Je hoeft tegenwoordig ook geen krant meer open te slaan of je krijgt wel iets mee van de verbeten strijd om aandacht die gevoerd wordt. Het draait altijd om de mensen achter GeenStijl of de serieuzere evenknie The Post Online. Daarnaast nog wat marginale blogs welke gevuld van xenofobische praat, leugens en het verdraaien van feiten altijd kunnen rekenen op woorden van voor- en tegenstanders, maar uiteindelijk draait het altijd weer uit op eerstgenoemde. GeenStijl en The Post Online zijn, volgens de echte aandachtsverslaafden, de oorzaak van alle ellende. Niet alleen ellende, maar ook vuilspuiterij en dolken die in ruggen van alle tegenstanders gestoken worden. Ze worden beschuldigd van het inzetten van hun media om mensen zwart te maken en te stigmatiseren met de grootste ellende, iets waar ze soms ook gelijk in hebben. GeenStijl, The Post Online en de mensen achter die blogs zijn ook een ster in het beschuldigen van mensen, labels plakken op dingen die er niet horen en het hinderlijk bejegenen van hun onderwerpen. Dat is gewoon een simpele waarheid, je kan ervan houden en je kan het haten. Er is bij deze manier van journalistiek bedrijven geen tussenweg, je vind het mooi of het is de grootste troep die er bestaat. Zelf ben ik van de laatste groep, de manier van werken zoals deze door GeenStijl in het leven is geroepen is smerig, verderfelijk en een smet op de journalistiek. Het is de tokkie-manier om nieuws in de wereld te brengen. Het is logisch dat je daar iets van vind en over wil zeggen (doe ik tenslotte ook, dus waarom niet).
Toch houdt het een keer op. Een strijd voeren is één ding, de strijd zover doorvoeren dat het zinloos wordt ik ook mogelijk. Iedereen kent de strijd van FrontaalNaakt (Peter Breedveld) tegen zijn roze khmer. Hij is een voorbeeld van iemand die dusdanig ver is doorgeslagen dat de aandacht die hij krijgt nog het enige is waar hij het voor doet. Zijn strijd is niet meer een strijd tegen de mensen achter GeenStijl en The Post Online, maar een roep om aandacht over wat ze hem aadoen (of hebben aangedaan). Maar ik wil het niet over FrontaalNaakt en zijn strijd tegen de verhufterisering van de Nederlandse journalistiek hebben. Hij krijgt al genoeg poep over zich heen en heeft mijn mening daar niet bij nodig. Daarbij vind ik ook dat er een geluid moet zijn om de mensen achter GeenStijl, The Post Online en de rest tegenwicht moet bieden, al zou ik dat graag op een andere manier zien en niet door precies hetzelfde te doen als hetgeen waar je GeenStijl en consorten van beschuldigd. Maar zolang niemand zich echt geroepen voelt moeten we het maar met FrontaalNaakt doen.
Alleen is hij niet de enige. Voor hem gelukkig, maar voor de rest van de mensheid is het echt de vraag: Waarom? Met welke reden zou je in godensnaam iemand gaan verdedigen die zegt te strijden tegen de verhufterisering (op het internet en de Nederlandse journalistiek) door zichzelf op precies dezelfde hufterige manier op het internet te gedragen? Van iemand als EdgeofEurope (Rob van Kan) is het nog te begrijpen, zover ik begrepen heb zijn het vrienden van elkaar. Niet alleen op het internet, maar ook daarbuiten en voor vrienden neem je het gewoon op. Zeker als je vind dat je aan de goede kant van de medaille staat. Dan is de keuze snel gemaakt en ga je ook politieke stukken schrijven over de verhufterisering van journalistiek, politici en de maatschappij. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik liever de opinie van EdgeofEurope lees dan die van FrontaalNaakt, maar dat is iets persoonlijks. Toch heeft hij, net als FrontaalNaakt iets waardoor hij mij het gevoel geeft verslaafd te zijn aan aandacht. Een goed voorbeeld is zijn stuk tekst genaamd de betrouwbaarheid van marck burema, hierin wordt de hoofdredacteur van GeenStijl (beter bekend als Pritt) gefileerd door hem. Als je niets van de voorgeschiedenis weet is het een goed stuk tekst, duidelijke voorbeelden en goed onderbouwde mening, maar als je weet dat dit al jaren aan de gang is. Dat ze, ingegraven in loopgraven, om de zoveel tijd zo'n stuk tekst de wereld ingooien en op twitter elkaar helemaal het leven zuur maken dan ga je er anders naar kijken.
Er valt ook totaal niet te praten met deze mensen. Niet alleen EdgeofEurope of FrontaalNaakt zijn niet voor enige rede vatbaar, tegen ze zeggen dat ze de huidige hetze tegen ze zelf in de hand werken levert alleen maar kwade reacties op en de beschuldiging dat je wegkijkt, een nsb-er bent of nog veel erger. Het punt is dat het niet direct deze twee mensen zijn die dat roepen, maar weer de anonieme club twitteraars die achter hen aankomt. Ze blijven volharden in hun strijd, in hun vechtpartij tegen de verhufterisering van maatschappij, internet en de media. Daar doen ze ook alles voor en ze gaan er net zo lang mee door tot ze gelijk hebben. Of gelijk afgedwongen hebben, want de waarheid ligt in het midden. Maar het draait allang niet meer om de strijd, het draait puur om de aandacht die ze krijgen. Door GeenStijl aan te vallen, waar ze ooit een punt hadden om te doen, hebben ze zichzelf in de kijker gespeeld. Ze hebben een naam gekregen, een status op het internet. Het zal ze hier niet om te doen geweest zijn. Dit is een gevolg geweest van de goed-bedoelde strijd tegen de verhufterisering, maar wie met hufters gaat spelen kan erop rekenen dat de hufters het vuil gaan spelen. Wat ook gebeurt is..
Inmiddels kan je niet meer zeggen dat het ze te doen is om de strijd tegen verhufterisering. Het is een verslaving geworden, als je de reacties leest op twitter van de anonieme horde die achter FrontaalNaakt aanloopt dan kan je niet anders meer concluderen dat zij een graantje willen meepikken. Een korreltje van de bekendheid die FrontaalNaakt gegenereerd heeft voor zichzelf. Ze zullen de strijd ook nooit stoppen, omdat ze verslaafd zijn aan de aandacht die ze krijgen. Ze weten dat wanneer ze iets roepen over GeenStijl, The Post Online of één van de andere marginale (rechts-georiënteerde ) blogs dat ze op boze reacties kunnen rekenen. Zelfde met iets negatiefs roepen over de PVV op twitter, dat levert ze een stroom aan negativiteit op waar ze vervolgens helemaal los op gaan. Het gaat niet eens meer over de inhoudt, het gaat erom dat ze zoveel mogelijk (negatieve) aandacht weten te generen en daarmee hun gelijk forceren. Volg voor de gein iemand als DrsYell eens, iemand die het op de man spelen uitgevonden lijkt te hebben. Iets wat je niet tegen hem moet zeggen, vooral tegen hem zeggen dat hij zich als een hufter gedraagt en dat hij precies doet wat hij zegt te willen bestrijden levert een scheldkanonnade op waar honden geen brood van lusten. Deze mensen willen ook helemaal niet op hun tekortkoming gewezen worden. Net zoals een roker helemaal niet wil horen dat roken slecht voor de gezondheid is en verslavend is. Deze mensen zijn verslaafd aan de aandacht die ze krijgen met hun negatieve gedrag. Zoals de mensen van GeenStijl en dergelijke publiek generen door als een hufter door de maatschappij te stampen en rabiate stukjes te plaatsen.
We moeten ook stoppen met onze (goedbedoelde) pogingen om deze mensen te vertellen dat ze hun zaak schade toebrengen. Dat willen ze helemaal niet horen. Iemand die praktisch een jaar lang roept dat ze hem (of haar) kapot willen maken, omdat ze beweren dat hij (of zij) een wapenvergunning heeft is op zoek naar aandacht. Hetzelfde met de mensen die zeggen dat hun werkgever gebeld is, dat opdrachtgevers gebeld zijn en dat ze een hele stroom nare mails ontvangen. Daar kan je best tegen zeggen dat ze verantwoordelijk zijn voor hun eigen situatie of hun eigen wel en wee, maar dan gooien ze het "korte rokjes" argument (u weet wel, vrouwen lokken verkrachting uit door korte rokjes te dragen) in de wereld. Een volstrekt ridicuul argument natuurlijk, maar ze weigeren de hand in eigen boezem te steken. Dat ze zelf de hufters geworden zijn die ze zeggen te bestrijden, dat zien ze niet. En waarom zouden ze ook, als ze inzien dat ze zelf de hufter zijn en dat ze geworden zijn wat ze willen bestrijden krijgen ze geen aandacht meer. Aandacht, die blijkbaar hun leven zin geeft (want waarom zou je het anders zolang volhouden).
Het draait allemaal om de aandacht, de verslaving aan de aandacht die ze krijgen. Overigens heb ik nu het kamp van FrontaalNaakt belicht, maar aan de andere kant staat net zo goed een groep anonieme twitteraars aandacht te zoeken. Ook achter GeenStijl, The Post Online en dergelijke staan een club mensen die als enig doel lijken te hebben ruzie te maken met eerstgenoemde groep. Meestal zijn dit ook mensen die het gedachtegoed van de pvv hoog in het vaandel hebben en er niet vies van zijn zich rechts-extremistisch uit te laten over de islam. Het wordt nooit echt duidelijk of ze het allemaal echt menen of gewoon puur uit provocatie doen. Om de andere partij weer uit de tent te lokken, maar het maakt ook niet uit. Beide partij zijn met een half woord al uit hun tent gelokt en gelukkig voor beide partijen zijn ze niet vies van negatieve aandacht beide kanten op te strooien. En wij moeten het er maar mee doen, accepteren dat er een groep mensen is die extreem verslaafd zijn aan aandacht. Ik denk dat het de meest logische weg is, want negeren is beter dan ergeren.
Extra:
Bovenstaande tekst is een vervolg op de eerder geschreven tekst "Haters zullen haten". Voor als u meer informatie over de betrokken spelers wilt hebben kunt u daar ook even kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten