Het nieuwe jaar is inmiddels al twee dagen oud en de dagen beginnen weer te lengen, eindelijk. Voor de meeste mensen is het begin van het nieuwe jaar een goed moment om een retrospectief te maken van het oude jaar. Nu ga ik dat absoluut niet door, als je dat wil ga je maar al mijn oude postingen doorlezen. Daar staat genoeg in om een heel jaar bezig te blijven, maar er staat nog niet alles in.
Het oude jaar roerde op het laatste moment nog even de staart. Zo heb ik in de laatste week van vorig jaar de meest dodelijke blik van het jaar toegeworpen gekregen. Al was er niet eens meer sprake van toewerpen. Het was werkelijk een blik waarbij ik ter plaatse dood gewenst werd en het liefst op een manier die pijnlijk, langdurig en zeer naar was. Ik lachte, het maakte mijn hele dag. Ik hou er wel van om mensen op het verkeerde been te plaatsen en vooral als deze mensen in een werksituatie zitten. Daarom kan ik het ook niet laten om de situatie te delen met iedereen die het maar wil horen/lezen.
Ergens vorige week, of de week daarvoor, bevond ik mij op station Leiden Centraal om verder te reizen naar het pittoreske dorpje waar ik woon. Zoals gewoonlijk had ik weer veel te veel tijd om over te stappen waardoor ik mij genoodzaakt zag om even een rondje te lopen over het station. Eigenlijk ging ik even kijken of ik niet beter de bus naar huis kon nemen, maar dat laat ik even buiten beschouwing. Sommige dingen zijn gewoon niet interessant om te vertellen. Terwijl ik rustig mijn eigen zaken aan het benoemen was, uiteraard geheel in stilte, kwam er een jongedame op mij afgelopen. Je kent ze wel, klembord in de ene hand gehouden en een pen in de andere. Haar jas had een logo van een of andere stichting of bedrijf. Op dat moment was het mij nog niet duidelijk welke organisatie ze voor werkzaam was, maar ik had allang gezien dat ze mij a) iets wilde bekopen of b) geld uit mijn zakken wilde kloppen. Ze kwam dichterbij en inmiddels kon ik het logo op haar jas lezen. Ze was donateurs aan het zoeken voor de Kankerstichting en zag in mij waarschijnlijk een potentieel slachtoffer. Hoe mis kon ze het hebben....
"Meneer! Heeft u al goede voornemens voor het nieuwe jaar?" begon ze haar praatje. Ze keek mij onschuldig, maar gretig aan. Gretig naar het antwoord dat ik zou gaan geven. Ze had het hele gesprek waarschijnlijk al in haar hoofd voorgespeeld. Misschien had ze op deze manier al verschillende mensen in een donateurschap kunnen praten, alleen had ik geen zin om aan beide mee te werken. "Ja!" antwoordde ik. Haar blik ging van gretig naar verwachtingsvolle blijheid terwijl ik even deed of ik nadacht. "In het nieuwe jaar ga ik absoluut niet meer aan Goede Doelen doen!" Ik heb nog nooit iemand zo snel van gezichtsuitdrukking zien wisselen. Het was duidelijk dat dit niet het antwoord was waar ze zo desperaat op stond te wachten. Ze stamelde een beetje toen ze haar volgende vraag stelde. "Mag ik vragen... waarom niet?" Ik had haar duidelijk flink van haar stuk gebracht. Ik deed weer of ik nadacht. Op de een of andere manier had ik het idee dat het zo hoorde. Je denkt even na voordat je een weloverwogen antwoord geeft dat iemand flink van haar stuk kan brengen. "Nou..." begon ik: "Eerlijk gezegd vind ik Goede Doelen de grootste onzin die er bestaan." En met die woorden kreeg ik de meest giftige blik ooit toegeworpen. Ze wenste mij werkelijk een hele pijnlijke dood toen ze tussen haar tanden door sprak: "Dan zijn wij duidelijk uuitgepaat!" en om het kracht bij te zetten drukte ze haar dierbare klembord tegen haar borst. Ik lachte naar haar, wenste haar een hele goede jaarwisseling en liep weg. De lach bleef nog even op mijn gezicht zitten en de mensen om mij heen lachte mee. Ze zagen de vrolijkheid in mijn ogen.
Het oude jaar stond naast deze gebeurtenis ook in de afsluiting van mijn oude werk. Tien jaar heb ik gewerkt bij mijn oude werkgever en op de allerlaatste dag van het jaar werkte ik ook de allerlaatste dag aldaar. Het is een vreemde situatie om nog ergens te werken terwijl je weet dat je weggaat. Alles staat in het teken van afscheid nemen en weten dat je dingen nooit meer zal zien of doen. Daarom was het ook goed om dit precies op het laatste moment van het jaar te doen. Tenslotte is er geen betere tijd om aan een nieuwe baan te beginnen dan aan het begin van het nieuwe jaar. Ik ga ook nog maar niemand vuur uit de ogen laten schieten. Dat moet maar wachten tot later in het jaar. Nu staat alles nog in het teken van het nieuwe en afscheid van het oude. Allemaal de allerbeste wensen voor 2009 derhalve!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten