Bij de bushalte sprak ik een man aan die met zijn hondje liep te wandelen. "Meneer, uw hond is dood!" riep ik naar hem. Hij keek me aan. "Nee hoor, er is niets met hem aan de hand. Ik ben pasgeleden nog bij de dokter geweest en Fifi is piccobello in orde." Aan zijn riempje hing een hondvormig ding waar de maden uitkropen en vielen. Een spoor van lijkvocht gaf aan waar de man zijn voormalige hond voortgesleept had. Het was zo'n klein hondje geweest, misschien wit of grijs maar dood was hij zeer zeker.
Waarschijnlijk gestorven aan slechte naamgeving, Fifi is een naam die geen enkele hond in deze moderne tijden zou moeten krijgen. Maar de man was het er niet mee eens, zijn antieke en fermenterende hond kon waarschijnlijk oud genoeg zijn om als een van de eerste Fifi te heten. Ik kon hem hierin niet tegenspreken, mijn bus kwam net aanrijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten