Je koffie wordt koud

We zijn inmiddels een dag verder en nog is er niets gebeurt. Ik had ook niet de verwachting dat er iets zou gebeuren, in tegendeel zelfs. Bij het aangaan van onze afspraak wist ik al dat je deze zou breken. Tenslotte hebben we al een geschiedenis met elkaar, ik ken je langer dan gisteren. Je bent zoveel afspraken niet nagekomen dat ik niet eens sta te kijken dat je niet kwam opdagen. Ach, het maakt ook niet meer uit. De wereld draait wel door, ook als we helemaal niets doen. Ik wacht nog enkele uren en begin zelf wel.

Je belde wel op het goede moment. Ook dat is iets wat je schijnbaar vlekkeloos beheerst, alsof je wist dat ik even op de bank had plaatsgenomen om koffie te drinken. Het was ook het eerste wat je vroeg. "Is er nog koffie?" Alsof je mij niet kent. Alsof je niet weet dat ik altijd koffie in huis heb. De enige verslaving waar ik mij niet voor schaam, waar ik ronduit voor uitkom. Zonder koffie geen leven en zonder leven geen koffie! Een beter motto is er niet en je weet best dat ik dit gerust honderden keren op een dag uitspreek. Meestal alleen in mijn hoofd, maar je weet dat ik het doe. Je luistert vaak genoeg mee. Kom nou maar gewoon hierheen om koffie te drinken. Ik weet dat je dat liever doet en de afspraak die we hadden voor het gemak vergeten. Of je ze nu echt vergeet, onze afspraken of niet. Ik ben daar nog steeds niet achter. Je excuses zijn altijd zeer oprecht, gemeend en ik kan er geen speld tussen krijgen. Misschien ben ik inderdaad te achterdochtig. Daar heb je ergens ook wel gelijk in. Het hindert mij vaak wel in dingen doen, dingen zoals we afgesproken hadden.

Godver, waarom moet ik je koffie altijd vergiftigen met melk en suiker? Leer toch eens echt koffie drinken. Niet constant de heerlijke koffiesmaak verdoezelen met die toevoegingen. Daarbij is die hoeveelheid suiker toch niet goed voor je. En je wordt er ook nog dik van. Van die koffiemelk ook. Eigenlijk moet ik het gewoon niet meer in huis halen. Jij bent ook echt de enige die het gebruikt. Niet dat er naast jou iemand anders hier binnenkomt, maar daar gaat het niet om. Ik ken, buiten jou om, niemand die suiker en melk in de koffie doet. Echt helemaal niemand! Koffie hoor je zwart te drinken, zonder toevoegingen. Nou ja.. behalve bij Irisch Coffee natuurlijk, maar dat is wat anders. Ik ga niet de dag beginnen met een scheut goede whiskey in mijn koffie te gieten en een bergje slagroom te kloppen. 's Ochtends heb ik echt wel iets beters te doen. Koffie zetten bijvoorbeeld, veel belangrijker. Bakkie zwart dan maar? Probeer het gewoon eens twee weken uit. Gewoon doen, daarna wil je echt niet anders meer. Ik geef het je op een briefje!

Zullen we dan nu maar aan de slag gaan. Ik hoef op dit moment echt geen koffie meer en ik weet dat je onze afspraak vergeten was, maar ik heb het je helpen herinneren. Wat zeg je ervan? Kom laten we iets gaan doen. Je bent hier nu toch, dus kunnen we er net zo goed iets van gaan maken. Ik ben niet zo moeilijk, dat weet je best. Als we er even de schouders onderzetten zijn we, volgens mij, zo klaar. Even een paar uurtjes zweten en we kunnen terugkeren naar de koffie. En ja, tussendoor drinken we heus nog wel een bak koffie. Je denkt toch niet dat ik uren ga staan zwoegen zonder even een momentje koffie te drinken. Ik wil best zweten, maar er moet wel iets uit te zweten zijn. Niet dat ik nog veel zin heb om iets te gaan doen, maar ja.. Afspraak is afspraak, al was jij de afspraak helemaal vergeten. Kom op, we gaan aan de slag. Straks krijg je nieuwe koffie. Een verse bak en met een beetje geluk gooi ik er speciaal voor jou suiker en melk in. Of nog beter! Ik heb pasgeleden een oude koffie-automaat op de kop getikt. Eentje waarmee je die luxe-koffiedingen mee kan maken. Espresso en cappuccino, lekker koffie die uit die koperen buisjes komt. Een echt ouderwets apparaat is het. Stond vroeger in een koffiebar. Als je nu even meehelpt zet ik straks een heerlijke cappuccino voor je. Dat kan ik namelijk.

Je bent vandaag wel een zeurkous zeg. Binnen, buiten, binnen, buiten. Je bent nog erger dan die kat. Überhaupt ben je erger dan de kat, dat beest zegt tenminste niets als hij binnen-buiten-binnen gaat. Jij gooit er intussen nog een hele klaagzang eruit en gaat daarna weer vrolijk door met wat we aan het doen zijn. Ik moet zeggen dat het een beetje vermoeiend is. Alsof je het totaal niet leuk vind, terwijl je het werk wel met plezier uitvoert. Je weet best dat ik daar niet zo goed tegen kan. Doe je het in de hoop dat ik zeg dat we koffie gaan drinken? Want dan gaan we nu koffie drinken. Gewone koffie, niet die fancy-rommel die ik uit het nieuwe apparaat kan toveren. Als je die wilt moet je echt beter je best gaan doen en minder klagen. Vooral minder klagen, ik word daar een beetje moe van namelijk. En je weet dat ik uiteindelijk zeer chagrijnig word van constant geklaag en gezever. Ik kan daar gewoon niet zo goed tegen. Ik ben daar te oud voor, zelfs op mijn leeftijd al. Ach.. Kom, we gaan koffie drinken. Het werk ligt er zometeen ook nog.

Waarom ben je eigenlijk langsgekomen? Vandaag is echt niets goed bij jou. We doen niets en nog zit je te klagen. Is er iets aan de hand of zo? Heeft je moeder je laatste koekje opgegeten en je gedwongen af te wassen? Het is best een beetje irritant aan het worden. Ik denk dat we vandaag maar een dag moeten noemen. Drink je koffie op voordat het koud wordt. Ik ga je er zo uitgooien. Ik wil alleen zijn.