Idiocratie

Op de dag dat Bradley Manning tot 35 jaar gevangenisstraf is veroordeeld schrijven we nog maar een stukje tekst. Manning is veroordeeld voor het lekken van staatsgevoelige informatie, een halsmisdaad in elk land. Maakt niets uit of je in een land woont waar de leiders democratisch gekozen worden of je te maken heeft met een dictator die op schimmige wijze aan de macht is gekomen. Staatsgevoelige is staatsgevoelige informatie en dat dient binnenshuis te blijven. Het maakt ook echt geen verschil als je grove schendingen van de internationale mensenrechten aan de kaak stelt, zoals Manning deed. Het maakt ook helemaal geen verschil dat er onschuldige burgers door soldaten doodgeschoten werden, dat die burgers voor de grap als schietschijf werden gebruikt. Maakt niets uit, het valt onder staatsgevoelige informatie en daar moet je maar afblijven. En als je dat niet doet kan je op een lange gevangenisstraf rekenen (als je tenminste geluk hebt, je kan ook spoorloos verdwijnen of opeens een bizar ongeluk krijgen.. zeggen ze..)

Manning is dus veroordeeld voor iets waarvoor hij een schouderklopje en een bonus voor moet krijgen. En een eervolle vermelding bij de Nobelprijs voor de Vrede-uitreiking. Dat vind ik tenminste en ik zal niet de enige zijn, maar toch horen we dit nergens. De media heeft het ook alleen over de veroordeling van Manning, geen journalist vraagt zich af wat er met die soldaten gebeurt die doodleuk op burgers gingen schieten. Iets wat ze met veel plezier deden, dat schieten. Alleen hoor je daar niets over, alles draait om het lekken van de informatie. Dat dit niet mag. Dat die Manning toch staatsgevoelige informatie naar buiten bracht en aan Wikileaks gaf, waarbij an passant Wikileaks ook minnetjes behandeld wordt vanwege de affaire rond Julian Assange. Het lekken van informatie, staatsgevoelige informatie is niet populair bij de media. Bij de Nederlandse media tenminste, ik kan niet voor de buitenlandse media spreken. Daar durven ze het zelfs aan om de data over het afluisteren (PRISM) en de Amerikaanse overheidsorganisatie (NSA) te publiceren, zoals ook de informatie van Manning verder werd verspreid door de buitenlandse media. In ieder geval is de informatie die Edward Snowden naar buiten bracht nog veel belangrijker dan wat Manning aan de kaak stelde. Oorlogsmisdaden stellen niets voor bij een overheid die de complete bevolking afluistert en hetzelfde doet met bondgenoten. Iedereen werd afgeluisterd, zoals het justitiële apparaat hier in Nederland rustig iedereen afluistert.

We hebben de meeste telefoontaps in Nederland. Nergens ter wereld worden zoveel telefoons afgetapt als in Nederland. Dit is algemeen bekend, het staat gewoon in de krant. Meestal ergens weggestopt op pagina 2 of 3, net zoals elk nieuwsbericht over Manning of Snowden ergens weggestopt wordt. Behalve als ze veroordeeld worden natuurlijk, dat is groot nieuws en wordt breeduit op voorpagina's uitgemeten. De veroordeling is interessant, wat er achter hangt daar praten we niet meer over. En wij, de lezers, de consumenten pikken het allemaal. We interesseren ons niets dat we een regering hebben die van afluisteren een core-business heeft gemaakt. Camera's op straat, ach doe maar.. Zal wel ergens goed voor zijn en helpt het niet dan zal het ook niet schaden. Vingerafdrukken afgeven om te gaan zwemmen, geen enkel probleem. Iedereen zegt: "Hier heb je ze, want het zwembad zegt dat het daar veiliger van wordt!" Dat deze praktijken al sinds 2006 uitgevoerd wordt en nog steeds gebeurt zegt toch wel iets in welke idiocratie wij leven. In Nederland hebben we niets met privacy en denken we liever dat iedereen het goed met ons voor heeft, de regering voorop.

Vroeger hadden we sociale zekerheid. De wetenschap dat wanneer er iets onverwachts gebeurde in ons leven de overheid in ieder geval de basisbehoeftes zou verzorgen. Een zorgstelsel dat gebaseerd was op inkomen en niet iets dat zorgt voor winst-maximalisatie bij de zorgverzekeraars, om een voorbeeld te noemen. Als je geen werk meer had of geen werk kon vinden kon je altijd bij de gemeente aankloppen voor een bijstandsuitkering. Iets wat nooit een pretje is geweest, been there done that, maar zelfs die zekerheden zijn afgebroken. Als je een bijstandsuitkering aanvraagt moet je eerst een volledige inzage in je leven geven. Zelfs je medische gegevens zijn niet geheim meer, de gemeente-ambtenaar mag met het recht aan zijn kant je laten onderwerpen aan een medische keuring. Zelfs een psychologische keuring staat op het lijstje. En denk maar niet dat je kan weigeren, dan ben je je uitkering kwijt. Je enige bron van inkomsten, waarmee ze het perfecte pressiemiddel in handen hebben. Bijstandgerechtigden in Leiden weten hier alles van. Van medische keuringen waarbij vragen over iemands seksuele leven en geslachtsdelen beantwoord moeten worden tot dwangarbeid onder erbarmelijke omstandigheden aan toe. En dwangarbeid komt overal in Nederland voor, de gemeente Leiden loopt alleen voorop met het langdurig een uitkeringsgerechtigde in de dwangarbeid zetten. Dat zes weken het maximum is heeft de gemeente schijt aan en er zullen meer gemeentes zijn die dit voorbeeld volgen.

En horen we hier over? Is er iemand die protest aantekent? Bezwaar maakt? Gelukkig zijn die mensen er nog wel. Hele websites worden volgeschreven. Actie worden gevoerd om de dwangarbeiders in Leiden (en andere plaatsen) te helpen. Gelukkig zijn er nog mensen die de afbraak van Nederland wel ter harte nemen, maar ze zijn in de minderheid. Het merendeel van Nederland leeft liever in de idiocratie die we onszelf hebben laten aansmeren. Die interesseren zich niet voor armoede, mensen die gedwongen worden om werkzaamheden te verrichten dat vroeger door mensen met een verstandelijke handicap werden uitgevoerd. Dat de sociale werkvoorziening voor deze mensen, degene met een verstandelijke handicap steeds verder verdwijnt. Dat ouderen gedwongen worden hun hele hebben en houden aan een verzorgingstehuis te geven, waar ze vervolgens eens in de drie weken gedoucht worden. Dat de regering nog meer maatregelen wil nemen om onze privacy te verkleinen. En ik kan nog wel even door blijven gaan. Het interesseert de grote massa niets, helemaal niets. Ze geven er geen zier om. Het enige wat belangrijk is de plaats waar de barbecue komt te staan vanavond, welk weer het wordt en iets met voetbal of gtst. Nieuws (geroddel) over zogenaamde bekende Nederlanders doet het beter dan informatie over de afbraak van onze democratie. Over de volledige afbraak van de sociale zekerheid. Wat Sylvia Meis doet na haar scheiding van die voetballer is veel belangrijker en dat soort nieuws domineert ook in de media.

Nu heb ik nooit in een democratie geloofd, maar dat is een andere zaak. Voor degene die de democratie wel een warm hart toedroegen heb ik slecht nieuws. De democratie is dood, het is zelfs dusdanig dood dat elke poging het nieuw leven in te blazen tot dezelfde rommel zal leiden. Nederland is allang geen democratie meer, het is het perfecte voorbeeld van een idiocratie. Een land waar debiliteit, roddel, achterklap en het stelselmatig afbreken van sociale zekerheid het hoogst haalbare is. Een land dat geleid wordt door corporaties en we blij mogen zijn dat we hun producten kunnen kopen. Alles voor de winst en de rest is onbelangrijk. En de Nederlander kijkt intussen reikhalzend uit naar het nieuwe seizoen van gtst en welke prachtige dingetjes uit de Apple-store (of die van de concurrent, voor de Samsung-fans) komen rollen. En intussen glijden we steeds verder af naar een land waar leven niet belangrijk is, zolang je maar consumeert. Wat je denkt, doet en hoopt zal allemaal voorgeschreven gaan worden. Dat is ook wat we willen, een regering die (via corporaties)  zegt wat we moeten doen en denken. Nog eventjes, nog eventjes. De idiocratie is al hier, we moeten alleen nog even iedereen onder de duim krijgen (maar dat is een eitje)

Welterusten!