De dogma's vandaag

In een ververleden ver van mij vandaag verzon ik de groepering Dogma 40-45 met de bedoeling hier ooit iets mee te gaan doen. Het was op een Wave Gothic Treffen dat ik de eerste grondbeginselen van Dogma 40-45 voor het eerst publiekelijk maakte en hiermee de eerste reacties probeerde uit te lokken. Nu was in eerste instantie om van de organisatie niets meer dan een platform voor het verzamelen van extremen binnen de samenleving. Eigenlijk was de eerste doelstelling het verzamelen en in discussie brengen van extreme ideeën binnen onze samenleving. Dat was toen.

Inmiddels is Dogma 40-45 verder gerijpt in mijn hoofd. Ik realiseerde me later dat het verzamelen en in discussie brengen van extreme uitingen en ideeën in onze samenleving totaal geen voedingsbodem zou kunnen hebben. Extreme ideeën kunnen niet met elkaar in discussie gebracht worden omdat ze nooit tot een compromie of überhaupt een volwaardige manier van praten tot elkaar kunnen komen. Beide kampen ziet de ander als vijand en zijn niet in staat op een normale manier te praten tegen de ander. Alleen de mensen die hun naar de mond praten kunnen rekenen op normale manier van spreken, tegen elkaar zou het niet meer dan een ordinaire internetoorlog worden. Iets waar ik bij nader inzien totaal geen zin had en Dogma 40-45 verdween in de vriezer. Ik durf het niet eens meer koelkast te noemen aangezien ik het per onmiddellijke ingang doodverklaarde.

Maar Dogma 40-45 is weer terug, in een gehele andere vorm. De doelstelling is helemaal veranderd naar een veel ouder idee dat ik had. Eigenlijk is het gebaseerd op een uitspraak van goeroe Timothy Leary die eens stelde dat mensen na hun veertigste gevaarlijk worden. Mensen die hun veertigste levensjaar bereikt hebben raken verstrikt in hun starre denken, aangezien naar mate iemands geest zich ontwikkeld de flexibiteit die adolecenten en jong volwassenen nog hebben steeds meer begint vast te roesten in patronen. Met het veertigste levensjaar is deze verroesting tot een star patroon geworden en kan men niet meer denken zoals men vroeger kon. Het denken verrechts zich, vrijheidsdenken wordt omgezet in maatschappij-verantwoord denken en men probeert elke vorm van vrij denken te smoren in regels en wetten. Zoals Leary zei "Veertigers zijn de mensen met gevangenissen, handboeien en maken hier gebruik van door wetten toe te passen die door andere veertigers opgezet zijn" Ik gebruik zijn woorden een beetje vrijelijk, mar het komt daar ongeveer op neer.

Het dogma van de veertiger is niet alleen het verstarren van het denken, het is nog meer. Waar de geest eerst openstond voor andere mensen en hun problemen kunnen deze plotseling doodvallen. Een veertiger zal in eerste instantie willen zorgen voor de eigen persoon en de geliefden in de omgeving, terwijl dezelfde persoon in de adolesente vorm nog een maatschappij-kritische houding durfde aan te houden. Zelfs ten koste van de eigen persoon en verworvenheden. Een veertiger zal altijd eerst behouden zijn naar de verworvendheden voordat er ook maar een maatschappij-kritisch woord over de lippen komt. Maar er zou geen dogma zijn als dit het enige was, niet elke veertiger verstart in het denken. Soms blijkt er iemand in de maatschappij op te staan die wel de verworvenheden durft op te geven om problemen in de maatschappij aan de kaart te stellen, die wel durft in te zien dat er misstanden zijn of gewoon dingen aan de kaak steld waarmee de veertiger het niet mee eens is. Dit alles zonder na te denken over de plaats in de maatschappij en zonder angst het opgebouwde imago te schaden. Deze veertigers vormen het dogma waar Dogma 40-45 een platform voor wil zijn.

Maar de letters 40-45 hebben ook een klank die ruikt naar de tweede wereldoorlog. Iets waar ik totaal niet omheen kan en zal willen gaan. De letter 40-45 zijn opzettelijk gekozen om naar deze periode te wijzen omdat hier ook het dogma van de veertiger in voorkomt. De tweede wereldoorlog was een verschrikkelijke periode, vele misstanden uit de menselijkheid zijn in een hele korte periode waarheid geworden. Massa's mensen zijn in vernietigingskampen ten dood veroordeeld en vonden deze daar ook. Het was een periode die nooit meer terug mag komen, maar toch heeft deze periode ook zijn goede kant gehad. Hiermee weer het dogma terug roepen in Dogma 40-45. Maar waarom zou ik de verstarring van de veertiger willen samenbinden met de goede kanten van de tweede wereldoorlog?

Goede vraag. Het antwoord is wat moeilijker. Persoonlijk ben ik een tegenstander van de democratie. Ik kan me niet voorsteller dat een verstarde veertiger een weloverwogen keuze kan maken over het welzijn van zijn medemensen. Daarom vind ik dat er één leider moet opstaan die de keuzes voor de bevolking maakt, niemand kan meer kiezen maar de keuzes worden voor de persoon gemaakt. In de tweede wereldoorlog bleek deze manier van werken tot genoegen van de bevolking goed te werken. De leider bracht het land van de rand van de afgrond uit tot een welvarende natie die kon wedijveren met de rest van de wereld. Een goed leider kan dat, alleen zonder misbruik te maken van de toebedeelde macht. Eigenlijk zou er een manier van regeren zoals in het oude Rome moeten komen. Een groot leider die alle macht heeft, maar uiteindelijk wel door het volk op die plek verkozen kan worden. Een regeerperiode van vier jaar waarbij de leider alle macht heeft om de keuzes voor het volk te maken en na die vier jaar kiest het volk weer een andere grote leider. Een dogma zonder weerga, maar wel eentje waar ik achter wil staan.

Een verstarde veertiger alle macht toebedelen zoals ze die in de tweede wereldoorlog hadden is ook niet mijn idee van een ideale wereld, maar de democratie waarin we nu leven maakt nog veel minder goed. De vele verstarde veertigers die nu de ultime macht in handen hebben maken meer kapot dan slechts één man zou kunnen doen. Dogma 40-45 wil zich inzetten om een dictoriale staat te bereiken. Eén man zal de leider zijn en het volk zal die leider kiezen!

Tot die tijd kunnen we discusseren op het Dogma 40-45 Forum. Binnenkort maak ik de lay-out hiervan wel even tot eentje die er beter bij past. Veel plezier.