Met een pijnlijke lip werd ik vanochtend wakker. Op de een of andere manier was er een tand door mijn lip gekomen en mocht ik ontdekken dat deze er nog steeds in zat. Heel voorzichtig tilde ik mijn onderlip van de tand die zich er ingeboord had. De metalige smaak van bloed stroomde mijn mond in. Een warme gloed of meer een stroom kwam uit mijn lip zetten nadat ik de tand verwijderd had, maar gelukkig nam deze stroom zeer snel af. Ik ben nog steeds blij dat zaken als lippen vrij snel genezen of in ieder geval zeer snel ophouden met bloeden. De smaak van bloed op de tong is niet een aangename smaak. Daarbij ben ik wel eens gruwelijk misselijk geweest omdat er teveel bloed in mijn maag terecht gekomen was. Een ervaring die ik liever niet herhaald zag.
Ik liep naar de spiegel om de schade te bekijken. Voor mijn gevoel was mijn lip drie keer het normale formaat geworden en moest ik wel rondlopen met een gigantische bal op mijn gezicht. De spiegel was gelukkig wat vriendelijker. Mijn lip had absoluut een zwelling aan de linkerkant, maar vreselijk groot was deze niet. Ik wreef met een vinger over de zwelling waardoor er weer de smaak van bloed mijn mond in golfde. Het bleef bij slechts één golf van die metalige smaak, zo gauw de eerste druppels mijn smaakpapillen raakten trok ik mijn vinger weer weg. Ik gruwel nog steeds van de gedachte aan de misselijkheid uit het verleden. Ik keek nog een keertje goed naar mijn lip. De zwelling was tot de volle wasdom gekomen, rood en redelijk flink. Een klein balletje aan de linkerkant van mijn mondhoek. Ik zat er nog even aan te denken om iets kouds er tegen te drukken. Koude laat de zwelling slinken heb ik uit ervaring en overlevering geleerd, maar daar moet je wel even de tijd voor nemen. Tijd die ik vanochtend werkelijk niet had.
Ik liet het erbij en deed het licht in de badkamer weer uit. Duisternis omvatte mij in de donkere gang en ik liet de dag verder beginnen. Mijn lip mocht dan gezwollen zijn, het neemt niet weg dat de wereld gewoon verder draait. Inmiddels begint de ochtend al aardig te vorderen en bloed mijn lip geheel niet meer. Soms voel ik even met mijn tong aan het gezwollen stuk. Ik kan precies voelen waar mijn tand mijn lip binnengegaan is. Er hangt zo'n klein stukje vel los wat ik een beetje heen en weer kan bewegen. Het heeft een hypnothiserende werking op me. Ik moet er bij tijd en wijlen aanzitten. Gewoon even mijn tong in het gat steken en het losse velletje even omhoog halen. Gelukkig bloed het absoluut niet meer, anders zou ik het niet kunnen doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten