Kinderen zijn ook zo lekker eerlijk. Veel eerlijker dan de meeste volwassenen, maar kinderen kunnen ook rondkomen zonder al die belachelijk beleefdheid-conventies waar wij volwassenen ons aan denken te moeten houden. Net liep ik over straat in mijn buurtje toen ik een kind hoorde roepen: "Ik dacht dat je dood was! Dat wilde ik ook, dat je dood was!" De andere reageerde heel stoïcijns: "Dat mag helemaal niet van God. God wil niet dat ik dood ben." Ik lachte in mijzelf om deze toch scherpe respons. Toen de eerste begon te roepen dat God niet bestond en dat geloven in God gewoon stom was ben ik doorgelopen. Sommige discussies ga ik mijzelf niet in mengen, sommige dingen moeten ze maar onderling uitvechten.
Toch zette het mij aan het denken. Vorige week heb ik het merendeel van de afleveringen van de Space Week bij Discovery Science. Hierbij werden mooie programma's over het heelal en al haar leuke facetten afgewisseld met zwaar interessante programma's over de theorieën rond het ontstaan van het leven. In die week heb ik weer veel opgestoken en nog meer geleerd. Dingen die ik al wist werden nog verder uitgediept en dingen die ik nog niet wist aangestipt. Zo wist ik bijvoorbeeld nog niet hoever ze al zijn met de werkelijk oorsprong van al het leven te ontrafelen. Als ik de wetenschappers op televisie moet geloven kunnen ze over een aantal jaar precies uitleggen op welke manier en met welke bouwstoffen het eerste leven tot stand gekomen is. Ik kan mij geen spannendere wetenschap bedenken dan de zoektocht naar het ontstaan van leven die ze nu aan het ondernemen zijn. In ieder geval ga ik je niet verder vermoeien met uitleg wat ze precies aan het doen zijn. Als je wilt weten hoe de wetenschap de vraag over het ontstaan van het leven aan het beantwoorden is moet je zelf maar gaan kijken.
Ik was namelijk in eerste instantie verrukt met de wetenschap dat men bijna zover is om het ontstaan van al het leven te verklaren. Eindelijk zouden we verlost kunnen raken van het hele God-idee en de hele santenkraam eromheen. Die euforie wist ik enkele dagen vol te houden tot de Space Week bij Discovery afgelopen was. Ergens halverwege was ik gaan denken aan al de mensen die wel in God geloven. Mensen zoals de ouders van de kinderen die bij mij in de buurt wonen. Zij hebben het God-idee in de hoofden van hun kinderen geplant, vandaar dat het kind zo overtuigd kon zeggen dat God iets niet zou willen.
Maar wat als uiteindelijk het ontstaan van het leven verklaard kan worden. Niet alleen verklaard maar zelfs gedupliceerd kan worden.... Tot op heden is altijd de hand van God nodig geweest om leven te creëren. Een andere verklaring kon nog niet gegeven worden omdat de wetenschap het gewoon nog niet kon verklaren. Het hele ontstaan van leven is volgens mij al sinds het begin der tijden het stokpaardje van Godsvruchtige mensen, maar wat als ook dat stokpaardje van ze afgenomen wordt? Het zal toch echt niet lang meer duren voordat alle vragen over het ontstaan van het leven verklaard zijn en we God niet meer nodig hebben. God zal dan niet meer zijn dan het woord wat het is en dan ga ik denken aan alle mensen die wel in een God geloven. Hoe moeten zij zich voelen als God opeens niet meer nodig is om de wereld te verklaren? Als de wetenschap een van de meest belangrijke vragen kan verklaren..
Dat vraag ik mij werkelijk af. Ik kan mij niet voorstellen hoe het moet zijn om je hele levensvisie in één klap te zien verdwijnen in het luchtledige. In het niets wat het in eerste instantie al was. Sterker nog, je ziet de hele levensvisie van generaties verdwijnen. Zouden ze nog iets om voor te leven hebben of blijven ze toch krampachtig vasthouden aan het idee dat hun God-idee alles gecreëerd heeft ondanks dat de wetenschap een logische en sluitende verklaring heeft. Eigenlijk zou ik dit gesprek met een gelovige moeten voeren. Die kan mij precies uitleggen wat de consequenties van deze wetenschap zijn voor zijn/haar levensvisie. Waarschijnlijk kan ik dan ook een beeld vormen van de toekomst van de wereld wanneer religie werkelijk achterhaald geworden is en God langzaam uit het straatbeeld verdwijnt. Ik vraag mij namelijk af of de gemiddelde mens hun God-idee makkelijk zullen opgeven als het ontstaan van het leven verklaard is. Eerlijk gezegd denk ik dat God dan binnen enkele jaren dezelfde status zal krijgen als kabouters, elfen en andere mytische wezens.
Ik weet in ieder geval dat op het moment dat God verdwijnt we eindelijk allemaal Pipoïst kunnen en waarschijnlijk ook zullen worden. Alleen is dat op dit moment nog toekomstmuziek, laat ze eerst maar het ontstaan van het leven gaan verklaren en ik mijzelf afvragen wat iedereen die in God geloofd dan moet gaan doen. Ik blijf het toch een beetje sneu vinden om zo iemands levensvisie als sneeuw voor de zon te zien verdwijnen. Maar gelukkig voor hen kan ik ze de lach van Pipo aanbieden, want zijn licht schijnt ook op iedereen. Voor de kinderen ook wel zo leuk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten