28 augustus 2013

Donkere zwelling in de mond

Anoniem reageren op het internet, iets wat zolang ik mij kan herinneren al gemeengoed is op het wereldwijde web en ik ga toch al een aantal jaartjes online mee. Ik weet nog goed dat mijn ouders een computer aanschafte en er een internet-aansluiting bij namen. Het was ergens in het begin van de jaren negentig en ik kon niet wachten tot ik het internet met eigen ogen zag. Wat nog belangrijker was, dat ik er met eigen woorden op kon reageren. De dingen die ik over het internet gehoord had.. Ik stelde mij gouden bergen voor, een evengrote massa aan gelijkgestemden en de pracht van de Taj Mahal  in een kastje. Die illusies leerde ik snel af. Het internet is niets bijzonders en toch interessanter dan de encyclopedie die op zolder lag. Ik raakte al snel thuis in de wereld van internet en vooral de fora die toentertijd vrij populair waren. En iets wat volstrekt normaal was het anoniem reageren op topics binnen deze fora. Je was namelijk helemaal niet anoniem, maar de persoon achter je nickname. Niemand deed raar over dat je je eigen naam niet gebruikte en mensen die het wel delen waren (een beetje) raar. Je deed dat gewoon niet, alles draaide om de perfecte nickname.

Tegenwoordig zijn fora een zachte dood gestorven. Ze bestaan nog wel, maar waarschijnlijk alleen nog bij de gratie van mensen die graag blijven hangen in lang-vergeten tijden. Er is in ieder geval heel veel voor teruggekomen. Dingen die vroeger niet bestonden, zoals de sociale media. Hyves, Facebook, Twitter en noem de rest maar op waren nog ideeën in het hoofd van studenten. Knappe koppen met een droom en teveel tijd om te programmeren. Blogs waren ook een nieuwigheid in de tijd dat ik het internet opging, iets wat tegenwoordig gemeengoed is geworden. Blogs zijn (in mijn ogen) de doodsteek voor fora geweest, omdat iedereen opeens zijn mening kon verspreiden op een plaats waar niet gelijk iedereen er bovenop dook met een eigen mening. Een plaats waar het verkondigen van een mening en de dagelijkse bezigheden belangrijker werden dan gezellig met elkaar discussiëren over één onderwerp. Dat bloggen door de komst van de eerdergenoemde sociale media een zachte dood stierf hoef ik niet te noemen, dat weten we allemaal. Maar dat neemt niet weg dat er nog steeds blogs bestaan en er nog steeds geld mee verdiend wordt.

Een van de bekendste blog-site is toch GeenStijl, de plaats waar anonimiteit gemeengoed was. De bloggers waren anoniem, goed verborgen achter hun schermen zaten ze de meest rabiate stukjes te typen. Alles wat belachelijk gemaakt kon worden werd belachelijk gemaakt en alles draaide om de reacties die daarop kwamen. Anonieme reaguurders die losgingen op de aangeboden teksten. Alles draaide om anonimiteit en het kwetsen van zoveel mogelijk mensen tegelijkertijd. Het zal ook niemand verbazen dat GeenStijl de spreekbuis van onderbuik-denkend Nederland is geworden, van extreem rechts tot islamofobie tot belachelijk maken van alles dat naar cultuur ruikt.. Op GeenStijl kan je het vinden en de reaguurders zijn nog erger dan die scheldende buurman in zijn hemd vol vetvlekken. Anonimiteit staat er in ieder geval hoog in het vaandel!

En laat deze anonimiteit op het internet opeens een doorn in het oog van veel mensen geworden zijn. Iedereen die actief is op twitter kent waarschijnlijk de discussie wel. Onze fijne huidige regering heeft er ook de mond vol van, anonimiteit moet afgeschaft worden. Dat er een groep mensen, laten we het volk uit de stal van ThePostOnline noemen zijn die ook roepen om een verbod op anonimiteit is daarentegen wel opmerkelijk. Het zijn allemaal mensen die te maken hebben met de mensen achter GeenStijl, wat groot geworden is op basis van anonimiteit. Nu is het makkelijk om te zeggen dat iedereen die op internet roept om het verdwijnen van de anonimiteit van de gebruikers uit de GeenStijl-PostOnline komt, maar het is wel opvallend dat juist zij een kruistocht tegen anonimiteit zijn begonnen. De artikelen die op ThePostOnline verschijnen zijn op zich nog steeds dezelfde stukken als in rechts-rabiate media als de Telegraaf en GeenStijl verschijnen. Het enige verschil is dat ze iets beter geschreven zijn en de reaguurders iets intelligenter lijken over te komen. Het punt is alleen dat er ook een kruistocht tegen deze media is begonnen. Men pikt het constant trappen in de onderbuik niet meer, men wil een media die feiten brengt zoals ze zijn en niet gekleurd door een bril met glazen vol haat en opgeklopte angstbeelden.

Deze groep, die strijd tegen de rechts-rabiate geluiden op het internet zijn allemaal anoniem, wat de reden is dat sites als ThePostOnline en consorten een harde strijd aan het voeren zijn tegen anonimiteit (en dan met name van deze groep mensen). Hierdoor is deze groep nog harder in hun anonimiteit gedoken, want zo gaan de geruchten. De mensen achter ThePostOnline en met name GeenStijl gaan werkgevers bellen over zaken die op internet gezegd en uitgevochten worden. Als je iets onwelgevallig over de hoofdredacteur van ThePostOnline zegt gaan ze je hele internet-geschiedenis af om te zien of je niets iets geroepen hebt wat niet in de haak is, waarmee ze je baas gaan bellen. Daarom zijn de "strijders" tegen het rechts-rabiate geluid allemaal anoniem (een uitzondering daargelaten) en willen ze dat ook perse blijven. Er zijn zelfs geruchten dat volledige adressen op internet gepubliceerd worden, mensen bedreigt en dergelijke dingen, maar dat zijn geruchten. Iets wat ik (tot nog toe) niet bevestigd heb gezien.

Maar laten we eens kijken naar die anonimiteit. Ze zijn anoniem vanwege de mening die ze op internet verkondigen, want als hun baas dat weet kunnen ze ontslagen worden. Op mijn beurt zeg ik: Als je bij een werkgever werkt die gaat voorschrijven wat jij in je vrije tijd verkondigd moet je eens goed gaan nadenken of je wel voor zo'n baas wil werken! Hetzelfde zeggen ze over solliciteren, want stel je voor dat je werkloos wordt en ze gaan je opzoeken in google. Dat een toekomstige werkgever je zou kunnen afwijzen op je mening. Dan zeg ik weer hetzelfde, zou je wel voor zo'n baas willen werken? We leven nog steeds in een maatschappij waar je voor je mening mag uitkomen en als je toevallig een mening hebt die anderen niet bevalt zoek je toch gewoon naar gelijkgestemden. Natuurlijk is het niet handig om een extreem-rechtse mening met een Hilter-complex op het internet te gaan verspreiden, naast dat het merendeel dat je dan beweerd toch verboden is, maar verder kan je praktisch alles wel zeggen.

We leven teveel in een cultuur waar angst de dienst uitmaakt. Bang voor onze baan, bang voor de baan die we nog niet hebben, bang dat we bedreigd worden, bang voor terroristen, bang voor de islam. We zijn bang voor de meest stompzinnige dingen, zaken waar je niet eens bang voor hoeft te zijn. Dingen die met een beetje gezond verstand als opgeklopte onzin gezien kunnen worden en waar je je waardigheid als zelfstandig-denkend mens niet voor hoeft te verliezen. Mensen die bang zijn voor de kruistocht van ThePostOnline tegen het geluid dat hun rechts-rabiate geluid aan de kaak stelt zijn angsthazen. In hun hoofd overheerst de angst en niet het gezonde verstand. Zoals aan de andere kant van de lijn elk gezond verstand helemaal lijkt te ontbreken, al weten ze precies welke onderwerpen veel reactie oproepen. Waarmee het erfgoed van GeenStijl ook weer blootgelegd is, als je maar genoeg rabiate kolder beweerd gaan mensen er vanzelf over praten. En is dat niet allemaal maar het om draait bij deze mensen: de aandacht die zij krijgen hiervoor..

Anonimiteit op het internet, ik ben er ook voor. Iedereen moet lekker kunnen doen wat hij/zij wil op het internet en niemand is zo anoniem als de nickname die ze gebruiken. Er blijven altijd wel mensen die liever volledig anoniem blijven, vanwege de werkgever of wat dan ook, maar die moeten zich ook eens afvragen: Wil ik dat wel? Wil ik blijven bij iemand (werkgever) die mijn mening niet op prijs stelt? Eeuwen geleden zeiden ze al dat angst een hele slechte raadgever is en dat is nog steeds niet veranderd. Als je bang bent om een strijd openlijk te voeren, waarom zou je die strijd überhaupt nog voeren? Neemt niet weg dat ik de mensen die anoniem de strijd aangaan met wat en wie dan ook nog steeds serieus genomen moeten worden. Er zitten echte mensen achter deze anonimiteit, echte mensen achter een nickname. Hun mening is ook belangrijk en dat zij in angst willen leven is ook hun eigen zaak. Ze zijn geen donkere zwelling achterin je mond die je alleen ziet als je in de spiegel kijkt. Zij zijn net als jij en ik, anoniem aanwezig en met een mening.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Je ziet angst als drijfveer om anonimiteit op te willen heffen. Dat zal terecht zijn. Vraag is of angst ook niet de drijfveer is van de door jou aangehaalde "rabiate stukjes". En als angst een drijfveer is kunnen we dan niet beter afspreken dat je niets doet of laat als de drijfveer angst is?

Godpipo zei

Is er een andere reden dan angst om anoniem te willen zijn? Vast wel, maar over het algemeen is het de angst bekend te worden dat iemand zo'n mening heeft.

En ik heb niet het idee dat die rabiate stukjes geschreven worden vanuit de motivatie "angst" maar meer vanuit het idee op deze manier aandacht te generen (en dan heb ik het over GeenStijl en TPO) Vanuit regeringswege is angst juist de beste manier om de bevolking te controleren en te zorgen dat ze in het gareel blijven.

Afspreken dat we niets meer zeggen en/of doen wanneer angst als drijfveer de overheersende drijfveer is lijkt mij een onhaalbare utopie. Klinkt leuk, maar het is onhaalbaar en ook zinloos. We kunnen beter afspreken dat we ons gezond verstand gebruiken, nadenken voordat we iets roepen en geen aandacht schenken aan rabiaat rechtse prietpraat (neem aan dat je stormfront ook niet gaat zitten lezen)

Cesco zei

"We leven teveel in een cultuur waar angst de dienst uitmaakt"
Spijker + kop

Dat speelt echter niet alleen in ons landje, dit is een globaal probleem. Angst houdt mensen in het gareel. Met angst krijg je dingen gedaan. En die angst wordt er al vanaf de paplepel ingegoten.

On topic: als mensen zich online eens leren te gedragen zoals offline, zouden heel wat problemen verholpen zijn. Dwz: elkaar benaderen met respect en eerlijkheid. Helaas komt dat tegenwoordig steeds sporadischer voor.

Godpipo zei

@Cesco: Eens, het is een globaal probleem. Regeringen houden nu eenmaal van angst en het creëren van angst. Zonder angst zouden ze geen leiding kunnen geven (denken ze)

En online-offline zijn twee verschillende dingen. Daar zal nooit iets aan veranderen, grofheid kan je proberen te bestrijden maar je kan het ook negeren (want het gaat ze meestal alleen om de aandacht die ze krijgen)