Soms mag ik graag denken dat ik een leven heb. Dat is gelukkig ook zo, anders waren deze teksten zo saai geweest. Natuurlijk kan ik wel weer een verhaal gaan ophangen over mijn bus- en treinreizen, al heb ik er daar ook nog wel genoeg van te vertellen. Zo zat ik laatst in de trein toen er schuin tegenover mij een meisje, zeg maar jonge dame ging zitten. Nog voor de trein vertrok trok ze een MacBook uit een tas. Volgde met een schrijfpad en begon alles op, zo niet aan te zetten. Duidelijk een student van een of andere Grafische Academie. Ik besloot eens te gaan kijken met welk talent we hier te maken konden hebben. In ieder geval een student met genoeg geld om die dure rommel te kunnen te betalen en niet genoeg intelligentie om er zuinig op te zijn. Ik was benieuwd. Helaas genoeg werd in bewaardheid in mijn vrees. Ze was ontzettend middelmatig. Net genoeg creativiteit om op een Grafische Academie te komen, maar lang niet genoeg om ergens in de top te verschijnen.
Ze was duidelijk heel druk bezig om een presentatie-folder te maken voor een of ander product. Achtergrondje met een gebouw en mensen terwijl er aan de andere kant een gebouw ronddwaald. In het middel de gebruikelijke gekleurde balk waar de tekst in moest komen. De jonge dame ging daar voorvarend mee aan de slag. Haar schrijfpad zorgvuldig geplaatst op haar schoot begon ze de tekst te schrijven, veranderen, gekleurde balk groter maken, het gebouw laten verdwijnen, herverschijnen en weer de tekst aanpassen. Het was zwaar ergelijk om te zien. Ik kon er niet meer tegen en sprak haar aan: "Het wil niet echt lukken, hé?" Verschrikt keek ze op en keek ze me aan. Haar reebruine ogen vol verrassing en verwarring. "Je folderding.." ging ik verder. "Daar lukt het toch niet mee?" Ik wees in de richting van haar MacBook. "Maar het is ook niet zo lagisch" continueerde ik mijn beginnende relaas. "Het is zo standaard dat je alleen maar naar de reclames in de krant hoeft te kijken dat er massa's mensen zijn die het al beter kunnen dan jij." Ik zette mijn hand onder mijn kin terwijl haar blik nog meer verbazing begon uit te stralen. "Dat gebouw bijvoorbeeld dat maar verschijnt, verdwijnt en toch maar terug mag komen. In elke zichzelf respecterende folder staat zo'n gebouw en dan ziet het eruit als een gebouw waar je graag wil wonen. Niet als een toren die duister wegdrijft in een mist van bruine waas. Alsof het kleurvlak afgegeven heeft op de foto. En de tekst... Die heb je nu al zo vaak aangepast dat je niet eens meer weet wat je de eerste keer heb neergezet. De eerste woorden die je had moet laten staan, omdat het je beste woorden waren. Die ben je nu kwijt. Gewoon weggegooid waardoor je nu zit met een brei van woorden waar geen normaal mens wijs uit kan worden. Maar het is het beste wat je kan doen."
Ik leunde achterover op dit punt in mijn relaas. De jonge dame wist werkelijk niet meer waar ze moest kijken. Ik kon er ook wel begrijpen. Ze dacht even ontzettend interessant te zijn met haar MacBook en haar creatie van een folder terwijl ze haar schrijfpad op haar schoot hield. Maar nu komt er een of ander geinpochem op gymschoenen (had toevallig mijn AllStars aan) haar vertellen wat ze eigenlijk allang weet. Ik kon maar beter verder gaan. "Je bent gewoon middelmatig. Je zal nooit verder komen dan een of andere schrijftafel in het beroep dat je ambieert. Uiteraard zal je lekker creatief op een reclamebureau terecht komen, maar er zal nooit een prijs op jouw tafel komen. Nooit een promotie hogerop. Altijd maar die schrijftafel waar je je middelmatigheid mag botvieren." Eigenlijk had ik best medelijden met haar. Wie was ik om haar de waarheid te vertellen, maar de geest was los. Het was eruit voor ik er erg in had. Ik keek me met een mengeling van boosheid en verrassing aan en net voor ze wat kon zeggen stond ik op. Zette mijn muziek aan en liep naar de deur. We waren in het station aangekomen. Misschien had ik haar nog moeten groeten. Haar toch een goedendag wensen, maar ik denk niet dat ze dat op prijs gesteld had. Toch weer een verhaal over treinreizen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten