Net heb ik de politie moeten bellen. Voor mijn buurman heb ik ze gebeld. Niet omdat hij het me vroeg maar omdat hij volgens mij helemaal gestoord geworden is. De hele middag hoor ik al geluiden uit zijn tuin komen. Licht gehamer, boren, schroeven en op een gegeven moment hoorde ik hem een hele tijd iets lassen. Nu besteed ik meestal totaal geen aandacht aan dit soort geluiden. Mijn buurman heeft als hobby brommers opknappen en maakt doorgaans dit soort geluiden. Soms harder, soms zachter maar er komt altijd wel ene geluid van kluswerk uit zijn tuin zetten. Wie ben ik dan om daar iets achter te gaan zoeken. Tot vandaag dan, vandaag kon ik gewoon niets anders dan er iets achter zoeken.
Ik was bezig mijn net gewassen handdoeken op aan het hangen toen ik een blik naar buiten wierp. Laat ik hierbij wel toevoegen dat ik mijn was altijd binnen ophang omdat ik gewoon geen zin heb om het buiten aan een lijntje te hangen. In mijn huis heb ik een kamer in gebruik die speciaal voor het ophangen van de was is. Hierin kan ik het wasgoed gewoon laten hangen aan het droogrek zonder dat ik het bij tijd en wijlen naar binnen hoef te halen. Ons ben gemakzuchtig weet je wel. Daarom was ik vandaag weer eens bezig om mijn handdoeken op te hangen. Ik wierp even een blik naar buiten om de wereld te aanschouwen en mijn buurman te begluren in zijn kluspraktijken. Alleen was ik niet voorbereid op wat ik zag.
Mijn buurman stond daar met zijn lasapparaat in de hand. Het mondstuk brandde alsof het een lieve lust was, maar hij was geen brommeronderdelen aan het lassen. In een tuinstoel zat zijn vrouw vastgebonden. Haar mond en groot gedeelte van haar wangen waren bedekt met ducktape of iets dat daar heel erg op leek. Het was duidelijk dat deze tape bedoeld was om haar schreeuwen te smoren tot een zacht gemompel. Ze was compleet naakt, zo naakt als je je buurvrouw niet wil zien of je moet een buurvrouw hebben die een lust voor het oog is om aan te zien, maar dan wil je haar nog niet in deze positie zien. Haar linkerborst was een grote geblakerde vlek op haar lichaam. Het was duidelijk de buurman deze langdurig bewerkt had met het lasapparaat. Elders op haar lichaam waren ook verbrandde plekken te zien. Haar benen zaten vol met zwarte, rode plekken en ogenschijnlijk pijnlijke blaren. Haar buik was een grote rode vlek alsof hij met het lasapparaat even eroverheen gestraald was. Ik kon de pijn in haar ogen zien. Ze was duidelijk nog bij bewustzijn en ze leek met haar ogen te smeken of het mocht stoppen.
Niemand verdiende zo'n behandeling. Wat ze ook gedaan mocht hebben. Mijn buurman is niet het type om uit zichzelf helemaal gestoord te raken. Iets moest hem getriggerd hebben, maar wat...? Dat schoot even door mijn hoofd, maar plots zag ik de buurvrouw naar mij kijken. Ze zag mij neerkijken op het tafereel dat onder mij plaatsvond. Ze zag dat ik kon zien dat haar man haar aan het martelen was en ze leek te smeken om hulp. De buurman merkte niets op, net als mijn blik die van mijn buurvrouw kruiste zette hij het lasapparaat op haar andere borst. Een gigantische pijnscheut moest door haar lichaam gaan, ze sloot haar ogen en het moment van oogcontact dat we hadden werd verbroken. Ik stond als vastgenageld bij het raam. Even wist ik niet wat is moest doen. Heel even en toen rende ik naar beneden om de politie te bellen.
De stem aan de andere kant van de lijn leek bijna niet te geloven wat ik haar vertelde. Ik zei nog tegen haar dat ik het ook niet kon geloven, maar inmiddels de geur van verbrand vlees mijn huis binnendrong. Ik wist gewoon dat het echt waar was. Ik kreeg te horen dat er een wagen gezonden zou gaan worden. Twee agenten zouden polshoogte komen nemen. Inmiddels zit ik af te wachten tot ze komen, al hoor ik nog geen sirenes afgaan en dichterbij komen. Ze zullen wel komen op de stille manier om de buurman niet af te schrikken of om de buurt te alarmeren. En zo zit ik rustig verder te denken tot ik me realiseer dat ik hun dochter ook al enkele weken niet meer gezien heb. Mijn buren hebben een dochter van dik in het zestiende levensjaar, als ze al niet ouder is dus het kan makkelijk dat ze elders is gaan wonen. Ik let eigenlijk nooit op mijn buren. Hun wel en wee zal mij om het even zijn, maar nu ik net mijn buurman zijn vrouw heb zien martelen ga ik opeens heel anders naar ze kijken. Opeens zijn alle kleine dingen heel belangrijk.
Twee weken geleden was mijn buurman bezig om vleesspiezen te barbecueën. Het rook heerlijk en dat zei ik ook tegen mijn jongste telg aangezien hij vond dat het nogal raar was om vlees boven open vuur te verbranden. Mijn buurman bood mij hierop een van de vleesspiezen aan. Een aanbod wat ik uiteraard niet afsloeg aangezien ik altijd wel van een lekker stukje vlees hou. Daarbij was het net lunchtijd dus kwam het ook mooi uit. Inmiddels heb ik een beetje spijt dat ik het vlees opgegeten was. Niet dat het vies smaakte of iets dergelijks, in tegendeel juist het was een heerlijke spies met een goed vlees eraan, maar ik durf bijna niet na te denken over waarvan de spies gemaakt is geweest. Nu ik mijn buurman doodleuk zijn vrouw in de tuin heb zien martelen kan de vleesspies van werkelijk alles gemaakt zijn. Werkelijk alles! En het feit dat ik hun dochter al enkele weken niet gezien heb helpt totaal niet mee.
De politie is net gearriveerd. Ze zijn gelukkig niet zo debiel geweest als de agenten in Pernis waar ze doodleuk buiten gaan wachten tot er versterking komt. Deze agenten zijn wat voortvarender aangezien ze gelijk de tuin binnengestormd zijn en mijn buurman nu op zijn buik in de tuin ligt. Volgens mij hebben ze ook een ambulance gebeld want nu hoor ik wel gillende sirenes deze richting opkomen. Tenminste ik hoor meerdere sirenes, waaronder een ambulance. De andere zal wel een extra politiewagen zijn om mijn buurman in af te voeren of iets dergelijks. Dat zal mij eigenlijk worst zijn. Ik ben blij dat mijn buurvrouw uit de klauwen van die gek is gehaald. Door het geopende raam hoor ik mijn buurman hard schreeuwen naar de politie-agenten: "Leugens, leugens, het zijn allemaal leugens!!" Ik denk alleen niet dat iemand hem zal geloven. Ik zou het in ieder geval niet geloven als ik het tafereel zo bekijken, maar ik kijk nu niet meer. Het is me teveel om nog aan te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten