Voor de derde keer in mijn leven had ik de kans om Current 93 op een podium te zien. Uiteraard heeft deze kans zich wel vaker voorgedaan, maar dit zijn de keren dat ik er geen hele wereldreizen voor hoefde te maken en mijzelf moest wentelen in vreemde talen, valuta en omgevingsgeluiden. Drie keer heb ik de kans gehad om ze in een redelijke afstand van mijn woning te kunnen zien en twee keer heb ik dit mogen vervolmaken. De enige keer dat het niet gelukt is praten we gewoon niet meer over. Blijkbaar mocht het gewoon niet zo zijn en gelukkig ken ik ook niemand die dat optreden wel heeft gezien dus ik zal er maar niet rouwig om zijn.
Afgelopen zondag was de derde keer en waarschijnlijk ook de laatste keer aangezien meneer David Tibet beweerd de eerstkomende tijd niet meer te gaan optreden. Nu bedoeld hij met de eerst komende tijd zeer zeker een flink aanal jaar dus eigenlijk verwacht ik Current 93 nooit meer in een redelijke omgeving van mijn woonplaats te zien optreden. Meneer Tibet zal het ogenschijnlijk met mij eens zijn, maar laten we dat allemaal in het midden laten. We hebben de herinneringen nog en laten we die eens fijn gaan ophalen.
Tilburg was zondag de plaats om te zijn. Sinds de jaren tachtig had Current 93 niet meer in Nederland gestaan dus het was überhaupt al een bijzonder gebeurtenis dat ze nu op een Stoner-rock festival stonden, maar als ik je vertel dat meneer David Tibet door ze uitgenodigd was om een avond te verzorgen moet dat alles verklarend zijn. Daardoor stonden er naast Current 93 ook andere bands op het podium, tenslotte kan een festival-avond niet gestoeld zijn op slechts één band. Helaas genoeg voor ons hebben we door stompzinnge omstandigheden maar twee bands mogen aanschouwen. Iets wat ik niet geheel erg vond omdat ik het toch niet echt interessante bands vond. Later hoorde ik dat we ook niet veel aan Baby Dee en Skitliv gemist hebben, maar dat konden ze ook zeggen om mij een hart onder de riem te steken. Al zou ik Skitliv eigenlijk altijd wel willen missen, slechte metal is er al veel te veel in de wereld en daar wil ik ook zo weinig mogelijk naar kijken. Misschien moet ik de Connexxion wel dankbaar zijn voor het totale gebrek aan service en denkvermogen van hun chauffeurs. Al kan ik niet zeggen dat té vroeg langs de halte rijden en een andere bus de compleet verkeerde route laten rijden op dat moment leuke ervaringen zijn. Het heeft flink wat vervloekingen opgeleverd en ik ga daar zeer zekers nog even over klagen in de hoop er enige schadevergoeding voor de geleden inmateriele schade uit te kunnen slepen.
Tilburg dus, daar waren we naar onderweg. Tilburg ligt in brabant en hoe dieper we dat gebied binnendrongen des te irritanter werden de mensen in de bus. Sinds ik de ervaringen heb met de brabantse bevolking via mijn werk had ik al een gigantisch vooroordeel over brabanders, maar als je ze eenmaal van dichtbij meemaakt besef je dat de vooroordelen helemal geen vooroordelen zijn. Ze zijn allemaal waar. Daarom is het jammer dat Current 93 in dat totaal achtelijke gebied moest optreden, maar optreden deden ze en hoe!
Het was in één woord geweldig. Een paar oude nummers uit de late jaren tachtig begin negentig speelden ze, waarna bijna intergraal het laatste album gespeeld werd en als heerlijk toetje werd er ook nog een nieuw nummer de zaal ingeslingerd. De toegift bestond weer uit het inmiddels legendarische "Oh Coalblack Smit" en nog een nummer waar ik de titel van kwijt ben. Ik ga nu beweren dat ik het jammer vind dat ze de oude nummers als "Ach Golgotha (Maldoror Is Dead)" en/of "Locust" speelden. Hier had ik heel veel van verwacht, persoonlijk vind ik de oude albums van Current 93 nog altijd het betere werk maar dat kan ook door jeugdsentiment komen. Het zijn de albums waarmee ik opgroeide en mijn verzameling begonnen ben. Toch ben ik aan de andere kant blij ze nu eindeijk een keer live gehoord te hebben, maar het waren slecht schimmen van de glorie die ze op plaat hebben. De nummers van het album "Black Ships eat the Sky" waren daarintegen weer veel mooier dan op het album. Current 93 bestond deze keer uit negen mensen, waarvan vier gitaristen e dat was duidelijk te horen. Veel harder, veel bombastischer was het geluid. Er was weinig folk te herkennen aangezien het bijna post-rock werd wat er van het podium geslingert werd. Tongen zullen beweren dat dit kwam omdat ze op een stoner-rock festial stonden, maar die moetenmaar naar het komende album van Current 93 gaan luisteren. Ze gaan weer terug naar de roots, tenminste als ik de single-ceedee moet geloven die als tour-single verkocht werd. Vier nummer nummers van het komende album staan erop en die klinken veel, heel veelbelovend.
De rest van de bands vielen geheel in het niet bij het dik twee uur durende geweld van Current 93. Vooral doordat ik de eerste twee bands al gemist had met dank aan Connexxion, Hush Arbors twee weken geleden ook al gezien had en de nummers wel kende en Stephen O'Malley's Aethanor die als laatste optraden wel geloofde zonder ze gehoord te hebben. Het was een geslaagd avondje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten