Met mijn pols sla ik hard op het lichtknopje. Niets gebeurt er, het licht schiet niet aan zoals mijn intentie was. Ik druk nog een keer op het knopje. Een droge klik weerklinkt, maar de kamer blijft net zo duister als enkele ogenblikken daarvoor. Ik haal het lichtknopje heel hard heen en weer in de hoop dat het licht opeens beseft dat ik het tracht aan te doen. Dat er misschien een zekeringetje ergens onderweg weer vastschiet wat eerder losgegaan was. Iets moet er gebeuren, maar er gebeurt helemaal niets. De duisternis blijft voortduren.
Ik vraag me af wat er gebeurt is. Gisterenavond gaf de lamp nog een perfect schijnsel. De lamp brandde zoals hij dagen daarvoor ook al brandde. De duisternis verdrijvend zodat ik de spullen in de kamer kon aanschouwen. Niet dat ik dat nodig had, ik wist elk dingetje in de kamer te staan. Zelfs een perfecte beschrijving te geven zonder dat ik er naar hoef te kijken. Maar op dit moment zou ik graag willen dat ik de spullen gewoon kan zien. Ik zou graag uit de duisternis genomen willen worden. Ik druk nog een keer op het lichtknopje. Weer klinkt de droge klik door de kamer terwijl er helemaal niets gebeurt.
Zou het misschien aan mijn hand liggen? Of aan het feit dat ik de lichtknop beroerde met mijn pols? Ik was natuurlijk niet echt respectvol naar het knopje, naar het licht in het algemeen. Ik nam het aan voor lief, voor een ding. Een gebruiksvoorwerp dat niet meer waarde heeft als een leeg pakje drinken dat nog niet in de prullenbak ligt. Ik had het natuurlijk nooit met mijn pols moeten aanslaan. Daarmee heb ik de boel beledigd. Dat moet wel. Ik heb het licht beledigd waardoor het niet meer voor mij wil schijnen. Het wil mij in het donker laten staan om mij een les te leren. Ik weet zeker dat het zo zit. Ik heb het allemaal voor lief genomen. Ik heb mijn wereld als iets gewoons beschouwd en niet gezien hoe alles samengrijpt om het mij naar de zin te maken. Ik moet gewoon weer gaan zien dat dingen niet gewoon zijn, gebruiksvoorwerpen die er zijn om de wereld makkelijker te maken. Dingen die ook respect verdienen. En nu hoop ik dat het helpt. Vooralsnog sta ik flink in het donker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten