Het volgende is meer een notitie aan mijzelf en een goede raad aan het nageslacht. Vandaag ben ik maar weer dan eens op de feiten gedrukt dat een scheiding veel langer door werkt dan je eigenlijk lief is. Inmiddels is het al meer dan een jaar geleden dat ik besloot de stekker uit mijn huwelijk te trekken omdat het gewoon niet werkt, voor mij niet, voor mijn ex niet en uiteindelijk ook voor de kinderen niet. Stoppen was nog de enige oplossing die ik kon zien en tot op de dag van vandaag ook zie, maar dat is inmiddels allemaal sloot onder een brug.
Totaal niet interessant derhalve, de scheiding is uitgesproken, de inboedel is verdeeld en de omgangsregeling met de kinderen is geregeld. Verder valt er ook niets over te zeggen. Het leven ging weer door, alleen werd het een leven na een huwelijk. Het leven van een gescheiden ouder. Van het weekend of eigenlijk pas zondag kwamen de gevolgen van dit feit naar voren.
Niet lang nadat het huwelijk op de klippen gestrand was besef je jezelf weer dat het leven doorgaat. Je gaat rustig proberen om het leven alleen verder op te pakken en uiteindelijk komt de liefde weer om de hoek kijken. Je krijgt een nieuwe relatie en daar is ook geheel niets mis mee. In tegendeel juist, wanneer je weer de liefde kan toelaten betekent het dat je weer open durft te staan voor het leven. Dat je weer geleerd heb van de gemaakte fouten en opnieuw een poging durft te ondernemen om nieuwe fouten te maken. Tenslotte heb je geleerd van je vorige relaties, van de narigheid waardoor je huwelijk is stuk gelopen en dat is in ieder geval een weg die je niet nogmaals gaat bewandelen. Je glimlacht het leven weer tegemoet en dat is goed voor iedereen. Goed voor jou, voor je nieuwe relatie en vooral goed voor de kinderen.
De blijdschap van een nieuwe relatie brengt ook een hele grote valkuil met zich mee. Daar werd ik vandaag met heel veel stelligheid van op de hoogte gebracht. Iedereen die zichzelf net verloren is in de verliefdheid wil natuurlijk de nieuwe geliefde aan jan en alleman gaan voorstellen. Dat is de glorie van liefde en de daadwerkelijke overwinning waarmee je kan zeggen dat je het leven weer aandurft en naar de toekomst kijkt. Daarbij heb je ook de verantwoording voor je twee oogappels, de kinderen uit je stukgelopen huwelijk en zij moeten natuurlijk ook deelgenoot worden van de nieuwe liefde in het leven. Ik kan je zeggen dat je niets liever wil dan de nieuwe liefde voor te stellen aan je kinderen. Mijn kinderen zijn het belangrijkste in mijn leven en zij wil je natuurlijk ook voorstellen aan de nieuwe belangrijkste persoon in je leven. Het liefst zo spoedig mogelijk. Iets meer menselijks is bijna niet voor te stellen.
Alleen blijkt maar weer eens dat het helemaal geen goed plan is om té hard van stapel te lopen. Nu is mijn relatie nog geheel solide, stevig en absoluut op weg om héel langdurig te zijn, aan de andere kant van de ouderlijn is het een ander verhaal. Jammerlijk is de relatie van mijn ex na ongeveer een half jaar en een beetje tot een abrupt einde gekomen. Zoals ik al eerder gezegd had wil je niets liever dan je nieuwe liefde voorstellen aan de meest belangrijke personen in je leven. Mijn ex is hier ook geen uitzondering, ook zij had haar nieuwe vriend aan de kinderen voorgesteld en hun levens steeds meer laten verweven. Tot afgelopen zondag toen de relatie die ze hadden tot een einde kwam. Hierdoor kwamen de kinderen opeens voor de geheel onvrijwillige keuze te staan waarbij ze iemand die ze vrij intensief zagen plots niet meer langskomt. Eigenlijk is het helemaal geen keuze geweest, de kinderen hebben nooit een keuze gehad. Ze werden geconfronteerd met een nieuwe liefde, zagen deze op regelmatige basis en opeens krijgen ze te horen dat deze niet meer komt. Dat komt hard aan.
Stompzinnig genoeg moet er eerst iets gebeuren voordat ik me ge realiseren dat de kinderen ook individuen zijn, dat ze ook gevoelens hebben en dat de keuzes die ik maak in mijn eigen leven ook gevolgen hebben voor mijn twee telgen. De keuzes die ik in het afgelopen jaar gemaakt heb kan ik niet meer terugdraaien en dat is ook helemaal niet nodig. Maar ik weet nu wel dat de kinderen heel veel uitleg nodig hebben. Dat ik ook rekening met hun gevoelens moet houden en beslissingen die mijn leven op z'n kop zetten niet te licht moet nemen. Gelukkig zal ik nooit meer een beslissing té licht nemen omdat dat juist een van mijn fouten in mijn vorige relaties was. Daar zit ik dus wel veilig, maar toch is het goed om in het achterhoofd te houden. Toch is het goed om in de toekomst nog eens op terug te kijken. Vandaar dat ik dit relaas neerschrijf. Voor mijzelf, voor mijn nageslacht en voor iedereen die het verder kan interesseren en wenst te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten