Vrijheid van Meningsuiting

De vrijheid en democratie zijn een hoog goed, gewaardeerd in gans het land en bevochten door iedereen in de westerse wereld. Maar met die vrijheid komt ook de vrijheid van meningsuiting om de hoek kijken. De mogelijkheid om te kunnen zeggen wat je wilt zonder dat iemand je daarop aankijkt. Dat vinden wij heel normaal, maar wat altijd vergeten wordt is dat de vrijheid om te zeggen wat je wilt ook inhoud dat je mensen kan kwetsen. Als ik nu zeg dat iedereen boven de vijfenzestig jaar geeuthaniseerd moet worden kwets ik iedereen boven de vijfenzestig daarmee zonder dat ik dat eigenlijk wil.

Zelfs als ik meen dat iedereen boven de vijfenzestig gewoon sta-in-de-weggen zijn en beter af zijn als ze plaats maken voor de jongere generaties. Sterker nog dat wanneer iedereen die pensioengerechtigd is of binnenkort word gelijk naar de dokter/ziekenhuis of andere willekeurige beeindigingsinstelling gebracht moet worden voor grootscheepse euthanisie omdat dit de lasten voor de werkende generaties grootscheeps ontlast en we dan maatschappelijk een goede daad verrichten. Als ik dat allemaal zeg kwets ik toch mensen, ondanks mijn goed intenties naar de maatschappij toe. Ik bedoel het allemaal goed, maar toch kwets ik. Dat heeft allemaal te maken met de vrijheids van meningsuiting. Ik mag ook gewoon zeggen dat ik voorstander ben van euthanisie voor iedereen boven de vijfenzestig. Dat kan ik gewoon zeggen, ik word vanzelf op mijn vingers gewezen met tegenargumenten. Ik word zelfs te kennen gegeven dat ik daarmee mensen kwets, want dat kan ook weer in een vrije maatschappij. Het geven van weerwoord. Argumenten en tegenargumenten.

Maar vrijheid van meningsuiting houd ook in dat je doelbewust mensen kan kwetsen omdat het grappig moet zijn. Neem bijvoorbeeld Gregorius Nekschot, een nederlandse cartoonist die waarde schept in het beledigen van allerhande beonkingsgroepen. De deense cartoons op het gebied van Mohammed zijn er niets bij, welke eigenlijk ook daadwerkelijk niets waren omdat behalve slecht getekend ze ook helemaal niet leuk waren. Gregorius Nekschot daarin tegen kan ik weer wel leuk vinden, ondanks het feit dat hij allerlei bevolkingsgroepen te kakken zet. Hij brengt het leuk waardoor er in mijn ogen een discussie kan loskomen, want vrijheids van meningsuiting betekent niet alleen dat je mensen kan kwetsen met je uitingen. Maar dat je uitingen ook een discussie kunnen losmaken, juist omdat ze kwetsen. Sommige dingen mag je namelijk niet zeggen, die zijn taboe en alleen door een kwetsende opmerking/cartoon/of iets dergelijks kan je een opening tot dialoog maken.

Tenminste dat zou zo moeten zijn, maar toch blijven er onderwerpen taboe en onbespreekbaar. De tweede wereldoorlog bijvoorbeeld, daar mag absoluut niet over gesproken worden. Beelden uit de tweede wereldoorlog zijn ten strengste verboden en dienen alleen als educatie gebruikt te worden. Educatie of om te kwetsen, want extreem rechtse groeperingen gebruiken de symbolieken van het nazi-rijk veelvulding en alsof het snoepjes van de Etos zijn. Maar een dialoog erover valt niet te vinden, bij voorbaat word je al veroordeeld zonder vorm van proces. Er is geen middenweg, je houd je mond erover of je bent extreem rechts. Ik zeg: Belachelijk! Persoonlijk vind ik de kunstuitingen die uit de tweede wereldoorlog kwamen erg mooi. Ik kan mateloos genieten van de propaganda die Goebbels en zijn maten uitdachten, de ideologie van de nazi's vind ik fascinerend zonder erin te geloven en de gebouwen ontworpen door Adolf Speer vind ik erg mooi op een pompeuze manier. Maar als ik dit openlijk toegeef word ik voor fascist/nazi en extreem rechts uitgemaakt, terwijl ik helemaal niets met die ideologie heb. Ik vind alleen de kunstuitingen mooi, net zo goed als de uniformen en symbolieken die ze droegen. Ik hou daar gewoon van en daar vind ik niets mis mee.

Maar anderen denken daar geheel anders over. Je mag het niet mooi vinden en het zeker niet toegeven. Het onderwerp is taboe en de vrijheid van meningsuiting op dit gebied bestaat helemaal niet. Wij leven helemaal niet in een vrij land, wij leven net zo goed in een aan regels onderworpen politiestaat waarin je niet alles mag zeggen wat je wilt. Maar toch blijf ik ertegen in gaan, ik zeg gewoon dat ik Nazi-kunst mooi vind en bejaarden geeuthaniseerd moeten worden om de lasten van de werkende generatie te verlichten.