verworden tot die enige dans die ik nog zie.
Vuurvliegen in de bosjes, miauwen de katten die jacht maken op de vliegjes. Dezelfde vuurvliegjes die hun eeuwigdurende dans uitvoeren in de nachtelijke uren. Wolken die aan het firament langs jagen over winden ontzichtbaar voor mijn oog. De dans van God zou ik het willen noemen, de God die niet bestaat maar danst als de beste. Ik geloof niet in God en dat ga ik ook niet doen, maar ik geloof in dansen. Dansen van de natuur. Moeder Natuur. Mijn moeder.
Zij danst niet meer, mijn moeder. Mijn moeder is als de natuur. Eeuwigdurend, als God. Altijd in mijn herinneringen. Zij raast voort aan het firament, gedreven door ontzichtbare winden die niemand wil zien. Die niemand kan zien. Mijn moeder is als de zwerm vuurvliegjes, de kat die jacht op ze maakt en de eeuwige nacht die ze omringt. De nacht die overstelpt wordt door de komst van de dag. Mijn moeder is de dag en ik zal haar altijd herinneren. Ik zal haar altijd herinneren. Mijn moeder is één met God, de God waarin ik nooit geloof. Nooit meer, want mijn moeder is als de natuur. Eeuwig, één met alles en één. Mijn moeder danst niet meer, maar ik zal haar altijd dansend herinneren.
Ik zal haar altijd dansend herinneren. In de wolken, in de nacht, bij zonsopgang. Mijn moeder geloofd niet in God, maar God geloofd in haar. God danst voor haar zoals de natuur voor haar danste. Zoals zij voor moeder natuur danste. Mijn moeder danst met de vuurvliegen, met de katten en de ontzichtbare wind. Mijn moeder is mijn God, mijn moeder danst met de wolken. Ik zal haar altijd herinneren. In mijn hart. Mijn moeder danst.
voor Bella Morte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten