Taakontwijkende activiteiten

Gisteren had ik eigenlijk ingeruimd om iets aan mijn administratie te gaan doen, maar de dag had besloten om mij geheel andere activiteiten te laten ondernemen. Nu heb ik de vreemde gewoonte om voordat ik aan mijn administratie en ander papierwerk begin eerst even uitgebreid te gaan douchen. Waarom ik dit doe weet ik niet, maar ik kan er niet tegen om zonder gedoucht te hebben aan deze taken te gaan zitten. Uiteraard douche ik wel vaker, want zo vaak doe ik mijn administratie ook weer niet. Eigenlijk is dit iets wat ik maar één keer per maand doe en verder laat ik mijn papierwerk altijd groeien tot een kleine hoop voordat ik deze weer wegwerk. Maar er moet en zal gedoucht worden voordat ik er aan begin. Gisteren dus ook.

Ik stond heerlijk mezelf te zijn onder een warme straal water en was net bezig mijn haar te wassen toen ik bedacht dat ik mijzelf nog niet gewassen had met doucheschuim (of hoe het ook mag heten, zo noem ik het in ieder geval) Nu stond ik toch nog onder de douche dus was er nog geen schaap over de dam verdwenen. Het was niets ergs dat ik mijzelf nog moest wassen. Het werd gewoon de volgende activiteit die ik zou ondernemen en dat deed ik ook. Schuim verscheen overal, op mijn benen, mijn buik, mijn borstkas en zo verder. Ik deed het grondig en ik deed het goed. Als je aan de administratie gaat beginnen is het zaak om goed schoon te zijn en lekker te ruiken naar het doucheschuim. Eigenlijk is het gewoon een soort uitstellen aangezien ik het doen van mijn administratie een zeer naargeestig en vervelend klusje vind, maar als je onder de douche staat ga je dat absoluut niet aan jezelf toegeven. Gisteren was ik niet veel beter, dat ik het nu wel een soort van toegeef is alleen maar omdat ik niet meer aan het douchen ben.

Al wist ik mijn uitstelgedrag gisteren wel zo te draaien dat ik helemaal niet meer aan mijn administratie toegekomen ben. Terwijl ik mijn buik aan het insoppen was bedacht ik me opeens dat mijn navel ook wel uitgebaggerd kon worden en voor ik het wist had ik mijn wijsvinger diep in mijn navel gepropt. Ik draaide een paar keer en voelde allerlei ingebeelde stukjes stof loskomen waarna ik probeerde deze te verwijderen. Alleen moest ik tot mijn grote schrik constateren dat mijn vinger compleet vacuüm vastgezogen zat in mijn navel. Ik kon geen kant meer op, op de een of andere manier was ik zover mijn navel ingedoken dat alle lucht eruit geduwd was en mijn vinger er niet meer uit wilde. En daar sta je dan, compleet schoon en gereinigd maar nog maar een hand die ik vrijelijk kon bewegen. Mijn andere hand kon ik nog gebruiken om mijn buik te kietelen, maar daar hield het ook mee op. Daarbij is jezelf kietelen een nogal zinloze bezigheid aangezien het totaal niet kietelt en dus ook niet leuk is. Ik wilde gewoon mijn vinger weer terug en begon met zachtjes te trekken. Heel voorzichtig trok ik met mijn hand tot ik werkelijk niet verder meer kon vanwege het licht ongemakkelijke gevoel van pijn dat mijn navel uitstraalde. Nu kan ik beter zeggen dat het ontzettend zeer deed aangezien ik al flink met mijn vinger in mijn navel gedraaid had en het trekken best hard deed omdat ik eigenlijk in paniek begon te raken.

Na tien minuten was ik er wel achter dat ik zo vast zat dat ik op eigen kracht er niet meer uit zou komen. Ik moest hulp erbij halen, maar eerst onder de douche uitkomen. Dat was toch een van de makkelijkste taken die er was. Gewoon met mijn vrije hand de kranen dichtdraaien en voorzichtig een poging tot afdrogen doen. Op zich ging het aankleden ook wel aardig. Tenminste met één hand een broek aandoen is best te doen, vooral als je de beschikking tot een bed hebt om op te liggen. Anders zou het waarschijnlijk een flink pijnlijke bedoening geworden zijn, al deed het nu ook al flink pijn maar dat terzijde. Die pijn was er al van het trekken en draaien aan mijn navel. Met mijn broek aan ging ik op zoek naar mijn telefoon. Ik moest iemand bellen die mijn kon helpen en het liefst iemand die niet heel hard begon te lachen als ik het verhaal vertelde. Jammer genoeg lacht iedereen als ik het vertel, maar dat had ik alleen niet van iemand bij de doktersdienst verwacht. Misschien had ik ook beter iemand anders kunnen bellen alleen vond ik dit probleem zo medisch dat ik alleen op de doktersdienst kon komen. Ik vertelde dat ik met mijn vinger vastzat in mijn navel en als antwoord kreeg ik een harde schaterlach. Ik voelde wat schaamrood opkomen, maar ergens gaf ik ze ook wel gelijk. Als ik dit verhaal te horen zou krijgen zou ik ook héél hard gaan lachen. Gelukkig geloofde ze me wel en zeiden mij toe een dokter langs te sturen. Alleen konden ze geen tijd aangeven wanneer hij er zou komen omdat het niet echt een spoedgeval was. Ik kon rustig gaan afwachten.

Drie uur later werd er aangeklopt en kon ik de dokter binnen laten. Ik kan best zeggen dat het de langste drie uur van mijn leven waren, al kon ik deze wel vullen met televisie kijken en mijzelf stierlijk vervelen. Na een grote glimlach van de dokter doorstaan te hebben toen hij het probleem zag ging hij aan de slag. Met een beetje vaseline en waarschijnlijk een hoop geluk had hij binnen vijf minuten mijn vinger uit mijn navel gekregen. Een flinke rode kring om mijn navel heen was de enige getuige die overbleef. Ik kreeg een zalfje om de ergste pijnlijkheid te verlichten en de dokter ging weer verder naar de volgende patiënt. Waarschijnlijk zal dat iemand met een minder lachwekkend en meer levensbedreigend probleem geweest zijn, maar dat heb ik maar niet gevraagd. Ik was weer bevrijd uit mijn ellendige situatie en mijn administratie was nog steeds niet gedaan. Laat ik er nu maar eens aan beginnen eigenlijk, maar eerst douchen anders kan ik er niets mee.