Beledigen is gezond. Er is niets mis met beledigen, we doen het ook allemaal. Iedereen heeft weleens een ander beledigd. Gezegd dat deze belachelijk is of hardere woorden gebruikt. Beledigen is van alle tijden en zal in de toekomst ook niet verdwijnen. Er is ook geen enkele reden om zoiets te willen. Het idee is ronduit ridicuul, maar er kan wel iets veranderen aan de manieren waarop we beledigen. Nu kan ik wel een heel stuk gaan schrijven over de geschiedenis van het beledigen, leuke anekdotes aanhalen en meer van dat soort dingen, maar eigenlijk komt het allemaal op hetzelfde neer. De geschiedenis herhaalt zich keer op keer. Alles wat er nu gebeurt is er al honderden (zo niet duizenden) keren eerder gebeurt op een moment in de menselijke geschiedenis. Dat is ook totaal niet boeiend. Het is de manier waarop we beledigen die boeiend is. Laten we daar eens naar kijken!
Meest bekende manier is natuurlijk het simpelweg iemand uitschelden. Gewoon doodgewoon iemand de huid volschelden, verbaal afmaken en de grond in trappen met krachtige taal en woorden die rechtstreeks van een schutting komen. Vaak is dit ingegeven door een gevoel van onmacht, zeg maar kwaadheid over de situatie of de persoon waar de woede op gericht is. Woede of kwaadheid, het is een krachtige emotie. Er is ook niets mis om vanuit woede te gaan schelden. Het is zelfs gezond, even ventileren. De woede eruit gooien en je kwaadheid een stem geven door het onderwerp van je woede flink te beledigen. Meestal is na zo'n woede-uitbarsting de lucht geklaard en kan je weer met frisse moed verder gaan. Mensen die kwaad zijn moet je om bovenstaande reden ook gewoon laten schelden.
Je hebt ook mensen die schelden vanuit een misplaatste boosheid. Ze zijn kwaad om het kwaad zijn of kwaad omdat iemand (die ze niet kennen) iets doet wat niet in hun wereldbeeld past. Het zijn ook vaak de mensen die deze kwaadheid cultiveren en van beledigen een sport hebben gemaakt. Mensen die algemeen bekend staan als hufter en zelfs trots zijn op hun hufterigheid. Natuurlijk kan ik uitermate gemakkelijk de mensen achter het blog GeenStijl hier noemen, maar zij zijn ook gewoon een uitwas van hufterigheid. Wat zij doen is niets nieuws, niets bijzonder en iets wat iedereen kan doen. Iedereen kan een hufter zijn, iedereen kan beledigen puur om het beledigen. Iedereen kan vanuit een misplaatst gevoel van onrecht, vanuit een visie die alles wat niet binnen je wereldbeeld past uit te gaan schelden. Meestal wordt alles wat anders is, wat afwijkt afgedaan als inferieur, dom en vooral achterlijk. Kwalificaties die de superioriteit van de zogenaamde hufter moeten benadrukken, zij zijn goed en iedereen die het niet met ze eens is een dombo. Een idioot of staatsgevaarlijk. Mensen die huftergedrag cultiveren zijn ook niet bezig met beledigen, maar met het beledigen puur om het beledigen. Ze genieten van mensen die kwaad worden om de beledigingen, zij kunnen rekenen op nog meer beledigingen en altijd groepsgewijs.
Een hufter snapt niets van beledigen. Ze zijn alleen bezig zichzelf beter te laten voelen ten koste van anderen. Door anderen de grond in te willen trappen krijgen ze aandacht, wat voor aandacht dan ook. Natuurlijk krijgen ze lof, want ze zeggen wat niemand anders durft te zeggen. Ze schelden er naar hartenlust op los en lijken daardoor uitermate superieur. Alsof zij alles in handen hebben en de dingen die ze nog niet hebben op een gouden schaaltje aangedragen krijgen. Dat niets minder waar is zien ze niet. Ze zien niet dat mensen die hufterig gedrag tonen steeds verder moeten gaan om dezelfde aandacht te generen. Eén keer iets shockend roepen werkt de volgende keer niet meer. Je moet altijd verder gaan, de ene hufter moet de ander overtreffen. Wat de ene dag nog een zeer scherpe belediging is, is de volgende dag oud nieuws. Ze zijn altijd bezig zichzelf te overtreffen, waardoor elke vorm van kritiek op hun handelen keihard afgestraft moet worden.
Ze zien niet in dat door hun hufterigheid er mensen zijn die hun beledigingen zat zijn. Dat ze de weerstand die ze oproepen steeds sterker wordt, dat hun overtreffende trap van hufterigheid ook een overtreffende trap aan tegenreacties oproept. Dat willen ze niet zien of ze zijn gewoon daadwerkelijk blind. Tegen een hufter zeggen dat ze te ver zijn gegaan levert hoongelach op. Als je ook nog de gewone media hierin meekrijgt ben je een verrader, iemand die land, leden en ledematen aan de vijand zal verkopen. Je zal een hufter ook nooit horen zeggen dat ze het mis hebben. Zij zijn superieur aan alles en iedereen. Alles wat zij zeggen is goed en moet gezegd kunnen worden. De vrijheid van meningsuiting is een groot woord in de wereld van mensen die hufterig gedrag cultiveren. Zij hebben de vrijheid om alles te mogen zeggen, maar willen niet hebben dat jij (als normaal persoon) diezelfde vrijheid neemt. Alles wat je tegen een hufter zegt wordt opgevat als een aanval op hun vrijheid van meningsuiting en met harde hand bestreden. Ze zullen net zo lang doorgaan tot je (spreekwoordelijk) huilend in een hoek ligt. Het maakt ze ook helemaal niet uit dat je gelijk hebt of dat zij het ongelijk aan hun kant hebben. Zij mogen alles zeggen en dat doen ze ook. Ze beledigen je tot op het bot en nemen intussen ook je hele familie hierin mee. Beledigen om het beledigen.
Een goed voorbeeld van dit beledigen om het beledigen is de manier waarop we tegenwoordig over moslims praten. Het huftergedrag is in het geval van moslims een normale zaak geworden. Niemand zegt inmiddels meer dat je moslim beledigd, want dan wordt je vanzelf weggezet als een moslim-knuffelaar. Iemand met oogkleppen, links en niet meer van deze wereld. Hoogtepunt hiervan is toch deze column in de Volkskrant, er wordt niet gesteld dat er op een hufterige manier moslims beledigd worden. Nee, het wordt omgedraaid. Je bent een verrader van de Nederlandse cultuur als je kritiek durft te hebben op de manier waarop deze hufters over moslims praten. Ze accepteren geen kritiek meer, want het is geen kritiek. Zij mogen beledigen, want moslims zijn het gevaar voor elk stukje westerse wereld. Niet dat ze ook maar één keer kunnen aantonen waar dat gevaar dan inzit, zonder drieëntwintig keer naar de aanslag op het WTC te wijzen en Madrid veelvuldig aan te halen. Andere feiten hebben ze niet (zijn er ook niet) maar dat weerhoud ze niet om elk klein negatief dingetje waar een moslim bij betrokken is op te blazen tot epische proporties. Dat ze hiermee moslims tot diep in de kern beledigen zien ze niet, dat is zelfs een pertinente leugen voor de mensen die hufterigheid cultiveren. Zij hebben gelijk, vinden zij. Ze beledigen ook niet, maar wijzen naar gevaar (zonder te wijzen wat dat gevaar eigenlijk inhoud)
Jammer genoeg krijgt dit hufterige geluid steeds meer voet in de aarde in de normale media. Het is iets dat scoort, lezers en kijkers trekt dus gaat de normale media ook hiermee experimenteren. Gevolg is dat er volledige belachelijke meningen in de kranten verschijnen, mensen op TV aan het woord komen die niets anders doen dan hun kwaadheid cultiveren in huftergedrag. De hufter is normaal aan het worden, beledigen om het beledigen is niet meer voorbehouden aan pubers en dronken dwazen. En langzaam begint een tweedeling in de maatschappij te ontstaan. Zondebokken worden aangewezen, want hufterigheid zonder een slachtoffer is zinloos. We weten allemaal dat moslims de zondebok van de westerse wereld geworden is. Het perfecte slachtoffer om via hufterige wegen te beledigen en de grond in te trappen, maar wee hun gebeente als ze iets terugzeggen. Dan komt de meest erge hufter van allemaal naar boven, dan komt de nationalistische racist te voorschijn. Iets wat we allemaal in ons hebben, dus klop je nu maar niet op de borst dat jij het allemaal zo goed doet (want je had natuurlijk allang geconcludeerd dat jij geen hufter bent)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten