Zo heb ik ook nog een paar nieuwe schoenen gekocht. Dat was ongeveer in dezelfde periode als ik rondliep met kip in den spreekwoordelijke krop en uiteraard was ik daar niet alleen in, maar dat is een ander verhaal. Vandaag heb ik schoenen gekocht. Niet letterlijk vandaag, maar vandaag ga ik net doen alsof ik nieuwe schoenen heb gekocht. Nu is dat ook wel waar, ik heb echt nieuwe schoenen gekocht maar dat was afgelopen weekend. Dat telt vandaag eigenlijk niet meer mee, mits ik niet net over mijn nieuwe schoen struikelde.
Nieuwe schoenen dus. Die heb ik gekocht. Ik moest ook wel want de verkoopster van de schoenen weigerde ze mij mee te geven voordat ik een bepaald geldbedrag overhandigde. Ik pinde het, dat was haar om het even. Niet veel later liep ik naar buiten op mijn nieuwe schoenen. We waren er fier mee, we waren er blij mee. Ik was namelijk al een tijdje op zoek naar nieuwe schoenen aangezien mijn oude de brui eraan gegeven hadden. Als een kind was ik zo blij, net na de kerst en nieuwjaar had ik mijzelf kunnen voorzien van nieuwe schoenen. Ik zou goed beslagen het ijs kunnen betreden. Voor mij konden alle komende feestdagen niet beter gaan beginnen. Ik zou pasen, pinksteren en carnaval met verve kunnen nemen. Met verve op mijn nieuwe schoenen. Soms liep ik over straat en kreeg ik de neiging om op te springen als een klein kind en mijn hakken in de lucht tegen elkaar te klakken. Ik deed het niet, niet omdat iemand er wat van zou kunnen zeggen.... In tegendeel juist, het was vooral omdat ik niet lenig genoeg ben om dat te doen. Ik denk dat tenminste en dat blijft ik graag doen. Met mijn nieuwe schoenen.
Lang heb ik alleen niet mogen genieten van mijn nieuwe schoenen. De volgende dag ontdekte ik een zere plek op mijn hiel. Eigenlijk voelde ik deze meer dan ik het daadwerkelijk ontdekte, maar op zich komt het op hetzelfde neer. Een zere plek op mijn hiel, in mijn nieuwe schoenen en duidelijk veroorzaakt door mijn nieuwe schoenen. Het was inderdaad een blaar. Eentje die zich verspreidt had over beide voeten, beide hielen. Ik had ook beter moeten luisteren naar de verkoopster toen ik mijn nieuwe schoenen aanschafte. Ze riep nog dat ik de schoenen moest inlopen en als ik iets zou voelen gelijk terug moest gaan naar mijn oude schoenen. Maar ik ben eigenwijs. Ik denk dat ik onsterfelijk, maar vooral onkwetsbaar ben. Dat denk ik nog steeds, maar ik ben net als Achilles. Ook ik blijk zwakke plekken te hebben..... Nu ben ik als het kind op de foto. Blij dat ze er zijn, maar uiteindelijk is het toch een beetje eng. Maar ja, een paashaas is nog geen paar nieuwe schoenen. Binnenkort zal ik ze weer aandoen, als mijn hielen een beetje genezen zijn. Dan kan iedereen genieten van de geneugden die mijn nieuwe schoenen met zich meebrengen. Heb je er al zin 'an?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten